Goðasteinn - 01.06.1978, Side 29

féll ofan á borð og rúmstokk og gat annað fólk, sem inni var, skriðið
út og bjargast og náð síðan slösuðu konunni og dána barninu út.
Bærinn í Næfu.rholti var eftir þetta fluttur þangað sem hann er nú,
fjær fjallinu cn áður.
Nú skal segja frá því sem gerðist á Keldum eftir jarðskjálftann.
Fólkið þorði ekki að halda til eða sofa inni í bænum, ef skc kynni
að fleiri kippir kæmu álíka harðir. Það var því álitið cruggast að
halda til í kirkjunni. Svo var farið inn í bæinn um norðurgluggann
á baðstofunni og rúmföt flutt út í kirkju. Búin var breið flatsæng
á gólfinu framan við gráturnar. Reiðingsdýnur voru breiddar á
gólfið undir undirsængurnar. Þarna svaf ég ásamt bræðrum mínum
og foreldrum. Svo mikill var hallinn á gólfinu í kórnum, að pabbi,
sem svaf syðst, setti klyfbera und.ir reiðingsdýnuna sín megin til
að taka af hallann. Annars hreiðraði hver um sig þar sem honum
þóknaðist. Eiríkur og Siggi sváfu utan við kór hjá prédikunar-
stólnum. Sigríður Þorbergsdóttir lá á fjölunum milli bekkja utan
til í kirkju. Aldís, Þuríður og Valgerður sváfu norðan við grátur
hjá altari. Halla, Helga og Engilbert lágu hjá orgelinu við norður-
vcgg í kór. Kýrnar voru fluttar úr fjósinu og látnar í nýlcgt fjárhús
vestan við túnið. Þótti öruggari hleðsla á grjótveggjum þar en í
fjósinu. Þær voru svo reknar heim kvölds og morgna til mjalta og
gjafar í Stórurétt vestan við heygarðinn og breidd teppi yfir þær
til skjóls, þcgar ekki þótti nógu hlýtt í veðri. Ég man enn hve heyið
var grænt og ilmandi, sem gefið var við réttarvegginn. Pabbi var
vandlátur með þurrk á heyi og kýrnar mjólkuðu vel. Stundum sá
ég að borið var lýsi ofan á heyið í meisunum áður en gefið var
úr þeim. í hálfan mánuð hélt heimilisfólkið til í kirkjunni og leið
vel. Þangað voru rokkarnir bornir og spunnið á þá. Jafnvel sauma-
vélin var borin út í kirkju og saumað á hana á altarinu.
Ekki þótti nógu öruggt að vera mikið inni í bænum eða vera við
cldamennsku í cldhúsinu. Það voru því gerðar hlóðir í hjallinum,
sem er austasta húsið í bæjarröndinni og gegnt kirkjunni. Ég man
eftir því, að eitt sinn a.m.k. var borðað á kirkjugarðsvegg gegnt
hjalldyrum. Ég hcld að veður hafi verið gott þessa daga og mér
þótti þetta allt ævintýraríkur og skemmtilegur tími. Ég hafði ekki vit
á að hræðast jarðskjálfta eins og eldra fólkið, sem mundi hina afar
hörðu jarðskjálftakippi árið 1896. Það ár féllu margir bæir á Rang-
Goðasteinn
27