Bergmál - 01.05.1955, Blaðsíða 18

M A f
B E R G M Á L------------------
upp að mér og runnu tárin niður
vanga hennar. Ég fann nú fyrst
að þetta var dóttir mín, engu
síður en hinar tvær heima. Þessi
litla, einmana, sorgbitna telpa
var í raun og veru hold af mínu
holdi. Ég elskaði hana af öllu
hjarta.
En svo var eins og hnífur
hefði verið rekinn í brjóst mér.
Hvað nú, ef ég tæki hana heim
með mér, eins og Harry hafði
stungið upp á? Hann hlaut að
sjá hve líkar við vorum. Myndi
hann vilja halda áfram að elska
mig? Myndi nokkur eiginmaður
vilja það undir sömu kringum-
stæðum? Myndi hann ef til vill
hata Thelmu?
Harry hlaut að sjá það, að hún
var ekki aðeins fjarskyldur ætt-
ingi minn. Og svo var það móðir
mín. Það myndi ríða henni að
fullu ef eitthvert slúður yrði í
sambandi við það hve líkar við
vorum, við Thelma. Slúðrið er
banvænt og fólkið myndi ekki
vera lengi að ieggja saman tvo
og tvo er það sæi þessa dóttur
mína. Pabbi myndi reynast
skilningsgóður eins og vant var,
en auðvitað myndi honum sárna,
er hann sæji að farið hafði verið
á bak við hann.
Sálarangist mín var hræðileg
á meðan ég gat ekki tekið á-
kvörðun um hvað gera skyldi.
En daginn eftir jarðarför
frænku kallaði frú Jackson mig
á eintal og sagðist gjarnan vilja
taka Thelmu litlu að sér.
Mér fannst þetta vera bezta
leiðin út úr ógöngunum og sagði
dóttur minni að heimili hennar
yrði framvegis hjá Jackson hjón-
unum, enda þótt hjarta mitt
væri að bresta af sorg yfir því
að þora ekki að taka hana með
mér.
Hún hafði gert ráð fyrir því
að ég tæki hana með mér og var
farin að hlakka til að verða
stórasystir litlu telpnanna
heima, og kom mér það ekki á
óvart. Nú þegar ég sagði henni
þessar fréttir, að ég ætlaði að
skilja hana eftir, fór hún að há-
gráta með þungum og sárum
ekka. Mig langaði mest til að
hágráta með henni, og skamm-
aðist ég mín meira en ég get
lýst, fyrir framkomu mína, en
samt neyddi ég sjálfa mig til að
slíta mig af dóttur minni.
„Elskan mín, viltu reyna fyrst
um sinn? Gerðu það fyrir mig,
elskan litla. Frú Jackson elskar
þig áreiðanlega. Ég á tvær
telpur heima og ég get ekki
verið svo eigingjörn að taka þig
líka.“
„Jæja þá, Cynthia frænka,
— 16 —
i