Jólablaðið - 01.12.1947, Blaðsíða 37

ann. Ef þið ljúgið, kemst ég samt að hinn sanna, og refsingin verður bara
þeim mun strangan.“
Hún fór nú að spyrja hvern einstakan af strákunum og stelpunum,
hvort þau hefðu ort kvæðið, og vitaskuld höfðu þau ekki ort það. Þá spurði
hún Arak frænda, og hann hreinsaði sig af því. Síðast spurði hún nng,
og ég kvaðst ekki hafa komið nálægt því, gat ekki sannara orð talað.
,,Þú ferð mn á kennarastofu, lygarinn þinn!“ æpti hún.
,,Eg orti ekkert kvæði á töfluna,“ sagði ég. „Og ég er enginn lygan.“
Derringer skólastjóri var ekki sérlega feginn komu minni. Tveim
mínútum síðar kom Sússa Kokomoto framan úr bekknum með skriflega
lýsmgu á glæpnum, og voru þar höfð eftir vísuorð úr skáldskapnum.
Derringer las boðskapinn, gretti sig sex eða sjö sinnum, brosti, sleit axla-
böndin, hóstaði og sagði: ,,Hvað kom þér til að setja saman þetta litla
kvæði?“
„Eg gerði það ekki,“ sagði ég.
„Auðvitað segist þú ekki hafa gert það, en hvers vegna gerðirðu
það?“ endurtók hann.
„Eg orti það ekki,“ sagði ég enn.
„Svona, vertu ekki með þessa þrjózku,“ sagði Dernnger. „Þetta er
nú heldur rosalegur orðrómur til afspurnar. Hvernig veiztu, að ungfrú
Daffney er ástfangin af mér?“
„Er hún það?“ spurði ég.
, Ja, það stendur hér. Hvað kom þér til að halda það? Hefurðu tekið
eftir, að hún horfi á mig með aðdáun eða slíku?“
„Ég hef ekki tekið eftir, að hún horfði á yður með emu né neinu,“
anzaði ég. „Eruð þér kannski ástfanginn af henni?“
„Það sést á sínum tíma,“ sagði Derringer. „Þetta er svo sem ekki
lélegt kvæði, að vissu leyti. En líturðu virkilega svo á, að ungfrú Daffney
sé ljót?“
„Ég sknfaði ekki þetta kvæði," sagði ég. „Ég get sannað það. Ég
sknfa ekki svona.“
„Meinarðu, að rithönd þín sé öðruvísi en sú á töflunni?“
„Já,“ sagði ég, „og ég set ekki saman þess konar skáldskap.“
,,Þú viðurkennir að hafa ort,“ sagði Derringer.
„Ég yrki,“ sagði ég, ,,en ekki slíkan skáldskap."