Bergmál - 01.05.1955, Blaðsíða 9

1955
B ER G M Á L
hugsa upp hinar og þessar af-
sakanir, sem ég gæti borið fram
við mömmu, er ég stælist út
með honum, og í hvaða kjólum
ég ætlaði að vera.
Samt var ég dálítið undrandi
á sjálfri mér, því að ég fann það,
að Terence var ekki „æskileg-
ur“ félagi til að fara út með,
allra sízt í augum mömmu, en
nú fannst mér það ekki skipta
neinu máli. Ég fann brennandi
þrá eftir að sjá og vera nálægt
Terence.
Þegar næstu kennslustund
var lokið, sagði ég Terence, að
ég gæti farið með honum í bíó
daginn eftir. .„Það var prýði-
legt,“ sagði hann. „Hvenær má
ég sækja yður?“ Ég horfði ekki
á hann þegar ég sagði honum,
að hann skyldi ekki hafa neitt
fyrir því, ég myndi mæta hon-
um hjá bíóinu. Ég gat auðvitað
ekki sagt honum, að móðir mín
teldi hann ekki „æskilegan“
kavalera fyrir dóttur sína, og
að hún myndi hindra það eftir
mætti að við færum út saman.
Hvort sem honum hefur nú
fundizt þetta einkennilegt eða
ekki, þá nefndi hann það að
minnsta kosti ekki.
En það liðu ekki margar vik-
ur áður en Terence skildist það,
að ég hafði alls ekki hugsað mér
að bjóða honum heim með mér.
fyrst í stað talaði hann aðeins
um það í gamni. „Þú þarft víst
að leyna einhverju,“ sagði hann.
En svo fór hann að verða bitur-
yrtur. „Ég er farinn að halda,
að þú skammist þín fyrir mig,“
sagði hann stundum, „vegna
þess að ég hefi lítil peningaráð
og foreldrar mínir eru fátækir.
— Þér finnst ég víst ekki nógu
góður fyrir þig.“
Auðvitað andmælti ég þessu,
og hann hefur sjálfsagt ekki
grunað hve nálægt sannleikan-
um þetta var. Ég ásakaði
mömmu í huganum, en innst
inni var ég þó ekki alveg viss
um að sökin lægi ekki einnig að
einhverju leyti hjá mér sjálfri.
Við skemmtum okkur mjög
vel í hvert skipti sem við fórum
út saman. Terence bauð mér á
bíó og dansleiki í næstu borg,
svo að ég kynntist ýmsu, sem
ég hafði ekki fengið tækifæri til
að kynnast fyrr í hópi hinna
útvöldu úrvalsvina minna. Við
völdum okkur venjulega borð
úti í horni, þar sem við gátum
haldizt í hendur svo lítið bar á
og Terence kyssti mig í laumi
við og við.
Ég fann, að það var eitthvað
rangt og óheiðarlegt að stelast
7