Helgarpósturinn - 23.07.1987, Blaðsíða 14

1
HVERNIG S1
Flestir eru svolítið veikir fyrir stjörnuspánni sinni í dagblöðunum og
stelast til að kíkja á hana af og til. Lýsingar á eiginleikum stjörnumerkj-
anna vekja líka forvitni margra og eftirspurn eftir persónulegum stjörnu-
kortum er víst sífellt að aukast. Uti í löndum eru þessi fræði víða meira
metin en á íslandi og þar hafa stórfyrirtæki jafnvel rithandarsérfræðinga
og stjörnuspámenn í sinni þjónustu, til aðstoðar starfsmannastjóra við
mannaráðningar. Ekki höfum við þó heyrt um neinn hérlendan vinnu-
veitanda, sem tekið hefur þessa „tækni“ í notkun, enda gamalgróin hefð
fyrir því að láta fremur kunningsskap en stjörnurnar ráða ferðinni í þeim
efnum.
En hvað skyldu stjörnurnar segja um okkur sem vinnukraft, EF til
þeirra væri leitað?
HRÚTURINN
Forstjóri, sem ræður Hrút til starfa, getur
verið að stíga mikið gæfuspor. Hann getur
hins vegar líka verið að skapa hræðilegt
vandamál. Það fer allt eftir því í hvaða farveg
á að beina þessari afvegaleiddu eldflaug. Hinn
hversdagslegi 9 til 5 farvegur er ekki sá rétti,
þó svo Hrúturinn standi sig með prýði fyrstu
vikurnar til þess að vinna hylli yfirmanna
sinna. Það líður hins vegar ekki á löngu þar til
hann fyllist eirðarleysi, fer að mæta seinna á
morgnana og vera lengur í mat.
Ef það spillir ekki andanum á vinnustaðn-
um, er best að leyfa Hrútnum að hafa sveigj-
anlegan vinnutíma. Hann kemur kannski ekki
í vinnuna fyrr en um ellefuleytið á morgnana
og tekur tvo tíma í mat, en hann hættir líka síð-
astur allra. Þess vegna kannast skúringakonan
betur við Hrútinn en konan á morgunvaktinni
á skiptiborðinu. Hrúturinn er þar að auki
manna líklegastur til að taka við tilkynningu
um aukaverkefni án þess að kveinka sér.
Hrúturinn nýtur sín best ef hann fær að
vinna sjálfstætt. Þó svo hann sé óskipulagður
og ónákvæmur, er Hrútnum meinilla við að
skila verkefni, sem hann veit að hann hefði
getað betrumbætt. Starfskraftur í Hrútsmerk-
inu þykist þar að auki vita nákvæmlega hvern-
ig best væri að hagræða vinnu allra í fyrirtæk-
inu og hann á afskaplega erf itt með að taka við
fyrirskipunum frá öðrum en þeim, sem hann
ber virðingu fyrir.
Peningar eru aldrei aðal hvatinn á bakvið
vinnu Hrútsins, þó hann krefjist auðvitað
þeirra launa, sem hann telur sig verðskulda.
Hann þarf oft að fá fyrirfram af kaupinu sínu,
vegna þess að Hrútar lifa venjulega um efni
fram. Hins vegar hverfur hann ekki á braut,
þótt illa gangi í fyrirtækinu og launin séu
greidd seint og illa.
Hrúta er að finna í öllum mögulegum og
ómögulegum starfsgreinum. Þeir njóta sín alls
staðar, svo fremi að þeim sé ekki sniðinn of
þröngur stakkur.
NAUTIÐ
Manneskja í Nautsmerkinu ætti aldrei að
koma nálægt sölumennsku. í því hlutverki er
hún algjörlega vonlaus og Naut, sem fær öll sín
laun sem prósentur af sölu, er óhamingjusam-
asta vera á jörðinni.
