Helgarpósturinn - 23.07.1987, Blaðsíða 28

SKORID UPP OG SKOÐAÐ
— LEIKMENN í TOPPFORMI — DÓMARAR GLEYMA HAGNAÐARREGLUNNI — HEIMAVELLIR BOÐA BETRI TÍÐ — MAÐURINN I VALSSTÚKUNNI
ar upp kantinn. Framliðið hefur líka
stigið uppávið hægt og þétt eftir
slaka byrjun en skellurinn gegn Þór
um síðustu helgi olli þó mönnum
heilabrotum.
Hagnaðarreglan er of mikilvægt
vopn í knattspyrnunni til þess að
hún megi vera tekin kæruleysisleg-
um tökum. Fyrir áhorfendur sem og
leikmenn er það nánast óþolandi að
láta leikmenn komast upp með leik-
brot sem þeir síðan hagnast á sjálfir
— þó ekki alltaf.
Það ber þó að hafa í huga að það
er ekki í öllum tilfellum dómari sem
eyðileggur leiki með því að vera sí-
flautandi og stöðvandi leikinn held-
ur eru það auðvitað leikmenn sjálfir
sem valda þessu. í grófum leik verð-
ur dómarinn auðvitað að grípa til
flautunnar sí og æ en það er einmitt
í þessum leikjum sem hagnaðarregl-
Mynd: Þjóðviljinn E.ÓI.
an er mikilvægasta vopn dómarans.
Því miður eins og ég sagði áðan þá
eru dómarar í leikjum hér á landi
sennilega of stressaðir til að geta
nýtt sér hagnaðarregluna.
KRUFNING III —
ÞJÁLFARAR
Við opnun á þjálfurum kemur
auðvitað í ljós að þeir eru nánast
aldrei betri en sá leikmannahópur
sem þeir hafa með höndum í það og
það sinn. Ian Ross væri til að mynda
ekki með Víðisliðið á toppnum en
Haukur Hafsteinsson gæti hæglega
verið með Valsliðið á toppnum. Hér
á landi telst það sennilega einn af
mikilvægari eiginleikum þjálfara að
vera góður sálfræðingur og halda
þétt um sína leikmenn bæði and-
lega og líkamlega. í nánast öllum
liðum 1. deildar kemur liðsuppstill-
ingin nokkuð sjálfkrafa og í jafnri
deild stendur lið og fellur með dags-
formi. Valsmenn hafa heldur sigið
niður á við eftir mjög góða byrjun
og hugsanlega hafa þeir verið
komnir á toppinn hvað varðar út-
hald og æfingu full snemma. En það
skemmtilega er að oftast ná lið öðr-
um toppi á sumrinu, svo það er bara
að bíða og sjá.
Þjálfarar eru verkstjórar sem
verða að þjappa sínu fólki saman til
að ná sem bestum afköstum. Með
góða starfskrafta og reynda stendur
þjálfarinn auðvitað betur að vígi.
KRUFNING IV —
ÁHORFENDUR
Um áhorfendur þarf ekki að fara
mörgum orðum. Þeir eru nú bæði
fleiri en á síðasta ári og dreifast bet-
Þaö hefur ekki fariö framhjá neinum þeim er fylgist
med íslandsmótinu íknattspyrnu, 1. deild, eda SL-mótinu
eins og það heitir nú, að það er hálfnað — og reyndar ör-
lítið betur. Eins og œvinlega er gert á slíkum tímamótum
þá er litið til baka og allt það er mótinu viðkemur er
krufið til mergjar, jafnt leikmenn, þjálfarar og dómarar
sem áhorfendur, stjórnarmenn ogöll mótanefndin. Helg-
arpósturinn œtlar að vera með í þessu sjúkrahúsœði og
taka þátt í krufningunni.
Þegar stungið er á leikmönnum
þessa móts hingað til þá kemur i Ijós
að þeir eru sennilega nokkuð betur
á sig komnir en oft áður. Úthald leik-
manna er nánast óþrjótandi og sum
lið eru í slíkum vinnsluham inná
vellinum að það verður bókstaflega
leiðinlegt fyrir andstæðingana að
spila á móti þeim. Skoðum leik-
menn eins og Hilmar Sighvatsson
hjá Val. Það er möguleiki fyrir and-
stæðingana að leika á Hilmar, en
hann er alltaf kominn aftur og aftur.
