Bergmál - 01.05.1955, Blaðsíða 41

Bercmál
1 955 ------------------------
inn,“ segir hann.
Faðirinn setur Áka á kné sér
og strýkur skeggbroddunum við
kinn hans. „Hvað vilt þú, karl-
inn minn,“ segir hann og það er
eins og tungan í honum sé mátt-
laus, því að honum gengur illa
að tala skýrt.
„Ég er að ná í peninga.“
Faðirinn setur hann á gólfið
og hlær hátt og hrottalega, því
næst tekur hann upp budduna
sína og fær Áka eina krónu.
„Hérna, Áki minn, farðu nú út
og kauptu þér gott.“
Hinir vilja ekki vera minni
menn og gefa Áka líka sína
krónuna hver. Áki kreistir hend-
ina utan um þessar fjórar krón-
ur og læðist út úr kránni, bæld-
ur af smán og meðaumkun með
sjálfum sér. Hann er logandi
hræddur um að einhver af
skólabræðrum hans sjái hann
koma út úr kránni, þá mundu
þeir hæðast að honum í skól-
anum.
Hann er lengi á leiðinni heim,
loks beygir hann inn í götuna
og sér augnaráð móðurinnar
uppi í glugganum. Hann gengur
eins hægt og hann þorir og
þegar hann er nærri kominn
heim fer hann að horfa inn um
glugga, sem er nærri niður við
gangstétt.
Að lítilli stund liðinni er þrifið
í öxl hans, það er móðirin.
„Hvað sagði hann?“ hvíslar
hún.
„Hann sagðist koma rétt
strax.“
„En hvar eru peningarnir þá?“
„Lokaðu augunum, mamma,"
segir Áki og leikur síðasta leik-
inn.
Þegar hún lokar augunum,
leggur hann krónupeningana
fjóra í framrétta hönd hennar
og tekur því næst til fótanna,
sem þó eru hálf máttvana af
hræðslu.
Hróp hennar ná honum og
hækka sífellt, en hann hægir
ekki á sér, heldur herðir hlaupin
svo sem hann má. ★
Prestur fór eitt sinn í húsvitjun og
hitti þá svo á, að hjón, sem hann
heimsótti voru að rífast með hávaða
og látum.
„Vinir mínir,“ sagði prestur, „slíkt
framferði sæmir ekki kristnu fólki.“
Því næst benti hann á hundinn og
töttinn, sem báðir sváfu í friði og
spekt framan við arineldinn. „Sjáið
þessa tvo, þeir elska sátt og samlyndi."
„Já,“ sagði húsbóndinn i skyndi.
„En reynið bara að binda þá saman og
sjáið svo hvað gerist."
★
Ekkert er eins auðvelt og það að velja
eiginkonu — handa öðrum.
39