Helgarpósturinn - 21.11.1985, Blaðsíða 23

SÁLIISORGARAR!
Vatnskönnurnar hafa oft flogið hérna f kringum mann. . .
að þau sem svo. Þau fá meira á
mann, en hin, þessi andlit sem brosa
allan tímann."
— Lífsgledin er sem sagt miklu
meira áberandi?
„Að sjálfsögðu. Og sem betur fer.“
— Hvernig kemur lífsglaöur ís-
lendingur á fimmta glasi þér fyrir
sjónir?
„Hann er ofsalega glaður, það er
víst ábyggilegt. Yfirleitt á hann líka
allan heiminn og vel það. Þetta staf-
ar náttúrlega af þeim drykkjusiðum
sem landinn hefur tamið sér. Hér
drekka menn helst sterka drykki,
yfirleitt tvöfalda og alltaf frekar
hratt.“
— Er ekki frekar leiöinlegt ad um-
gangast ofurdrukkiö fólk ár eftir ár?
„Það er náttúrlega alltaf leiðin-
legt að umgangast ofdrukkið fólk.
Ég hef hinsvegar gaman af létt-
drukknu fólki. Það er ósköp nota-
legt í umgengni. Þetta er sem sagt
spurning um að fara ekki yfir strik-
ið..
— Hvar liggur þetta margumtal-
ada strik?
„Það liggur milli þess að vera ölv-
aður og ofurölvaður, léttkátur og
blindfullur. Ég held ég geti ekki út-
skýrt legu striksins neitt betur."
— Sýnist þér þetta strik sem við er-
um að tala um vera mjög mjótt eða
breitt? Eru menn til dæmis lengi að
verða blindfullir frá því að vera létt-
kátir?
„Það er vonlaust að ætla sér að al-
hæfa nokkuð í þessu sambandi.
Þetta er afar einstaklingsbundið og
þó ræðst þetta sennilega mest af því
hvernig fólkið er fyrir kallað þegar
það byrjar að staupa sig.“
— Eg spyr þá hvernig menn séu
yfirleitt fyrir kallaðir.. ?
„Ég verð þess nokkuð var að fólk
komi hingað úrvinda af þreytu. Það
virðist gleyma þeirri staðreynd að
maður skemmtir sér aldrei betur en
óþreyttur. Annað leiðir jafnan til
vandræða, ég tala nú ekW um ef
nokkrir sjússar fylgja. Úrvinda
menn eru æði fljótir yfir um.“
— Fœrð þá þér stundum í glas í
vinnunni Hörður; ertu veikur fyrir
víni?
„Ég er ekki veikur fyrir víni. Ég er
hófmaður á vín og hef gaman af að
fá mér í glas í góðra vina hópi, en
það er þá heldur ekkert meira."
— Ferðu á bari?
„Já, það kemur fyrir."
— Opnarðu þig þar fyrir kolleg-
unum eins ogþínir kúnnar gagnvart
þér?
„Nei. Og ég held að slíkt muni
heldur aldrei koma til greina."
Haraldur Tómasson
á Mímisbar:
Þolinmæðin
er aðal-
atriði
starfsins
Haraldur Tómasson heldur upp á
fjörutíu ára starfsafmæli sitt sem
barþjónn um þessar mundir. Hvað
sem því líður þá ætlaði hann sér
aldrei að verða þetta, hvað þá að
ílendast svona lengi á bak við
skenkinn. „Pabbi espaði mig upp 'í
að sækja um sem barþjónn á Hótel
Borg um það leyti sem hann vann
þar sem næturvörður. Þetta var um
sumar, ég á sautjánda ári, en hafði
ekki haft neina vinnu um nokkurt
skeið vegna eymsla í fæti. Karlinn
áleit að barmennskan væri nú í lagi
fyrir menn með vonsku í löppunum.
Þetta gæti andskotann ekki talist
nein erfiðisvinna. Ég komst fljótt að
hinu gagnstæða ...“
— Að þetta vœri mesta puð...?