Aldrei stundarfriður. Reyndar á
þetta við um nærri því allt Valsliðið,
sem nú er í efsta sæti deildarinnar.
Liðið er, við nánari krufningu, þind-
arlaust. Aldrei friður fyrir Amunda,
Ingvari, Jóni Grétari og Hilmari og
svo er andstæðingunum tekst að
koma knettinum inná yfirráða-
svæði Guðna Bergssonar þá hleyp-
ur hann uppi hvaða framherja sem
er. Svona lið er hrikalegt viðureign-
ar. Enda hefur það komið í ljós —
Valsmenn eru á toppnum.
Onnur lið í deildinni standa Vals-
mönnum ekki langt að baki hvað yf-
irferð og baráttuvilja varðar en þau
skortir gjarnan eitthvað annað. Hjá
KR liggur sá örlitli munur sem er á
liðunum í því hve varnarmennirnir
skila knettinum illa frá sér. Þeir gera
mikið af því að gefa erfiða bolta
fram á framherjana sem þurfa að
byrja á því að taka knöttinn niður og
snúa með mann í bakið eða reyna
að vinna skallaeinvígi við miður
lágvaxna varnarmenn. Hugsanlega
má kenna því um að miðjumenn
KR-liösins sæki knöttinn ekki nógu
mikið til varnarmannanna og því
verði þeir oftar en ekki í vandræð-
um með hvað skal við knöttinn
gera. Síðari hálfleikur KR-inga gegn
KA á dögunum á KR-velli sýndi
verulega góða hlið á liðinu. Þá var
knötturinn látinn ganga vel á milli
manna frá öftustu vörn og árangur-
inn varð sá að liðið vann mun auð-
veldar og áferðarfallegar en oft áð-
ur líkt og nýstillt vél. Þar sannaðist
að ef menn gera einföldu hlutina vel
þá getur dæmið gengið upp.
Af öðrum leikmönnum en bar-
áttubelgjum Vals og varnarmönn-
um KR er það helst skemmtilegt að
athuga hversu mikil áhrif einn leik-
maður getur haft á lið. Hér er um að
ræða Ragnar Margeirsson Framara
en áður Keflvíking. Ragnar hefur
ekki spilað vel með Fram þá fáu
leiki sem hann hefur spilað en hann
hefur gert Ásgeiri Elíassyni þjálfara
mun auðveldara fyrir með liðsupp-
stillingu Fram. Pétur Ormslev hefur
getað fært sig aftar á völlinn og tek-
ið upp sitt frjálsa leikform þar sem
hann hefur engar verulegar varnar-
skyldur en fær að leika leikinn eftir
eigin höfði — og víst er að enginn
leikmaður getur gert það eins vel og
Pétur. Janus Guðlaugsson hefur ver-
ið færður í stöðu miðvarðar í stað
Jóns Sveinssonar sem átti manna
auðveldast með að láta stuðnings-
menn Fram fá hjartaáfall. Janus skil-
ar sinni stöðu með stakri ró eins og
hans er von og vísa. Þá má ekki
gleyma þætti Ormars Örlygssonar í
Framliðinu en hann hefur sótt sig
mjög verulega í síðustu leikjum og
skapar stórhættu þegar hann brun-
reynslumiklum og sterkum kjarna
og satt að segja kom mér á óvart
hversu liðinu var spáð slæmu gengi
fyrir mótið. Ungu mennirnir hjá
Skagamönnum, eins og Haraldur
Ingólfsson og Heimir Guðmunds-
son, hafa nánast blómstrað og víst
er að knattspyrnuhefðin á Skagan-
um skilar aragrúa af stigum.
Hjá Keflvíkingum horfir ekki eins
vel. Varnarleikur liðsins er höfuð-
verkur og þrátt fyrir góðan mark-
vörð og baráttuglaða leikmenn eins
og Gunnar Oddsson og Peter Farrell
skilar leikur Keflvíkinga sér ekki
nægilega vel. Of margir veikir
punktar í einu liði og það sýnir sig.
