Úrval - 01.11.1977, Síða 52

50
ÚRVAL
ekki fundið nóg efni í alheimnum til
þess að það geti myndað nógu öflugt
aðdráttarafl til að stöðva núverandi
útþenslu. En sumir vísindamenn
álíta, að verulegur hluti þess efnis,
, ,sem á skortir’'’ kunni að fyrirfinnast
í svörtu götunum. Ef svo er, verður
það nægilegt aðdráttarafl til þess að
alheimurinn hrynji saman með
blindandi gereyðingu svo hann eyði
ekki aðeins öllu því efni, sem nú er
til, heldur líka tíma og rúmi. Jafnvel
þótt alheimurinn steypist ekki í eitt
sameiginlegt, svart gat, getur hann
um síðir horfið í milljónir af svörtum
götum sem ef til vill nú þegar eta
upp vetrarbrautrinar jafnóðum og
þær halda áfram að leita út á við.
Ef við þannig getum ráðið gátuna
um svörtu götin — þessa ráðgátu um
aðdráttaraflið í öllu sínu veldi —
mun það næstum örugglega koll-
varpa hugmyndum okkar um raun-
veruleika og færa okkur í staðinn
skilning Sem getur leitt til þess að
svar finnst við hinni eilífu spurningu
um endanleg örlög mannkynsins.
★
Maður nokkur stytti sér oft leið í gegnum kirkjugarðinn þegar hann
var að fara heim til sín. Kvöld nokkurt datt hann ofan í nýtekna gröf,
sem var á slóðanum sem hann var vanur að fara eftir. Nokkra stund
baslaði hann við að komast upp úr þessari tveggja metra djúpu gröf, en
gafstupp og bjó um sig sem best hann gat fyrir nóttina.
Stundu síðar, átti bóndi þar leið um og steyptist sömuleiðis ofan í
gröfina. Hann gerði örvæntingarfullar tilraunir til að komast upp úr
henni, án þess að vita um hinn.
Fyrri maðurinn hlustaði á hann nokkrar mínútur. Síðan fálmaði
hann með hendinni út í blekmyrkrið, lagði hana á öxl mannsins og
sagði: ,,Þú kemst ekki upp.” Það næsta sem hann vissi var að bóndi
var horfinn.