Jólablaðið - 01.12.1947, Blaðsíða 22

i 6
Hann tók a£ scr heyrnartólin og sat ráðþrota nokkur augnablik. Hvað
átti hann xaú að taka til bragðs? Hið sökkvandi skip var í margþúsund
kílómetra fjarlægð. Það mundi vera úmögulegt að korna því til hjálpar.
En, samt sem áður var hi-æðilegt að hugsa til þess að vera nauðbeygður
að sitja aðgerðarlaus, þ>egar hann vissi, að menmrmr voru á þessan sömu
stundu að berjast í örvæntingu fyrir lífi sínu — jafnvel þúttþað væri hinum
megm á hnettinum.
Hann stökk á fætur og að símanum. Ætti hann að hringja td pabba
síns? Það var ekki úmögulegt, að hann gæti gefið dugandi ráð. Hann
hélt nú höndinm um heyrnartúhð og ætlaði að fara að hringja, en mundi
þá eftir því, að það var enginn sírni á bænum þar sem foreldrar hans voru
í heimsúkn. Og klukkan var ekki nema níu. Það mundi vera gagnslaust