Fram fékk óvaentan skell á móti Þór frá Akureyri í 9. umferð íslandsmótsins.
Þórsliðið er með Halldór Áskels-
son innanborðs. Sívinnandi fyrir sig
og sína leikmenn að skapa færi og
skora sjálfur. Halldór og hans menn
eru með harðan og leikreyndan
kjarna sem erfitt er að skera í gegn-
um. Liðið er á mikilli uppleið og það
gæti farið svo að Þórsarar yrðu lið
seinni umferðarinnar. Eini verulegi
gallinn á Þórsliðinu er að það ferð-
ast illa og útivellir hafa ekki reynst
liðinu nægilega notadrjúgir.
Hitt Akureyrarliðið hefur komið á
óvart og á það fyrst og fremst að
þakka góðum varnarleik og mark-
vörslu. Haukur markvörður og Erl-
ing í vörninni eru máttarstólpar sem
ekki klikka oft. Þá hefur Steingrím-
ur Birgisson verið færður til í stöðu
varnarmanns en þar er á ferðinni
mjög útsjónarsamur leikmaður sem
nýtist vel. Liprir miðjumenn eins og
Þorvaldur Örlygsson og Gauti Lax-
dal liggja um of á boltanum oft á tíð-
um en geta þó alltaf gert fallega
hluti eins og Tryggvi Gunnarsson
gerir mörk.
Völsungar hafa ekki komið á
óvart. Liðið er mjög samheldið og
gífurlega reynslumikið. Þar spila all-
ir fyrir alla og liðið hefur yfir að ráða
mjög sterkum einstaklingum í lykil-
stöðum eins og Birgi Skúlasyni,
Kristjáni og Birni Olgeirssyni, Aðal-
steini Aðalsteinssyni og Helga
Helgasyni. Það sem komið hefur
mér á óvart eru sóknarleikmenn
liðsins, þeir Hörður og Jónas, sem
gefa engum varnarmönnum grið og
eru iðnir við að skapa sér færi.
Skagamenn hafa heldur ekki
komið á óvart. Liðið byggir á mjög
Nágrönnum Keflvíkinga í Garðin-
um gengur heldur ekki sem best
þrátt fyrir að hafa tekið stig af öllum
toppliðunum. Vörn liðsins með
Daníel Einarsson sem yfirburða-
mann og Vilhjálm bróður hans sem
aðstoðarökumann er illvíg — og
ekki spillir fyrir Garðsbúum að
rangstöðutaktík þeirra er vel skipu-
lögð eins og KR-ingar fengu að
kenna á. Sóknarleikur Garðsbúa er
hinsvegar hrein hörmung enda ekk-
ert uppúr honum lagt.
FH-ingar hafa verið meira með
boltann í mörgum þeim leikja sem
þeir hafa tapað og það sem er verst
við iiðið er að það þolir ekki að vera
yfir í leik og fer helst ekki í gang fyrr
en andstæðingarnir hafa skorað.
Flemming þjálfari hefur sýnt ótrú-
lega góða tilburði í varnarleik sín-
um þar sem hann tapar ekki skalla-
einvígi þó við mun stærri leikmenn
sé að eiga. Kristján Gíslason vinnur
á við hvern leik en liðið er ekki nógu
góð heild til að gera stóra hluti. Sig-
urinn á Skaganum um helgina síð-
ustu gæti þó stappað stálinu í Fim-
leikafélagið.
KRUFNING II —
DÓMARAR
Dómarar í 1. deild á íslandi hafa
einn verulegan galla sem kemur
fram í nánast hverjum leik. Þeir
flauta mikið og eru of fljótir á sér í
ótal tilvikum þegar beita skal hagn-
aðarreglunni. Þarna gætir ákveð-
innar taugaveiklunar hjá dómurum.
Að öðru leyti hefur dómgæslan í
leikjum deildarinnar verið nokkuð
jöfn og góð.
ur á milli landshluta. Völsungar á
Húsavík svo og KA hafa bæst í hóp
1. deildar liðanna og nú hefur
myndast möguleiki á nokkrum
„Derby-leikjum" fyrir norðan heið-
ar sem aftur gefur fólki á þessum
slóðum aukna möguleika til að
fylgjast með skemmtilegri knatt-
spyrnu.
