Helgarpósturinn - 20.03.1986, Blaðsíða 10

BREF TIL RITSTJORNAR
HP
HELGARPOSTURINN
Ritstjórar:
Ingólfur Margeirsson og
Halldór Halldórsson
Blaðamenn: Friflrik Þór
Guðmundsson, Jóhanna
Sveinsdóttir, Jónlna Leósdóttir
og Sigmundur Ernir Rúnarsson
Útlit: Jón Óskar Hafsteinsson
Ljósmyndir: Jim Smart
Handrit og prófarkir:
Magnea J. Matthiasdóttir
Útgefandi: Goðgá h/f
Framkvaemdastjóri:
Hákon Hákonarson
Auglýsingar:
Steinþór Ólafsson
Dreifing:
Garðar Jensson
(heimaslmi: 74471)
Afgreiðsla:
Berglind Björk Jónasdóttir
Ritstjórn og auglýsingar eru
að Ármúla 36, Reykjavík, sími
68-15-11. Afgreiðsla og skrifstofa
eru að Ármúla 36.
Slmi 68-15-11
Setning og umbrot:
Leturval s/f
Prentun: Blaðaprent h/f
Blómstrandi
verkalýðsforysta
Verkalýðsforystan hefur ver-
ið talsvert í kastljósinu undan-
famar vikur, ekki síst vegna af-
skipta hennar af fréttaskrifum
Þjóðviljans. Helstu foringjar
verkalýðshreyfingarinnar fussa
og sveia yfir hversu ófor-
skammaður Þjóðviljinn er orð-
inn að lofa ekki þá og prísa sem
gera lífskjarasáttmála við
vinnuveitendur og ríkisstjórn.
Ásmundur Stefánsson for-
seti ASÍ reiddi hátt til höggs
gegn ritstjórnarstefnu blaðsins
I aukablaðinu sem Þjóðviljinn
gaf nýverið út í tilefni 70 ára af-
mælis ASi. Guðmundur J. for-
maður Dagsbrúnar og Verka-
mannasambandsins hellir sér
yfir ritstjóra Þjóðviljans og þó
einkum ritstjórnarfulltrúa I
makalausri grein sem birtist s.l.
miðvikudag í Þjóðviljanum. Á
sama tíma og þessir menn
skamma Þjóðviljann fyrir að
blása ekki nóg í hyllingarlúðra
fyrir verkalýðsforingjunum,
birta öll blöð landsins mynd af
þeim hinum sömu, bljúgum og
undirgefnum með aulalegt
bros á vör, réttandi íhaldsráð-
herranum Matthíasi Bjarnasyni
viðskiptaráðherra blómvönd.
Takk fyrir harða frammistöðu í
kjölfar kjarasamninganna, stóð
á miða blómvandarins. Tveimur
vikum áður hafði Helgarpóstur-
inn birt laun verkalýðsleiðtog-
anna sem voru á bilinu 100 —
150 þúsund.
f dag birtir Helgarpósturinn
viðtal við Bjarnfríði Leósdóttur,
formann verkalýðsmálaráðs Al-
þýðubandalagsins en hún hef-
ur nýverið sagt sig úr flokkn-
um. í þessu viðtali er Bjarnfríð-
ur óvenjulega opinská og hrein-
skilin og segir álit sitt á verka-
lýðsforystunni umbúðalaust.
„Á íslandi er ekki til frjáls verka-
lýðshreyfing. Forystan er kom-
inn inn í einhvern fílabeinsturn
og hefur ekki samskipti við
hinn almenna félagsmann. For-
ystan veit ekkert um líðan fólks,
veit ekkert um kjör þess," segir
Bjarnfríður á einum stað. Um
Þjóðviljamálið segir Bjarnfríð-
ur: „Að flokksforystan skyldi
með þegjandi samkomulagi
þola vítur á Þjóðviljann af hendi
Guðmundar J. og Dagsbrúnar,
þegar blaðið horfir gagnrýnum
augum á samningana og lá
ekki hundflatt fyrir þessari
verkalýðsforystu, lýsir ástand-
inu vel."
Helgarpósturinn tekur undir
þessi orð Bjarnfríðar Leósdótt-
ur. Verkalýðsforysta sem ann-
ars vegar vitnar í helgiljóma
fyrri tíðar þegar kommúnískar
hugsjónir réðu ríkjum, en hins
vegar færir íhaldsráðherrum
blómvendi, er lýsandi dæmi
um geðklofninginn í verkalýðs-
hreyfingunni og ástandið í mál-
efnum vinstri manna í heild.
