Helgarpósturinn - 23.04.1986, Blaðsíða 14

— Þú munt uera uel menntaður í
píanóleik?
„Það er rétt. Ég var í einleikara-
námi þar til ég kláraði háskólann.
Það var mikil afslöppun að spila —
góð tilbreyting frá hinu náminu."
— Geturðu haldið kunnáttunni
uið hér á landi?
„Ég kann ekki við að æfa mig á
píanó þar sem ég bý í sambýlishúsi.
Það gera auðvitað margir við svip-
aðar aðstæður, en það myndi há
mér að vita að tónlistin glymdi um
íbúðir fólks, sem vildi ef til vill fá að
vera i friði og ró. Hins vegar er ég
svo heppinn, að mér stendur ávallt
til boða að æfa mig á píanó í sam-
komusal skóla nokkurs hér í borg-
inni. Það notfæri ég mér óspart, því
þar get ég æft mig tímunum saman
án þess að trufla nokkurn mann.“
FRAMTÍÐIN ER f
TÖLVUM
— Þú munt menntaður í efna-
frœði og töluunarfrœðum, auk
píanónámsins. Eru þetta ekki nokk-
uð ólík suið?
„Mitt háskólanám er raunar í
efnafræði og ég er doktor í því fagi.
Ég hef hins vegar aldrei haft neinn
áhuga á því að blanda saman efnum
í tilraunaglösum og sjá hvað skeður.
Mér finnst það ekkert spennandi og
hef aldrei komið nálægt slíku.
Ég hef sérhæft mig í að reikna út
hvað myndi gerast við ákveðnar
efnafræðilegar aðstæður, en hef lát-
ið aðra um framkvæmdina. Við
vinnuna notaði ég tölvur — strax í
háskóla — og sá strax að í þeim lá
framtíðin."
— Huað gerir nú framkuœmda-
stjóri tœknisuiðs hjá SKÝRR?
„Ég hef yfir sjö mönnum að segja,
sem ég hef sjálfur þjálfað. Sameigin-
lega reynum við að koma í veg fyrir
að bilarnir verði í tölvukerfunum,
en lagfærum það sem miður fer,
þegar það skeður.
Þessu fylgir mikil streita, skal ég
segja þér. Jafnvel 30 mínútna bilun,
t.d. í tölvukerfinu hjá Gjaldheimt-
unni, getur orsakað mikla erfið-
leika. A meðan á viðgerð stendur, er
afgreiðsla Gjaldheimtunnar kannski
full af óþreyjufullu fólki, sem skilur
ekkert í því hvers vegna það þarf að
bíða svona lengi eftir að fá að borga.
Starfið er einnig líkamlega þreyt-
andi, en ég uppgötvaði það eigin-
lega ekki fyrr en ég handleggs-
brotnaði á skíðum um daginn. Þá
fann ég fyrst almennilega fyrir því
hvað það reynir á mann að sitja
svona við tölvuna."
— En þú mœtir samt í uinnuna,
meö handlegginn í fatla! Ertu
kannski „workaholic“ eða uinnu-
ánetjaður?
„Ég verð að viðurkenna það, að
ég hef- afskaplega gaman af vinn-
unni."
STUNDA VESTURBÆJAR-
LAUGINA
— En hefur samt greinilega tíma
til þess að fara á skíði. Stundarðu
aörar íþróttir?
„Ja, ég geng mjög mikið og er
m.a. meðlimur í Ferðafélagi íslands.
Síðan fer ég í sund í lok hvers vinnu-
dags. Ég fer alltaf í Vesturbæjarlaug-
ina. Þangað fór ég i fyrsta sinn sem
ég fór í sund hér á landi og ég er
ákaflega vanafastur. Get ekki hugs-
að mér að breyta, þó ég bæði vinni
og búi í nálægð við Laugardalslaug-
ina.
Það var annars þannig með mig,
að ég fór ekki að stunda neinar
Okkur Islendingum þykir alltaf
foruitnilegt þegar útlendingar taka
sér uaranlega bólfestu hér á landi.
Það eitt uœri þuí œrin ástœða til
þess að taka uiðtal uið doktor Doug-
las Brotchie, sem er einn af fimm
framkuæmdastjórum hjá Skýrslu-
uélum ríkisins og Reykjauíkurborg-
ar. Douglas er töluunarfrœðingur,
doktor í efnafrœði og hefur að baki
langt nám í einleik á píanó. En huað
er hann að gera á íslandi?
Þegar við höfðum komið okkur
fyrir á mjög svo látlausri skrifstofu
þessa forvitnilega Skota þar sem
heill veggur er þakinn möppum og
tölva skipar heiðurssess á skrifborð-
inu, ákváðum við að notast við ís-
lenskuna í samtali okkar. Douglas
kvaðst vanur því að tala íslensku í
vinnunni alla daga, en sló þann var-
nagla að fá að bregða fyrir sig ensk-
um orðum, ef sig ræki í vörðurnar.
Ekki kom oft til þess, þvi Douglas
Brotchie hefur náð mjög góðu valdi
á okkar ástkæra, ylhýra máli. Hann
talar auðvitað með vissum hreim,
en skortir sjaldan orð og notar
óspart orðatiltæki og flókin orða-
sambönd.
FANN SAMSTUNDIS AÐ
HÉR LIÐI MÉR VEL
— Hin klassíska spurning, Doug-
las. Huers uegna Island?
„Ja, alla vega ekki til þess að
verða ríkur! Það er víst.
