Kjarnar - 01.09.1950, Blaðsíða 96

lagi myndi kosta. Kom hann aftur eftir nokkra daga og
sagði, að hægt myndi vera að smíða hana fyrir 1650
kr. Ég bað hann þá að byggja svona brú fyrir mig, og
það gerði hann.
Klenz þessi átti miklar lóðir utan Kaupmannahafnar
og stundaði þar smíðar sínar. En þegar bærinn fór að
byggjast út, seldi hann lönd þessi fyrir ærið fé og varð
stórauðugur. — Þegar brúin var smíðuð fór ég að
skoða hana hjá honum.
Klenz spyr mig hvernig mér lítist á. Sagði ég að efni
og smíði væri ágætt, en ég sæi að brúin væri mér ónýt.
„Hvað er nú að?“ spyr hann. Ég svara, að öll trén séu
11 þumlungar á kant og sum 12—15 álnir á lengd, og
svo mikinn þunga geti bændur ekki flutt á hestum,
yfir há fjöll, eins og þurfi að flytja þessi tré. „Hvaða
ráð er við því?“ segir hann. „í fljótu bragði dettur mér
ekki annað í hug,“ sagði ég, „en við verðum að taka
öll stærri trén, fletta þeim og lása þau svo saman með
boltum í gegn, eins og brúnása á timburhúsum, Hvað
myndi það kosta?“ Hann segist skulu gera það fyrir
250 kr. Ég samþykkti það og þá kostaði brúin 1900 kr.
Þegar smíðinni var lokið sendi ég brúarefnið til
Seyðisfjarðar með Gránufélagsskipi og var flutningur-
inn gefinn. Þótti mér það vel sæma að félagið, sem var
eign bænda, styddi að sínu leyti framfarafyrirtæki
þetta. Allt gekk slysalaust með flutninginn.
Mánuði síðar fór ég svo heim til íslands með póst-
skipi. Hitti ég þá sýslumennina í Suður- og Norður-
Múlasýslu, þá Jón Ásmundsson og Einar Thorlacius.
94
Kjarnar — Nr. 13