Margrét,
Dalbraut og
flokks-
stimpillinn
í framhaldi af skrifum Helgar-
póstsins um Margréti Einarsdóttur
formann Sjúkraliðafélags íslands í
sambandi við veitingu stöðu for-
stöðumanns við Dvalarheimili aldr-
aðra við Dalbraut vil ég gera eftir-
farandi athugasemd.
Enda þótt Hrönn Jónsdóttir hafi
mikla menntun til stjórnunarstarfa
og sé þar með ágætlega hæf til að
gegna stöðunni þá tel ég að Margrét
Einarsdóttir hafi marg sýnt og sann-
að stjórnunarhæfni sína og sé alls
ekki siður fallin til starfsins eins og
ýjað er að í Helgarpóstinum.
59. Staðan er í hárfínu jafnvægi,
svartur getur ekki hreyft kónginn
og heldur ekki leikið peðinu. Leiki
hann. 1. - Bxd2, kemur 2. Rxd2 og
mát í næsta leik. Eina raunhæfa
vörnin er að setja á biskupinn: 1. -
Bc5. Stæði hvíti biskupinn á e5,
gæti svartur leikið 1. - Bd6 o.s.frv.
Þetta sýnir að lausnin hlýtur að
vera sú að leika biskupnum á reit
þar sem hann er óhultur fyrir
nafna sínum:
1. Bh8
Þessa stundina gegnir Margrét
varaformennsku í Samtökum heil-
brigðisstétta, hún hefur setið síðast-
liðin 12 ár í heilbrigðisráði og þar af
síðustu 4 árin sem varaformaður
ráðsins, hún situr í Félagsmálaráði
og í stjórn Sjúkrasamlags Reykjávík-
ur og er formaður Byggingarnefndar
heilsugæslustöðva.
Margrét Einarsdóttir hefur verið
formaður Sjúkraliðafélags fslands
síðan 1984 og hefur formennska
hennar verið félaginu til verulegs
framdráttar svo ekki sé kveðið fast-
ar að.
Fyrir hennar tilstilli er sjúkraliða-
starfið nú löggilt atvinnugrein og
þarf ekki að fara mörgum orðum
um hve mikilvægt það er í sam-
bandi við atvinnuöryggi og kjara-
baráttu alla.
Margrét hefur gegnt forstöðu-
mannsstöðunni við Dalbrautar-
heimilið síðan í október 1985 af
60. Hér er taflstaðan svo kostuleg
að maður tímir helst engan mann
að hreyfa. En hjá því verður ekki
komist og lausnin er ekki ýkja
flókin:
1. Bd4 Kxb4 2. Hxb6+ Ka5
3. Rc6 mát
2. - Ka3
3. Bc5 mát
dugnaði og samviskusemi. Hún tók
við stjórn þess á erfiðum tíma í sögu
þess og hefur komið því á réttan kjöl
aftur.
Helgarpósturinn hefur og sagt frá
síðasta félagsfundi í Sjúkraliðafélagi
íslands og telur blaðamaður greini-
legt að félagsmenn vænti þess að
Margrét segi af sér formennsku.
Ég undirrituð sat þennan fund
sem stjórnarmaður í Sjúkraliðafé-
lagi íslands og fullyrði að þetta eru
hrein ósannindi.
Á fundinum kom fram fyrirspurn
til Margrétar um hvort hún teldi sig
geta sinnt formennsku í Sjúkraliða-
félaginu jafnframt forstöðumanns-
stöðunni við Dalbrautarheimilið.
Að þessari fyrirspurn stóðu 4—6
félagsmenn en um 110 manns sátu
fundinn. Aðrir fundarmenn en þess-
ir 4—6 töldu fyrirspurn þessa
ómerkilegar dylgjur um að Margrét
hefði staðið sig slælega sem formað-
ur og þegar hún nú væri komin í
ábyrgðarmikið starf, þá myndi vont
heldur betur versna. Ég hafði síma-
samband við sjúkraliðann, sem bar
fyrirspurnina fram, nokkru eftir
fundinn og fullyrti hún við mig að
alls ekki hefði vakað fyrir sér að
koma höggi á Margréti eða stjórn-
ina í heild og að hún teldi að stjórn
félagsins hefði verið vel rækt undir
stjórn Margrétar.
Hvað hangir þá á spýtunni?
Jú, ætli það sé ekki kominn kosn-
ingaskjálfti í fólk?