Þá hafa heimavellir félaganna
flestir verið lagfærðir til að þjóna
áhorfendum betur þó vissulega
megi ýmislegt betur fara. Þar á ég
sérstaklega við salernisaðstöðu og
sælgætissölu. KR-ingar hafa með til-
komu síns heimavallar til að mynda
varla tapað leik þar og sömu sögu
má segja um Valsmenn. Þá eiga
heimavellir eflaust eftir að reynast
öðrum liðum drýgri er líða tekur á
mót og hver leikur verður úrslita-
leikur.
En þó að aðstaða sé orðin þokka-
leg víðast hvar fyrir áhorfendur þá
er enn ein stétt manna sem verður
að sætta sig við hörmungaraðstöðu
nánast á hvaða velli sem er. Þetta
eru íþróttafréttamenn. Þeir eru
venjulega settir í hriplek skýli sem
standa alveg við leikvöllinn og eru
ekkert hækkuð upp til að veita þess-
um mönnum betri yfirsýn yfir völl-
inn og þar með létta þeim störf sín.
Sumir myndu eflaust segja að þeir
ættu ekkert betra skilið en aðrir
áhorfendur en það er ekki rétt. Það
sem þessir menn skrifa skiptir þús-
undir manna sem standa í og í
kringum knattspyrnuna mjög miklu
máli og hinn almenna knattspyrnu-
mann verulegu máli þar sem þeir
fjalla um leiki á hinn margvíslegasta
hátt. Góð aðstaða hjálpar íþrótta-
fréttamönnum við vinnu sína og
gerir þá betur í stakk búna til að
skrifa af meiri nákvæmni um það
sem gerist á vellinum og um leið
með meiri ánægju sem kemur öll-
um til góða. Meira að segja aðalleik-
vangurinn í Laugardal er til skamm-
ar hvað varðar aðstöðu fyrir frétta-
menn, ekki síst þegar um stórleiki
eins og Evrópuleiki er að ræða. Þá
þurfa bæði íslenskir og erlendir
fréttamenn að kúldrast í leku skýli
þar sem hver röddin þarf að lýsa
leiknum ofan í aðra — ef menn eru
svo heppnir að ná sambandi við
heimalönd sín. En aðrir sitja úti við
og heyra hvorki í sér né öðrum
vegna hávaða í áhorfendum. Þessa
hluti þarf að laga jafnvel áður en
byggt er aðstöðuhús fyrir heiðurs-
gesti sem þó er einnig nauðsyn.
Að lokum er hér skemmtileg saga
úr áhorfendastæðunum á Valsvelli
fyrr í sumar. Það var glampandi sól
og allir áhorfendur voru í sólskins-
skapi rétt áður en leikurinn byrjaði
enda búist við hörkuleik. Menn
fengu sér sæti á steinsteypunni en
þegar slíkt skeður er mikilvægt að
allir setjist til að skyggja ekki á fyrir
öðrum. Svo vildi til að einn maður
af eldri gerðinni ákvað að standa í
miðjum áhorfendahópnum og
skyggði þar með á ótal marga aðra
áhorfendur. Þegar leikurinn hófst
byrjuðu menn að hreyta ónotum í
manninn sem lét sér ekki segjast.
Gekk svo um hríð og mögnuðust
ónotin þar til þau voru komin út í
hreina ósvífni og skammir. Maður-
inn stóð sem fastast. Voru menn
orðnir ansi argir í sólinni og ánægj-
an af leiknum gleymdist vegna
mannsins í stúkunni. Svo fór að
hann stóð af sér ónotin og hreyting-
arnar allan fyrri hálfleik og fyrir það
gef ég honum prik. Hitt er svo ann-
að að það er ekkert annað en
ósvífni að setjast ekki niður eða
færa sig um set þegar svona stendur
á. Hver veit nema að hann muni eft-
ir því næst, standandi maðurinn í
Valsstúkunni.
28 HELGARPÓSTURINN