Nautið vinnur hægt og rólega, ákveðið í að
ná árangri — helst fullkomnun. Því meiri
ábyrgð, sem fylgir starfinu, þeim mun betur
stendur Nautið sig. Það stefnir að því að gera
veg fyrirtækisins sem mestan, en lætur vel-
gengni ekki stíga sér til höfuðs. Áreiðanlegri,
traustari og heiðarlegri starfskraft er ekki
hægt að fá.
Starfskraftur í Nautsmerkinu mótmælir
sjaldan fyrirskipunum yfirboðara sinna, en
það er ekki þar með sagt að auðvelt sé að
troða á honum. Og þegar upp er staðið, kemur
í ljós að Nautið gerði það sem því sýndist rétt-
ast í stöðunni. Nautið hefur líka ótrúlega bið-
lund, sem nýtist oft vel, en þegar því þykir nóg
komið er eins gott að vara sig. Því fylgir nefni-
lega enginn smáhvellur, þegar þolinmæði
Nautsins þrýtur.
Slíkar uppákomur vara þó stutt og allt fellur
í ljúfa löð á eftir. Ef Nautið gengur út og skellir
á eftir sér, kemur það hins vegar alveg örugg-
lega ekki auðmjúkt aftur. Það er farið . . . end-
anlega.
Forstjóranum er alveg óhætt að hringja í
Nautið, þegar það er í fríi, ef neyðarástand
skapast á skrifstofunni. Því finnst sjálfsagt að
koma til hjálpar. Það er þó vænlegast að of-
nota þennan möguleika ekki.
Nautinu hæfir best að vinna í tengslum við
náttúruna, hversu langsótt sem þau virðast,
eða þar sem það fær að tjá sig á einhvern hátt.
Traustur fjárhagsgrundvöllur er hins vegar
einnig nauðsynlegt skilyrði.
TVÍBURINN
Starfsmaður í Tvíburamerkinu talar, hreyfir
sig og hugsar hratt. Hann er ungur í anda, eirð-
arlaus, frumlegur, óþolinmóður og óútreikn-
anlegur. Það er mikill fengur í Tvíburanum
sem starfskrafti, en enginn vinnustaður ætti
þó að vera eingöngu mannaður fólki úr þessu
merki.
Tvíburar bregðast snarlega við í neyðartil-
vikum og eru búnir að bjarga málunum á með-
an annað fólk er enn að taka tilhlaup. Þeir
njóta sín hins vegar alls ekki í viðjum vanans,
heldur vinna best þegar þeir hafa ákveðið
frelsi. Sölumennska hentar þeim afar vel, enda
geta þeir prangað hverju sem er inn á hvern
sem er. Tvíburanum líður oftast illa bakvið
skrifborð.
Fólk í þessu merki verður stundum svolítið
viðutan í vinnunni, þegar mikið er um að vera
í íþróttaheiminum. Það gæti líka átt það til að
skrópa í vinnunni til þess að komast á fótbolta-
leik.
Tvíburinn er einstaklega hress og gerir mik-
ið af því að segja skrítlur og kjaftasögur, sam-
starfsmönnum sínum til nokkurrar ánægju.
Hann er að öllum líkindum með færustu vélrit-
urum, en nýtur sín þó ekki síður í samskiptum
við viðskiptamenn, sem hann vefur um fingur
sér. Svo getur Tvíburinn líka auðveldlega gert
tvennt í einu.
Þegar starfsmaður í Tvíburamerkinu ræðir
launamál við forstjóra fyrirtækisins, er þeim
síðarnefnda mikil vorkunn. Niðurstaðan gæti
auðveldlega orðið sú, að Tvíburinn semdi um
tvöföld forstjóralaun.
KRABBINN
Öllum forstjórum finnst gott að njóta starfs-
krafta Krabbans, því hann kemur ekki í vinn-
una til þess að fá þakkir eða vegna þess að
hann sé skotinn í gjaldkeranum. Krabbinn
vinnur af afar einfaldri ástæðu: Vegna öryggis-
ins.
Launaseðill Krabbans verður að vera teygj-
anlegur, því hann þarf að stækka með tíman-
14 BELGARPÓSTURINN