„Ja sjáðu; þó maður leggi ekki
upp í neinar langferðir á þessum
bletti sem barþjónninn hefur til um-
ráða, þá reynir engu að síður alveg
rosalega á lappirnar á manni á löng-
um vinnudegi. Þetta eru ótal snún-
ingar sem maður leggur á sig og ef
vel á að vera þarf maður að vera
mjög kvikk og snar og snöggur ...
Jú, þetta reynir djöfulli á skrokk-
inn.“
— Hvaða einkunn gefurðu ís-
lenskum viðskiptavinum þínum
miðað við það sem þekkist við bari
annarra þjóðlanda?
„Ég gef þeim hæstu einkunn,
hæstu einkunn. Það er hreint aðdá-
unarvert hvað þeir halda stillingu
sinni miðað við það hvernig
drykkjumunstrinu er hagað hérna.
Það brestur stífla á föstudögum sem
skellur af alefli á okkur fólkinu sem
afgreiðum vín. Þetta er ekki eins og
á börunum erlendis þar sem er stöð-
ugt rennerí, heldur leggst næstum
allur þunginn á tvö kvöld í viku. En
landinn er vanur þessu og það sem
meira er, vill hafa þetta svona.“
— Finnst þér fólk vera að flýta sér
þegar það drekkur á annað borð?
„Já, yfirleitt. Sumir drekka mjög
hratt.“
— Og opnast fyrir vikið?
„Einmitt. Mjög.“
— Hvað er þá talað um?
„Oftast nær eitthvað úr einkalíf-
inu. Það gerist sérstaklega fyrst á
kvöldin þegar tiltölulega rólegt er
við barinn og ég get sinnt hverjum
og einum kúnna eitthvað að ráði.“
— Er þetta þá svartsýnisraus?
„Ekkert endilega. Menn opna sig
við barinn í alls konar hugarástandi.
Þeir eru kannski stífir af gleði yfir
því að hafa fengið stóran happdrætt-
isvinning eða stöðuhækkun. Hitt er
samt algengara býst ég við, að menn
séu að segja frá erfiðu heimilislífi,
hjónabandi, húsnæðislánum. Og
jafnvel einhverju ennþá dapurlegra;
til dæmis því að þeir hafi verið að
koma frá lækninum með úrskurð
um ólæknandi sjúkdóm.
— Þú ert þá í svipaðri aðstöðu og
prestarnir; tekur jafnt þátt í gleði og
sorgum fólks?
„Já, ég held ég megi alveg segja
það. Reyndar sagði eitt sinn einn
vinur minn sem er læknir að við
barþjónarnir tækjum mikið ómak af
hans stétt. Menn leituðu til okkar og
Iéttu á sálartetrinu og þessum lækni
fannst að við ættum hrós skilið fyrir
árangur á því sviði.“
— Heyrist þér að erfiðleikatalið
hjá fólki í ykkar eyru hafi breyst eitt-
hvað á undanförnum árum?
„Ég get ekki merkt það. Ef þú átt
til dæmis við að menn tali meira um
húsnæðisvanda en áður, þá er svo
ekki. Hinsvegar tek ég eftir skarpari
skilum milli kynslóða. Fólk skemmti
sér langtum meira saman í gamla
daga, en nú er þetta allt á sitthvor-
um staðnum; ungir, miðaldra og
garnlir.'1
— Það gengur á ýmsu við barina
eins og nœrri má geta Haraldur.
Hefur þá einhvern tímann fengið á
kjaftinn í starfi?
„Nei, það hefur aldrei gengið svo
langt. Hinsvegar hafa vatnskönn-
urnar flogið hérna í kringum mann
oftar en ekki..
— Þú ert kannski betri hlustandi
en svo að menn láti reiði sína bitna
á þér?
„Ætli það ekki bara. Ég hef að
minnsta kosti fengið það orð á mig
í gegnum tíðina að vera mjög róleg-
ur í þessu starfi. Fólk dáist að þolin-
mæði minni. Hún er nær ótakmörk-
uð. Ég er bara þannig að eðlisfari.
Að öðrum kosti væri ég heldur ekki
barþjónn. Þolinmæði er það sem
þjónarnir þurfa númer eitt, tvö og
þrjú.“
leftir Sigmund Erni Rúnarsson
myndir: Jim Smart teikning: Jón Óskars
HELGARPÓSTURINN 23