Fróðskaparrit - 01.01.1963, Blaðsíða 30

36
Nevtollur og nýggjari føroysk lóggáva
skuldi »være tilladt Brugeren af Ejendom i Indmarken at
nedlægge Sildemaagen paa den paagældende Ejendom ved
Skydning«'). Ein minniluti JÓanes Patursson og Mikkjal
Á Ryggi, báðir væl kendir við føroyskt fuglalív — vildu
als ikki hava likkuna friðaða, men harafturímóti vildi ein
annar føroyskur náttúrufrøðingur, háskúlalærarin Rasmus
Rasmussen — hann var kortini kanska meira plantufrøð*
ingur enn fuglafrøðingur — hava hana heilt friðaða, men
tó so, at hon kundi verða skotin, tá ið hon legðist í sáddar
veltur ella urtagarðar* 2). Eingi av broytingaruppskotunum
vórðu samtykt, og upprunauppskotið — friðing '/3—,5/9
— varð tí samtykt samsvarandi veiðulóg nr. 101 frá 4.
apríl 1928 § 18.
Stríðið um likkuna var tó ikki liðugt so. I 1938 spurdi
Sverri Patursson 9 navngivnar jarðarbrúkarar um nyttuna
og skaðan av likkuni. Meiningarnar vóru ógviliga ymiskar3),
men sama ár kom umsókn til løgtingið at fáa friðingina
avtikna. Málið kom til viðgerðar í 19394), og varð samtykt
við 15 atkvøðum fyri og ongari ímóti at heita á stjórnina
at fáa friðingina avtikna »under Hensyn til den Skade,
som Sildemaagen gør«. Stjórnin bað tí Zoologisk Museum
um eitt ummæli, men tað ráddi frá at broyta friðingar*
reglurnar »under Hensyn til den Nytte, Sildemaagen gør
ved at æde de for Græsvæksten skadelige Græsuglelarver«,
og tí »at Sildemaagen gøder de Haugestrækninger, hvor
den har sine Rugepladser«5). Ein meiriluti í løgtingsins
búnaðarnevnd var nú fyri ikki at broyta galdandi reglur,
og ongar broytingar vórðu gjørdar.
■) Løgt. 1927 skjal 8 nr. 17. Sum grundin til uppskotið var ført
fram: »Sildemaagen er fredet efter den gældende Jagtlov og maa anses
for at være overvejende nyttig«. Eitt mál um »Skydning af Likker« var
lagt fyri løgtingið árið fyri, men útsett, sjá Løgt. 1926 bls. 181.
2) Løgt. 1927 bls. 14 + skjal 8 nr. 19.
3) »Fuglameingi er landsvirði« bls. 20 v. f.
«) Løgt. 1939 bls. 167.
5) Løgt. 1940 bls. 118.