Jólablaðið - 01.12.1947, Blaðsíða 39

33
,,Þetta yrði nú þokkalegur orðrómur!" sagði Derringer. ,,Eg vona
að þú gerir þér þetta ljóst."
,,Eg geri mér ljóst, að ég orti þetta ekki,“ sagði ég.
Derringer sagði: ,,Persónulega segi ég, að ungfrú Daffney er ekki
Ijót, heldur, þvert á móti, aðlaðandi."
„Jæja, það er allt í lagi, sagði ég. ,,Ég óska þess ems, að vera ekki
flæktur ínn í vandræði út af hlut, sem ég gerði ekki.“
,,Þú hefðir getað ort þetta kvæði,“ sagði Dernnger.
,,Ekki þetta,“ sagði ég. ,,Ég hefði getað ort gott kvæði.“
,;Hvað áttu við, gott?“ spurði Derringer. ,.Fallegt? Eða móðg-
andi?“
,,Ég mema fallegt, svaraði ég, ,,en það mundi ekki vera um ung-
frú Daffney.
,,Hingað til var ég að efast um, að þú vænr höfundur kvæðisms, en
ekki lengur." sagði Derrmger. ,,Nú er ég sannfærður um, að þú hafir ort
það. Þess vegna verð ég að refsa þér.“
Ég rauk á fætur og fór að þræta. ,,Ef þér látið mig fá flengingu fynr
það sem ég hef ekki gert, þá þegi ég ekki yfir því!“
Svo fékk ég flengingu, og allur skólinn fékk að vita það. Ég haltraði
aftur mn í bekkinn. Kvæðið hafði verið þurrkað af töflunni. Svo var allt
í lagi á ný. Arak frændi sat í makindum og virti fyrir sér brúnu lokkana
hennar Lísu Bovard.
Fyrsta verk mitt í frímínútunum var að taka Arak frænda, berja
hann mður og setjast ofan á hann.
,,Ég fékk flengingu fynr þennan leirburð þinn, svo að þér er betra
að skrifa ekki meira á töfluna af þessu tagi,“ sagði ég.
Morgunmn eftir var samt sem áður komið annað ástarkvæði á töfl-
una, ótvírætt með rithendi Araks frænda og í hans stíl, og aftur vildi ung-
frú Daffney fiska sökudólginn og fá honum refsað. Þegar ég kont mn í
bekkinn, sá kvæðið og fann andrúmsloftið, byrjaði égaðandmæla. Þettavar
of langt gengið hjá Arak frænda. Ég fór að skamma hann á armenísku.
Hann daufheyrðist við því, og ungfrú Daffney hélt, að ég væn að tala
um sig. ,,Svona, svona," sagði hún. „Talaðu á þí máli, sem allir skilja,
ef þú hefur eitthvað að segja."
,,Ég hef ekki annað að segja en það, að ég sknfaði ekki þetta kvæði.