Það er leitt til þess að vita að
tryggð fólks við stjórnmálaflokka
skuli oft á tíðum vera sett ofar en
þau mál sem brenna heitast á fólk-
inu sjálfu, þ.e.a.s. kjaramálin og at-

‘ i '*•':: *
iiIÉil |lil

Ara sem vVö
Fvri, námslólk )aW»*' undlrstaó®
V?nnus'ma
árangurs aö sitja r g0ð gj0J
SSSss!r-

LAUSN Á SKÁKÞRAUT
vinnuöryggið. Ég tel það mikið lán
fyrir íslenska sjúkraliða að hafa
Margréti sem formann sinn. Lög-
gilding sjúkraliðastarfsins er hennar
verk. Einnig hefur hún starfað ötul-
lega að menntunarmálum stéttar-
innar og hefur þar verið á dagskrá
ýmislegt, svo sem endurmenntun,
sérhæfing, aukin réttindi o.fl. sem
miklu skiptir stéttina, enda hart sótt
að henni um þessar mundir.
Það er óskandi að sjúkraliðar beri
gæfu til að standa saman og styðja
formímn sinn og stjórn til góðra
verka til hagsbóta fyrir sig sjálfa og
láti ekki flokksböndin hlaupa með
sig í gönur. Hér er nefnilega ekki um
að ræða einhvers konar fótboltaleik
þar sem við erum aðeins áhorfend-
ur að, þar sem hver heldur með sínu
liði. — Nei, þetta er afkoma okkar
og kjör sem um er að tefla og mér
finnst svo sannarlega brýnt að fólk
hafi það í huga. Það eru verkin sem
skipta höfuðmáli, ekki flokks-
stimpillinn.
Mér er hlýtt til Helgarpóstsins.
Hann er utan og ofan við flokka-
kerfið, enginn flokkspáfi getur skip-
að fyrir um hvað stendur í honum.
Ég vona að blaðamenn hans gæti
sín og gleypi ekki við flokkspólitísk-
um gróusögum eins og hér hefur því
miður orðið raunin á.
Virðingarfyllst,
Sif Knudsen, sjúkralidi
Kvenfrelsi og
köld kvenna-
ráö
Til ritstjóra Helgarpóstsins
í jan. sl. sendi Kvennaframboðið í
Reykjavík öllum fjölmiðlum frétta-
tilkynningu þess efnis að Kvenna-
framboðið myndi ekki bjóða fram
lista til borgarstjórnar í komandi
kosningum. Þessi ákvörðun var
skýrð í fréttatilkynningunni, en þar
sem innihald hennar virðist hafa
farið framhjá þeim sem við blað yð-
ar starfa sbr. síendurteknar bolla-
leggingar um þetta efni í slúðurdálk-
um blaðsins, viljum við ítreka eftir-
farandi.
Þær konur sem starfað hafa að
borgarmálum á vegum Kvenna-
framboðsins eru allar á einu máli
um að Kvennaframboðið 1982 hafi
ótvírætt haft mikil áhrif í þá veru að
vekja fólk til umhugsunar um kúgun
kvenna í íslensku þjóðfélagi og því
verið tímabær aðgerð.
Hinsvegar greinir okkur á um
hvort endurtekning framboðs
kvenna nú sé rétt leið og þjóni kven-
frelsisbaráttu. Guðrún Jónsdóttir,
borgarfulltrúi Kvennaframboðsins
er ein úr hópi þeirra kvenna sem
telja að aðrar aðferðir en endurtek-
ið framboð þjóni betur frelsisbaráttu
kvenna. Skoðun þessa hóps er sú að
á framboð kvenna beri að lita sem
baráttutæki, sem konur eigi að beita
þegar þeim svo býður við að horfa
en að endurtekning þess nú þjóni
ekki tilgangi. Hinn hópurinn innan
Kvennaframboðsins, og til hans telst
Ingibjörg Sólrún Gísladóttir borgar-
fltr. Kvennaframboðsins, telur hins-
vegar að framboðsleiðin sé áfram
fullgild baráttuleið sem ekki megi
afleggja við núverandi aðstæður.
Þær konur, sem eru á þessari skoð-
un taka því þátt í kosningaundirbún-
ingi Kvennalistans við komandi
kosningar en hinar ekki. Ályktanir
blaðs yðar um valdatogstreitu milli
núverandi borgarfltr. Kvennafram-
boðsins á væntanlegum lista
Kvennalistans og „köld kvennaráð"
í því samhengi eru því algjörlega úr
lausu lofti gripnar og þeim vísað á
bug.
Baráttan fyrir kvenfrelsi er okkur
öllum efst í huga og hver og ein okk-
ar mun velja sér baráttuvettvang í
samræmi við eigið mat á bestu leið-
inni.
Aslaug Jóhannesdóttir
Guðlaug Magnúsdóttir
Gudrún Erla Geirsdóttir
Guðrún Halldórsdóttir
Guðrún Jónsdóttir
Guðrún Óladóttir
10 HELGARPÖSTUFtlNN