Ég kom hins vegar hingað til
lands t fyrsta sinn árið 1972 og strax
nokkrum klukkustundum eftir að
vélin lenti á Keflavíkurflugvelli,
vissi ég að hér myndi mér líða vel.
Ég fann einfaldlega að þetta var
land, sem ég kunni við.
Eftir þetta kom ég hingað sem
ferðamaður á hverju ári, þar til að
ég sá fram á að það yrði ódýrara fyr-
ir mig að setjast hreinlega að
hérna."
— Huað uarð til þess að uekja
áhuga þinn á landinu í upphafi?
„Þegar ég var við háskólanám í
Skotlandi, kynntist ég nokkrum ís-
lendingum og það fór alveg einstak-
lega vel á með okkur. Ég féll vel inn
í þeirra hugsunarhátt og kunni vel
við þá að öllu leyti — átti eiginlega
meira heima í þeirra hópi en með
löndum mínum! Þessi kunnings-
skapur varð til þess að ég varð for-
vitinn um landið og dreif mig hing-
að."
— Huenœr komstu suo alkominn?
„Það var í október 1981. Ég hafði
komið í mína árlegu heimsókn til
landsins um sumarið og notað tæki-
færið til þess að leita að atvinnu.
Þegar þetta var, hafði ég búið í eitt
ár í Noregi, sem varð sem sagt eins
konar stökkpallur á milli Skotlands
og íslands."
— Fórstu strax að uinna hjá
SKÝRR?
„Já, mér bauðst þessi vinna og
hér hef ég verið síðan."
VEÐRIÐ FYLGIR
NÁTTÚRUNNI
_ — Huað er suona spennandi uið
Island í þínum augum?
„Ég komst að því þegar ég tók að
ferðast um heiminn, að mér féll ekk-
ert sérlega vel að búa í Skotlandi. Á
ferðalögum mínum kynntist ég öðr-
um lífsstíl, sem átti betur við mig.
Mér hefur alltaf fundist Bretland
bera einkenni þjóðar á niðurleið —
þjóðar, sem eitt sinn var stórveldi en
er það ekki lengur. Norðurlöndin
hafa einmitt þveröfug einkenni. Þar
14 HELGARPÓSTURINN
Douglas Brotchie, skoskur tölvunar- og efnafrœðingur
með langskólanám í píanóeinleik, segir frá því hvernig
honum líkar að búa og vinna á íslandi
Jónínu Leósdóttur mynd Jim SmartaHBHHiHHi
búa tiltölulega ungar þjóðir, sem
enn eru í mótun. Það finnst mér
spennandi."
— Sú ringulreið, sem einkennir
margt í þessu þjóðfélagi, hefur þá
ekki fœlt þig frá?
„Ef ég á að segja eins og er, komst
ég ekki í tæri við ringulreiðina í
hinu svokallaða „kerfi" fyrr en ég
var fluttur hingað. Þegar ég þurfti
að sinna málum eins og atvinnuleyf-
isumsókn, að maður tali ekki um
íbúðarkaup, þá kynntist ég nýrri
hlið á þjóðfélaginu. Það er svo sann-
arlega ýmislegt í þeim efnum, sem
hægt væri að skipuleggja betur hér
á landi."
— Huað um hina alrœmdu ueðr-
áttu hér á suðuesturhorninu?
„Veistu, mér finnst veðrið bara
fylgja þessari stórbrotnu náttúru,
sem ég er svo hrifinn af. Það þýðir
ekki annað en að taka því eins og
það er, enda ekki til neins að láta
það fara í taugarnar á sér.“
— Þú ert mikill náttúruunnandi?
„Já, ég er heillaður af náttúrufeg-
urðinni hér. Sú hrifning hefur síður
en svo dvínað við að búa hér árið
um kring. Mér finnst Esjan t.d. alveg
jafnfalleg núna og þegar ég sá hana
fyrst. Það er líka eitthvað ákaflega
ljóðrænt við að horfa yfir á Akrafjall
og Skarðsheiði í fallegu veðri, finnst
þér það ekki?“
— Ég hef nú ekki hugleitt það!
„Þú ert líka alin upp í þessu um-
hverfi. Þetta er sömu viðbrögð og
þegar einhver lýsir því yfir hvað Ed-
inborg sé falleg borg. Ég ólst þar
upp og veitti því aldrei neina sér-
staka athygli hvort borgin væri fal-
leg eða ekki.“
CAgKIA
MENNINGARLÍFS
— Saknarðu samt ekki einhuers
frá Skotlandi?
„Ég sakna menningarlífs. Það er
oft skrifað og talað um það hér hvað
menningarlífið á íslandi sé blóm-
legt, en mér finnst satt best að segja
að það sé ekki í nægilega háum
gæðaflokki. Ég er vanur tónleikum
hjá heimsfrægu listafólki og söfn-
um, þar sem er að finna verk eftir
helstu meistarana í málara- og
höggmyndalist í heiminum. Þetta
eru hlutir, sem ég sakna.
Þess vegna fer ég líka í eins konar
menningarferðir til útlanda að
minnsta kosti einu sinni á ári, ef ég
mögulega get. Þá fer ég á alla þá
tónleika, sem ég kemst á, og geng
um á listasöfnum heilu dagana."
— Ferðu eitthuað á máluerkasýn-
ingar hérna?
„Ég geri svolítið af því, já. Annars
er ég ekki mjög hrifinn af íslenskum
nútímamálurum, en ég fer á allar
Kjarvalssýningar. Hann var stór-
kostlegur málari."