Goðasteinn - 01.06.1978, Page 40

Úr blöðum Bjargar frá Asólfsskála
/
Bláar eyjar, björt sund
Síðan ég man fyrst eftir mér, hafa Vestmannaeyjar haft sérstöðu í
huga mínum og sjórinn í kringum þær þá ekki síður. Þetta var það
fyrsta, sem blasti við augum, þegar komið var út í dyrnar í Hall-
geirsey á æskuheimili mínu. í eyjum hélt faðir minn út skipi sínu,
Sigursæli, á vertíðum og þaðan flutti hann lífsbjörg fyrir sig og
aðra. Fyrr og síðar hef ég átt þar góðvini og nákomna ættingja. Ég
lýsi ekki tilfinningum mínum þegar eldgos.ið hófst í Vestmanna-
eyjum. Mín fyrsta hugsun var þessi. Nú er það aðeins guð, sem
getur hjálpað. Svo er það, er sr. Þorsteinn L. Jónsson flytur kveld-
bænir sínar í annað sinn eftir gosið, ég er ein heima, sit við hljóð-
nemann og hlusta. Ég hreifst af orðum prestsins og finn að þau eru
flutt af einlægu hjarta.
Bæn.inni er lokið og allt er hljótt. Ég trúi því að í sál hvers manns
búi afl, sem hægt sé að grípa til á erfiðustu stundum lífsins. Og nú
spyr hugur minn: Hvað getum við gjört, þú og ég, til stuðnings
bræðrum okkar og systrum, sem á þessari stund þrá hjálp æðri máttar
í mikilli neyð? Mun ekki sameiginleg bæn okkar allra vera það
afl, sem leitar í hæðir og hlýtur bænheyrslu? Ef til vill hafa þessar
hugrenningar aðeins varað nokkur augnablik, ég veit það ekki.
En nú heyri ég rödd, sem segir: Þetta nægir. Ef við biðjum guð
að blessa okkur, hann mun vel fyrir sjá. Ég heyrði orðin enduróma
eins og í háum bylgjum og berast hærra og hærra. Á þeirri stundu
vissi ég að allt yrði bætt og að hin mikilsverða lífæð Vestmanna-
eyja, höfnin, væri í guðs hendi.
Ár er nú liðið síðan gosið hófst. Margur maðurinn hefur lagst
til hvíldar með þungar áhyggjur þann tíma og vaknað að morgni
mcð nýjar vonir og nýjan þrótt. Sannarlega er það kraftaverk, hvern-
38
Goðasteinn