Jólablaðið - 01.12.1947, Blaðsíða 36

3°
stakk ég út úr mér tungunni, en krakkarnir, sem mændu á nng í von um
hasar, voru farmr að hristast a£ hlátri. Ungfrú Daffney dengdi reglustik-
unni á höndina á mér, en í leiðinni hruflaði hún á mér nefið. Þetta var
sérstaklega móðgandi fynr mig, þar sem nefið á mér var þá, ems og nú,
gríðarstórt. Slíkt högg hefði ekki hruflað lítið nef, og mér fannst þessi
löðrungur frá ungfrú Daffney vera slóttug ániinmng um það, hvað nefið
á mér var rosalega stórt. Eg lagði hruflótta höndina yfir skaddað nefið og
stóð á fætur.
,,Þér sögðuð mér að halda mér saman,“ mælti ég og stóð á því fast-
ar en fótunum, að ég hefði ekkert íllt af mér gert, hefði aðeins gert það
sem hún hafði fyrir mig lagt, væri þess vegna saklaus, hefði engan veginn
unmð til barsmíðar og nefklórs.
,,Þú verður nú góður,“ sagði ungfrú Daffney. ,,Ég get ekki þolað
meira af vitleysunm úr þér. Þú verður góður."
Ég tók höndina af nefinu og byrjaði að vera góður, brosti ems og
blómálfur. Krakkarmr ætluðu strax að nfna af hlátn, og ungfrú Daffney
missti reglustikuna, seddist eftir mér, datt yfir sknfborðið, komst á fætur
og fór að elta nug um alla stofuna.
Aftur lendi ég laglega í súpunm, hugsaði ég, þegar ungfrú Daffney
var komm á sprett á eftir mér. Aftur kemst ég í dauðans vandræði og vit-
leysu, á meðan Arak frændi, sá seki, situr brosandi út undir eyru. Það er
hvergi til réttlæti!
Þegar ungfrú Daffney loks náði taki á mér, sem ég varð að leyfa
henm að gera, til þess að sleppa við þeim mun harðari refsingu af hendi
Derringers skólastjóra, varð nú af þessu mikill slagur. Hún reyndi að
stinga úr mér augun, slíta af mér eyrun, fmgurna, handleggina, en ég
reyndi að sannfæra hana um, að hún ætti að vera sæt og kvenleg.
Þegar hún var orðin uppgefm, fór ég aftur í sætið mitt, og aftur var
tekinn upp þráðurinn af nýju, um glæp dagsins:
,,Hver orti ástarkvæðið, sem stóð á töflunm?“
Ungfrú Daffney lagaði td á sér hánð og fötin, kastaði mæðinm,
heimtaði og fékk hljóð í salnum, og eftir nokkur augnabhk, svo hljóð,
að heyra mátti tifið í klukkunm, tók hún td máls:
,,Eg ætla nú að spyrja hvern ykkar, með nafni, hvort þið hafið ort
þetta hræðdega kvæði á töflunni, og ég vænti þess, að þið segið sannlede-