Úrval - 01.01.1979, Blaðsíða 15

13
ÞAÐ SEM KÖNNUNIN LEIDDIÍLJÓS
lengri viðmiðun. En þegar á heildina
er litið, voru 39% á því að blaðið
hefði staðið í stað, og önnur 39%
töldu það hafa batnað. 4% töldu það
hafa versnað, en 17% kusu að svara
þessu ekki, og sumir þeirra gerðu
grein fyrir þeirri afstöðu sinni með
nokkrum orðum. Meðal annars kom
þá ofangreindur viðmiðunarskortur
fram, en flestir sem þá afstöðu töku,
voru þó á því að miðað við mitt
útkomutímabil Úrvals og það sem
nær væri, hefði það batnað, en
staðið í stað eða jafnvel versnað, litið
til fyrstu hugsjónaáranna.
Könnuninni lauk með því, að
lesendur voru beðnir að segja hug
sinn um helstu kosti Úrvals annars
vegar, en galla hins vegar. Flestir
töldu helstu kostina vera fjölbreytt
efnisval og samþjappaðan fróðleik,
en gallarnir voru lítið eitt
margþættari, sem eðlilegt má telja.
Sumir töldu ritinu til foráttu að
bandið á því væri ekki nógu gott,
blöðin losnuðu úr límingunni og
heftið færi í blöð. Sem betur fer er
þetta fremur fátítt, en því miður
getur það komið fyrir með eintak og
eintak, án þess að nokkuð verði við
gert, og kannski hefur meðferðin
dálítið að segja. Aðrir töluðu um
slæmt málfar, prentvillugrúa og
vonda íslensku. Allt er þetta slæmt,
ef satt er, en undirritaður er þeirrar
sannfæringar, að þótt slys geti alltaf
hent, séu allir þessir þættir 1 betra
lagi nú en fyrir nokkrum árum (þegar
tveir þættir Daglegs máls í útvarpinu
voru helgaðir vondu máli Úrvals), og
séu raunar stöðugt að batna. Sumir
tóku þó fram, að þeim þætti málfar
vandaðra heldur en almennt 1
dagblöðum og vikublöðum.
Annars kenndi margra fróðlegra
grasa í gagnrýninni. Nokkurn
veginn sami fjöldi var óánægður með
„áberandi ameríkaníserarðar”
greinar og „þennan hræðilega rússa-
áróður. ’ ’ Það hefur mér alla tíð þótt
til marks um gott jafnvægi, þegar
jafnt er skammað á báða vegu. Einn
taldi með göllum, að í formála að
kynningunni voru lesendur beðnir
að merkja í „ferhyrndu rammana”
framan við hin ýmsu atriði, en eins og
hver maður gat séð, voru þeir ekki
ferhyrndir, heldur hinglaga. Þetta
taldi hann flausturhátt í formálagerð.
Vafalaust var það flaustursháttur —
en ekki í formálagerð, heldur
uppsetningu á könnuninni sjálfri, því
þegar til kom átti prentsmiðjan ekki
ferhyrnda ramma, eins og beðið var
um, og voru þá settir kringlóttir í
staðinn, án þess að muna eftir að
breyta þessu eina orði í formálanum.
Eitt af því, sem kom okkur á óvart,
er hve margir — milli 30 og 40
svarenda — binda Úrval inn og gera
veg þess sem mestan. Auðvitað vitum
við að við erum með gott rit (!), sem
ekki er tímabundið og er því í jafn
góðu gildi að ári liðnu og það er við
útkomu hverju sinni. En band er
dýrt, og við höfðum ekki gert okkur
grein fyrir hve margir kosta því til.
Þetta þykir okkur vegsauki. Mjög