Jólablaðið - 01.12.1947, Blaðsíða 54

Leikir
LAUMA
Leikendur sitja í hring sem þéttast þeir mega. Allir halda þeir hönd-
um fyrir aftan bakið, og einn heldur á einhverju í höndunum. Emn mað-
ur stendur innan í nnðjum hringnum. Réttir nú sá, er á hlutnum heldur,
hann að næsta manm, og svo hver af öðrum, en það er fimleikur þeirra,
að láta enga hreyfmgu sjást á handleggjunum, því að sá, sem er í miðjum
hrmgnum, á að hitta á, hvar hlutunnn er, og er það vinmngurinn, að vera
sem fyrstur að hitta það. Þennan leik má hafa bæði úti og inni, og í hon-
um geta verið fáir eða margir.
BLINDKRÆKLULEÍKUR
Leikmenn setjast niður á víðavangi (eða í stórn stofu), allir nema
einn, og má engmn færa sig þaðan, sem hann hefir sezt. Þó er leyft að
víkja líkamanum til á alla vegu, standa upp o. s. frv.
Þegar allir eru kommr á laggirnar, er fanð með þann, sem ekki sett-
íst, út á nutt sviðið og bundið fyrir augun á honum, svo að hann sjái
ekki minnstu skímu. Hann er þá orðmn blmdkrækla. Sá sem blindaði
krækluna, snýr henm nokkrum smnum í snarkringlu, til þess að hún
ruglist í áttunum, og fer svo aftur til sætis síns, en bhndkræklan fer að
leita að náunganum, og á ekki að hætta, fyrr en hún hefur fundið alla.
Blindkræklan á erfitt uppdráttar, þar sem hún er stemblind og rugl-
uð í ríminu þar á ofan. Kostar hún því kapps um að koma setumönnum
til að gera vart við sig. Hún hefir t. d. í frammi ýnns skrípalæti í því skym
að koma þeim til að hlæja, og rennur svo á hljóðið, ef það tekst. En það
er ekki allt búið, þótt hún nái einhverjum, því að hún verður að segja,
hver það sé. Annars er allt ónýtt.
RÁÐNINGAR Á GÁTUNUM:
x. Sá þyngsti, 2. Barði, 3. Fyrst fer hann með larnbið yfir, þá hey-
pokann og tekur lambið með sér til baka, fer með úlfinn, og sækir loks
lambið, 4. Steðji, 5. Skip, 6. Sólargeisli.