Freyja - 01.01.1908, Blaðsíða 34

170
FREYJA
X. 6-7.
„Páfagauksfjaðrir,-1 sagði einhver að baki herinar, en hún
heyrði það ekki. „En hvað fólkið er hávært, énsfinn heyrir til sjálfs
sfn. Það er eins og niður margra vatna, og þó ekki, því þessi há-
vaði —hljóðin úr þúsundum manns er ætíð sjálfu sér líkt,“ sagði
Róma og veifaði um leið klútnum sínum eins og ótal aðrar kouur
gjðrðu.
„Viva il Papa Re!“ hrópaði fólkið.
„Þeir koma! Sjáið þið svissnesku lífvarðardeildina í marg-
litu treyjunum og ylminn af reykelsinu ber hingað. Sjáið þér ei
hve glittir á gimsteinana í kórónunni hans, og nú blessar hann
fólkið, og það krýpur umhverfis liann.1-
,,Eins og grasið fyrir Ijánum," var sagt á bak við hana.
„ En hvað hann er fðlur og þreytulegur,maður gæti ætlað hann
vera Lazarus ný risinn upp frá dauðum, því að í honum er ekkert
veraldlegt. 7/ann er engill.“
,,Eða alvaldur guðs á jörðunni."
„Viva il Papa! Hann ferfram hjá! hann er farinn! En hvað
er þetta?“ sagði Róma um leið og hún stóð upp og reyndi að hylja
bak við blævæng sinn geðshræringar sínar. Neðan frá manngrú-
anum barst kliðurinn upp til þeirra. „Þeir erb að lesa Tu es Pet-
erus,“ sagði Camillo. „Eg meina ekki það heldur hávaðann þárna
fjær, þar er einliver að troðast gegnum varðliðið,11 sagði Róma.
„Það er Rossi,“ svaraði A'meríkumaðurinn.
„Er það Rossi, ég var búin áð gleyma honum. Hvar, hvar er
hann? Ó, é-g liefi—Hvar hefi ég séð þetta andlit? Eg hefi virki-
lega séð það,“ sagði Róma og gjörði ýmist, að hitria eða kólna upp.
„Hvað gengut' að yður?" spurði Don Camillo.
„Ekkert." svaraði Róma. ,,Eg hefi einungis séðþenna mann
einhverstaðar og ntér geðjast vel að honum.“
„Konureru undarlegar skepnur,“ sagði Bándaríkjamaðurinn.
,,0g töfrandi; er ekki svö?“ sagði Rónta glettnislega og hló
beint franian í hann. Svo leit hún út yfir riðið. ,,Nei, hann krýp-
ur fyrir pifanum og nú röctir liann honum bænarskrána. En sjá!
þrælmennin draga hann burtu, skrúðförin heldur áfram. Þetta
er skammarlegt!11 hrópaði Róma.
„Lengi lifi Páfinn, faðir alþýðufólksins!“ Itrópaði fólkið, og
gegnum háreystina heyrðist við og við í latneskar bænir sem pre-
Utarnir þuldu fyrir munni sér, „Nei, lítið á! Fólkið tekur hann
og setur hann upp í kerruna.“ —„Hvern, hvern? David Rossi?“
_,,Já, hann ætlar víst að ávarpa fólkið.“ — „Það verður gaman.