Stjörnur - 01.02.1950, Side 49

nú væri þessu loksins lokið, en það var
nú öðru nær, það var alltaf eitthvað eft-
ir. Og ekki var betra hljóðið í hinum
stelpunum, sem voru margar mjög lag-
legar. Ég fór nú að athuga þær og fannst
mér ég tnjög ófín í samanburði við þær,
svo ég hélt n ig úti í horni, og horfði á
það sem fram fór. Ekki fór samtalið held-
ur alveg fram hjá mér.
„Almáttugur, sjáðu hárið á mér. Finnst
joér Jjað ekki agalegt? Ég lét í það pinna,
og það er allt farið úr því.“
„Getur þú lánað mér varalit, elskan,
en hvað liann et sætur, fjólublár. Ég held
að hann klæði mig ekki. Jæja, láturn okk-
ur sjá, hann passar við kjólinn."
Svo hringsnérist hún fyrir speglinum,
og var alveg fullkomlega ánægð með sjálfa
sig, að mér virtist, þó það væri svolítill
þóttasvipur um munninn.
„Guð minn, Stína, veiztu hver er kom-
inn?“ Svo hvíslaði hún einhverju að
Stínu, og náði góðum árangri, þvx Stína
æpti upp: „Drepið þið mig nú ekki alveg,
cr hann kominn."
„Hann er nú alltaf svo sætur," sagði
Stína, og það var hin líka sammála um.
„En hann e> víst róni," sagði hin.
„Það er bara lygi," sagði Stína. „Hann
er bara svolítið léttlyndur."
Svo kom sú þriðja í samtalið.
„Hvar hefur Jxú fengið svona ægilega
sæta skó.“
„Þeir voru Kcyptir fyrir mig erlendis."
„Og sokkarnir líka. Nælon auðvitað?"
„Nei, þeir ert. nú keyptir hér. og það
á svörtum markaði."
„En smart hælarnir á þeim.“ Varð
Gunnu að orði. „Helduxðu að það verði
gaman á ballinu?"
„Það er voða margt komið, og svo
margir ókunnugir, sætir strákar."
„Jæja, komið þið upp stelpur." „Er
ég nógu vel púðruð?" sagði Stína. „AI-
veg príma," sögðu hinar tvær. „Ókei,“
sagði sú þriðja. „Komið þið nú.“
Og uppi í danssal var nú heldur en
ekki fjörugt. Þessi glimrandi jassmúsik,
og dansað búggi vúggi Það þurfti að
vera liðugt, sem gat þetta. En það voru
nú líka fleiri dansar en þessi. Og Dóra,
vinkona var kornin á stað, með þeim sem
hún helzt óskaði eftir að dansa við. Ég
sat og var að tala við stúlku, þá var að-
eins ýtt við mér, og ég mætti tveim aug-
um. Það var herra að bjóða mér upp í
dans.
Við dönsuðum mikið saman, og hann
sagðist vera norskur í aðra ætt og vera
búinn að vera lengi erlendis, og fór að
tala blending, J>ó íslenzkan hafi verið
góð í fyrstu.
Síðasta danslagið var á enda. Ég var
að dansa við hálf-íslendinginn minn.
Var það kannski tilviljun? Nú vildi hann
endilega ná í kápuna mína, fyrir mig.
Ég sagðist ttú geta það sjálf, en lét loks-
ins tilleiðast. Svo kom Dóra og hennar
,,séns“ til mín. Hann hélt á yfirhöfn-
inni hennar. Og loks birtist sá norsk-ís-
lenzki, með mína bláu kápu á handleggn-
um.
Við urðum öll samferða út og á leið
heim. Þegar heim kom kvaddi ég þann
norska með mcstu virtum og þakkaði
fyrir lieimfylgdina og skemmtunina. En
honum þótti það víst ekki heldur þunnt,
því hann hafði orð á því hvort ég ætlaði
virkilega ekki að bjóða sér inn. En það
var nú ekki ætlun mín. Þá loks tók hann
ofan og bauð góða nótt á góðii íslenzku,
þótl dagur væri á lofti.
☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
Um konur.
Konur eru hyggnari en karl-
menn vegna þess að þær vita
minna, en skilja meira. — Rudy-
ard Kipling.
STJÖR.NUR 49