Goðasteinn - 01.06.1978, Blaðsíða 8

isfötum úr svörtu klæði, hafði sparlök fyrir rúmi sínu. Hún var
skyld Illugastaðafólki, þeim séra Benedikt og Kristjáni amtmanni.
Elísabet á Sigríðarstöðum sagði frá því, er hún var barn í Leyn
ingi, þá var þar gamla Elísabet Sveinsdóttir amma hennar, mesta
merkiskona. Sagði hún við Elísabetu sonardóttur sína einn daginn
um sláttinn, er þær voru inni í bæ en annað fólk við slátt: „Við
erum ónýtar báðar, aðra bagar ellin en hina æskan.“ Mæðgurnar í
Leyningi voru hinar mestu tóskaparkonur eins og lengi hafði tíðk-
ast um konur í Eyjafirði. Þær systur Elísabet og Rósa í Öxnafelli
voru mjög ungar, er þeim var sett visst fyrir á dag. Var vanalegt að
prjóna smábandssokk, alin undir hæl, á dag veturna fram að jólum,
tæta ullina í sokkinn og spinna og síðan prjóna hann, en ekki þurftu
þær að kemba, það gerðu piltarnir, þeir ófu og kembdu. Seinna var
það ekki svona hart. Svipað var þetta á Sigríðarstöðum. Þær syst-
urnar Helga og Guðrún voru frá því þær komust á legg, tíu ára og
fyrr, látnar vinna að allskonar tóvinnu. Lítinn tíma á veturna máttu
þær prjóna tvö pör á viku af smábandssokkum. Vissan tíma var
þeim og sett fyrir að spinna. Vinnukonur á Sigríðarstöðum áttu að
spinna í smábandssokka, prjóna þá og þæfa vissan tíma framan af
vetri. Mikil vinna gekk til þess á vetrum að spinna þráð og ívaf til
vefja.
Guðrún Jóhannsdóttir segir að Skúli á Sigríðarstöðum hafi verið
mikils virtur hvar sem hann kom. Það er sögn Björns Klemenzsonar
að á Akureyri hafi Skúla jafnan verið boðið inn til kaupmanns og
heldri manna og honum verið veittar þar góðgjörðir og vín, en á
það var Skúli mesti hófsmaður, sem annað. Skúli var álitlegur
maður og alltaf til hans horft með virðingu. Segir Björn að álitið
hafi ekki fyrst og fremst verið leitt af því að hann var sjálfseignar-
bóndi í góðum efnum, heldur af því hve mannvænn hann var.
Guðrún Jóhannsdóttir segir að þau Elísabet og Skúli hafi verið
frábærar manneskjur, framúrskarandi gestrisnisfólk og tekið aum-
ingja og alið önn fyrir fyrir ekkert. Þau tóku og Guðrúnu hálfsystur
Elísabetar, ekkju Þorsteins bróður Ara Sæmundsen með tveimur
ungum bcrnum og ólu upp. Elísabet hafði á unga aldri verið send
inn á Akureyri til Ara Sæmundsen umboðsmanns, þar sem hún lærði
dönsku, reikning og fleira. Hún var stórvei gefin og miklu betur að
sér en gjörðist þá. Sama var um Rósu og þær systur.
6
Goðasteinn