Stjörnur - 01.02.1950, Blaðsíða 54

sér málverk, sem honum geðjast
að, þá spvr hann bara um verðið
og skrifar ávísun. En þegar mál-
verkið er afhent, vindur hann
vandlega upp bandið, sem bund-
ið var utan um það og fær þjóni
sínum til þess að nota það seinna.
Jack Benny reykir dýra vindla,
en hann kaupir þá einungis þar,
sem hann fær afsláttarmiða með.
Basil Rathbone getur aldrei
staðist mátið um að kaupa fallleg-
an silkislopp, ef hann sér hann í
búðarglugga, hann á þegar yfir
fimmtíu, en hann hefur gengið í
sömu peysunni í fimmtán ár.
Gary Cooper hefur ráð á því
að reykja dýrar sígarettur, en
hann vefur sér enn upp sígarett-
ur eins og þegar hann var kúreki.
George Brent á margar mynda-
vélar af öllum stærðum og gerð-
um — allar mjög dýrar — og
Fred MacMurray safnar kapp-
akstursbátum. En báðir neita þeir
að kaupa sér ný rakvélablöð held-
ur láta þeir skerpa gömlu blöðin
sín.
AÐUR en Alexander Dumas
eldri hóf rithöfundarferil sinn,
var hann skrifstofumaður hjá v.
Violaine, yfirskógarverði hertog-
ans af Orleans.
Það urðu ekki ósjaldan árekstr-
ar á milli skógarvarðarins, sem
var ribbaldi í eðli sínu, og skrif-
stofuþjónsins, sem hugsaði meira
Helen Cyriacks er löluvert upp með sér af
peysunni sinni. Eða er pað af einhverju
öðru?
um skáldskap og bókmenntir en
um þurrar tölur og viðarsölu.
Dag nokkurn skammaði v. Vio-
laine Dumas óbótaskömmum fyr-
54 STJÖRNUR