Kjarnar - 01.09.1950, Síða 104

að ljúka á tilsettum tíma. Varð fyrst að rannsaka hvað
glatast hefði og panta það síðan frá Englandi. Til þessa
gekk margra manna verk í fleiri daga.
Um þessar mundir var ég dag einn að rjála við bergið
að norðanverðu. Áin var þar búin að éta úr því að neð-
anverðu í mörg hundruð ár. Var það nálægt þremur
álnum sem efri brún bergsins náði lengra fram en hin
neðri. Sá ég sprungu í berginu að ofan. Fékk ég mér
þá sleggju og heyrði að hljóðið var holt. Setti ég þá
fleiga í sprungurnar og hrökk þá geysistórt stykki úr
berginu niður í ána.
Við þetta varð brúin of stutt. Eftir samningunum var
ég ekki skyldur að hafa brúna lengri en ég hafði látið
smíða hana og vissi ekki að þess þyrfti. En nú var auð-
sætt að hún gat ekki komið að haldi eins og hún var.
En mér þótti hins vegar ófært að setja hana á klöpp-
ina sprungna, þegar ég hafði komist að raun um að svo
var. Ég pantaði því viðbót við brúna um 'leið og ég
pantaði ný stykki í stað þeirra sem farið höfðu í ána.
Ég skal geta þess að ég fékk hvorki 6000 krónurnar
sem landshöfðingi hafði lofað mér né gjafirnar sem
Árnesingar höfðu lofað. Ég heyrði ennfremur á tal
bænda sem fluttu fyrstu trjáviðarhestana frá Eyrar-
bakka að Selfossi, að þeir sögðu sín í milli að það væri
fjandi hart að fá ekkert fyrir þetta. Borgaði ég þeim
því fullt verð og enginn minntist á það framar að flytja
ókeypis. Þannig borgaði ég alla hestburði og verkalaun.
Enn kom eitt til sem mér þótti verra, að stjórnin dró
Framh. á bls. 120.
102
Kjarnar — Nr. 13