Úrval - 01.01.1979, Blaðsíða 124

122
ÚRVAL
drifnum hjólastólnum, lét sætið síga
uns það var til móts við hjólastólinn,
velti sér yfir og ók út á leikvöllinn til
hinna krakkanna.
En Len var enn farinn að brjóta
heilann. Nú var það rafknúinn, fjöl-
hæfur hjólastóll, sem notaðist jafnt
úti og inni og veitti Terry jafnvel enn
meira frelsi.
Tína ber
Meðan þessu fór fram höfðu þau
Len og Hazel jafnt og þétt áhyggjur
af því, hve lengi Len hefði vinnuna.
Fyrirtækið, sem hann vann hjá, hafði
skipt um eigendur, og staða hans var
mjög ótrygg. Það sem verra var þó var
að bústaðinn höfðu þau út á þessa
vinnu Leonards. Svo þau áttu
húsnæðisleysi yfir höfði sér líka. Nýju
eigendurnir voru skilningsríkir,
hrófluðu ekki við búsetu þeirra og
létu Leonard hafa þann akstur sem til
féll hjá þeim. En þetta var ótryggt
ástand. Undir lok þessa árs var þeim
hjónum Ijóst, að kraftaverk yrði að
gerast, ekki bara til þess að „súperbíll
Mark II” kæmist á hjólin, heldur til
að þau gætu haldið áfram að draga
fram lífið.
Þá var hringt til þeirra frá Sunday
Times í London. Blaðamenn þar
höfðu áhuga á að fá að skrifa sögu
Terrys. Wilesfjölskyldan hafði lesið
— með blandinni ánægju — aðrar
frásagnir af thalidomidebörnum og
vissu ekki hverju þau áttu von á, eftir
að blaðamenn Times höfðu rætt við
þau.
Sunnudagsmoguninn sem blaðið
átti að koma út fór Leonard niður í
þorpið að kaupa blaðið. Hann hélt að
viðtalið kynni að vera svo sem hálfur
dálkur. ,,Ég átti síst af öllu von á
heilsíðu, mjög vel skrifaðri, sem
túlkaði vel hvað okkur hafði áunnist
og hvaða vonir við höfðum um
framtíðina.” Seinna, þegar hann sá
hvaða áhrif þetta viðtal átti eftir að
hafa á líf þeirra, skrifaði hann: ,,Ég
var orðlaus yflr örlæti venjulegs fólks.
Ég vissi að það sem ég hafði gert og
ætiaði að fara að gera, gat hjáipað svo
mörgum fleiri en Terry áleiðis til
frelsis. En það var ógerlegt að gera
það einn.”
Um áramótin höfðu þeim verið
send 4700 serlingspund í frjálsum
framlögum. Þegar þau höfðu svarað
hverju bréfi og þakkað fyrir hverja
gjöf, sem send var undir nafni, var
kominn tími fyrir Leonard að fara á
ný að hugsa um draumatæki Terrys.
Nú gat hann orðið sér úti um það sem
með þurfti.
Ári eftir að viðtalið kom í Sunday
Times var „súperbíll Mark II”
tilbúinn(sjá mynd á titilblaði
bókarinnar). Hann hafði alla kosti
„súperbíls” I, og marga til viðbótar.
Hann gat ekki aðeins lyft sæti Terrys
1,20 yfír gólf, heldur réði hann líka
við torfærur og götustéttar.
OKTÖBERLOFTIÐ VAR MILT og
sólin eyddi smám saman
dalalæðunni. Þota hvein hjá hátt í
lofti. Fyrir utan bústaðinn stóð