Bergmál - 01.12.1952, Síða 13

Þessi smásaga eftir hið rússneska stórskáld, Ivan
Turgenev, hefir verið þýdd á mörg tungumál og
ætíð verið talin ein af beztu smásögum hans.
SVEÍTALÆKNIRINN
Saga eftir Ivan Turgenev
Dag einn að haustlagi, er ég
var á ferð um afskekktan lands-
hluta, fékk ég vont kvef og varð
að fara í rúmið. Sem betur fór
fékk ég veikina, þegar ég var
staddur á gistihúsi í litlu þorpi.
Ég gerði boð fyrir lækninn. Eft-
ir hálftíma kom læknirinn, mag-
ur maður, í meðallagi hár og
dökkur yfirlitum. Hann gaf mér
þetta venjulega svitameðal,
sagði mér að láta á mig sinneps-
plástur, laumaði fimm-rúblu-
seðlinum mjög lipurlega upp í
ermina sína, hóstaði þurrum
hósta og sneri sér undan í því
tilefni og bjóst svo til að fara;
en það vildi einhvern veginn
svo til, að hann varð kyrr og fór
að rabba við mig. Ég var mátt-
farinn af hitasótt. Ég sá fram á
andvökunótt og varð feginn að
geta drepið tímann við að tala
við einhvern skemmtilegan
mann. Það var borið fram te.
Lækninum varð liðugra um
málbeinið. Hann var skynsemd-
armaður og lét skoðanir sínar
í ljósi með skýrum orðum og
jafnvel gamansömum. Það er
margt undravert í þessum
heimi, menn þekkjast oft lang-
tímum saman og talast vingjarn-
lega við án þess nokkurn tíma
að opna innstu fylgsni sálarinn-
ar hvor fyrir öðrum, aðrir mega
vart vera að því að þekkjast,
en verða svo einn góðan veður-
dag trúnaðarvinir og segja hver
öðrum sínar leyndustu hug-
renningar, eins og þeir væru á
skriftastóli.
Ég hefi enga hugmynd um,
hvernig ég öðlaðist trúnað þessa
nýja vinar míns — en svo mik-
ið er víst, að hann sagði mér, án
minnstu eftirgangsmuna, frá
mjög einkennilegu atviki. Og
nú skal ég rekja frásögn hans
fyrir þann, sem nennir að lesa
11