Morgunblaðið - 09.07.1975, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐiÐ, MIÐVIKUDAGUR 9. JÚLt 1975
Piltur og stúlka
Eftir Jón Thoroddsen
því öllu saman, því hrökklaðist ég hérna
út í skemmuskriflið með rúmbólið mitt
og reyturnar mínar, sem eru orðnar
litlar, því skepnurnar og hin fáu
búsáhöld, sem til voru, fékk ég honum
Gvendi mínum í vor, þegar hann byrjaði
þenna merkilega búskap; og hér held ég
láti fyrirberast meðan ég tóri, og vildi
deyja hérna, ef ég hefði frið til þess.
Þegar Bárður karl hafði flutt þessa
tölu, stendur hann upp, tekur lyklakippu
úr vasa sínum og gengur síðan að
kúfforti einu, er stóð gagnvart rúmi hans
og ekki langt frá sánum mikla, lýkur þvf
upp og baukar í því um stund, dregur
síðan upp úr því gamalt kjallaraglas og
tinstaup; sýpur hann sjálfur á glasinu, og
skenkir hann síðan á staupið og býður
Indriða að bergja á. Indriði tekur við
staupinu og sýpur á; tekur Bárður við
því aftur og lætur niður í koffortið og
sezt á, en segir:
Svona er nú það, og svona er nú það.
Ætlaðir þú nokkuð að finna mig, Indriði
sæll?
Já, lítilfjörlega, sagði Indriði, en þó fór
ég hingað til þess að bjóða þér, Bárður
Sást þá, að þetta var Gróa og reið
brúnum.
minn, að koma álaugardaginn, sem kem-
ur, fram að Hóli, því þá er svo til ætlað,
að við Sigríður Bjarnadóttir höldum
brúðkaup okkar.
Já, það var gæfumunurinn. Ég hef
frétt, að búið sé að lýsa með ykkur. Fara
þau hjónin héðan?
Svo er til ætlað, sagði Indriði.
Nei, sagði Bárður, ekki fer ég þangað.
Ég hírist heima í kofahróinu mínu, ef ég
verð ekki dauður. Ég þakka þér samt
fyrir tilboðið; ég er ekki fyrir útreiðarn-
ar; en hún Rósa þiggur það, vona ég.
Eftir það stendur Bárður upp, tekur
aftur hrosshársfléttuna, er áður var um
Pési hrekkjalómur
„Það væri eftir þér Pési“, sagði systir
hans.
Þegar allt, sem þau áttu, var búið, lagði
Pési af stað Hann gekk og gekk og kom til
konungshallar. Þar stóð konungur úti, og
þegar hann sá Pésa, sagði hann.
„Hvert ætlar þú í dag, Pési sæll?“
„Æ, ég var að hugsa um, hvort ég gæti
leikið á nokkurn“, sagði Pési.
„Geturðu ekki reynt við mig?“ sagði
kóngur.
„Nei, það get ég ekki því ég hefi gleymt
öllu heima, sem ég kann“.
„Geturðu ekki farið og lært þessar
listir þínar“, sagði kóngur. „Mig langar
að sjá hvaða skálkastrik þú getur gert“.
„Æ, ég get ekki gengið lengur“, sagði
Pési.
„Ég skal lána þér hest og hnakk“, sagði
kóngur.
„Ég get heldur ekki riðið“, sagði Pési.
„Við skulum láta þig á bak“, sagði
Maigret og guli hundurinn
Eftir Georges Simenon
ÞýSandi Jóhanna
Kristjónsdóttir
31
Allt var á rúi og stúi í kaffistof-
unni. A öiium horðum lágu blöð,
tóm glös og Ijósmyndari var að
þurrka myndir sfnar á ofninum
Leroy kom á móti húsbónda
sfnum.
— Það er frú Servieres, sagði
hann hljóðlega og leit á feitlagna
konu sem hafði kastað sér
þyngslalega niður f stól.
Hún reis upp og þurrkaði sér
um augun.
— Ó, góði bezti lögregluforingi,
er þetta satt?... Ég veit ekkí leng-
ur hverju ég á að trúa?... Er Jean
þá á Iffi, þegar allt kemur til alls?
Já, en hvernig getur þá staðið á
þvf að hann hefar verið að setja
þetta á svið...? Hann gæti aldrei
gert mér slfkt...!
Valda mér ótta og óróa! Ég...
ég... mér finnst ég vera að missa
vitið... Hvers vegna hefði hann
átt að fara til Parfsar. Segið mér
það...! Og án þess að láta mig
vita...
Hún grét, grét á þann hátt sem
sumar konur gráta, með miklum
táraflaumi, sem runnu niður
kinnarnar, niður eftir hökunni og
hún hélt annarrí hendinni fast að
barmi sér.
Svo komu ekkasogin. Hún fáim-
aði eftir vasaklútnum sfnum. Og
reyndi að tala lfka.
— Ég fullvissa yður um að
þetta getur ekki átt sér stað... Ég
veit hvernig hann er f kvenna-
málum... Það þarf ekkert að gera
sig tíl fyrir mér að þvf leyti... En
þetta og annað eins... nei, þvf
hefði ég aldrei trúað á hann...
Þegar hann kom heim bað hann
mig alltaf fyrirgefningar. Skiljið
þér mig. Og getið þér skilið þetta.
Þeir segja mér...
Hún benti f áttina að blaða-
mönnunum... að hann hafi sjálf-
ur sett blóðblettina f vagninn, tit
að ailir myndu halda að glæpur
hefði verið framinn... En það
hlýtur að þýða, að hann hefur
ekki ætlað sér að koma heim aft-
ur!... Hann hefði aldrei verið á
þessu útstáelsi ef hinir hefðu
ekki sffellt verið að tæla hann
með sér... Le Pommeret... og
læknirinn og bæjarstjórinn er
ekki barnanna beztur. Enginn
þeirra vill heilsa mér af þvf að ég
er ekki nógu ffn að þeirra dómi!
Mér er sagt að hann hafi verið
handtekinn... En ég neita að trúa
þvf... Hvað gæti hann hafa gert
rangt... Við höfðum nóg fyrir
okkur að leggja... Við vorum
ósköp ánægð þó svo hann tæki
stöku sinnum túra og færi á fjör-
ur við annað kvenfólk, ég ætla
ekki að bera á móti þvf...
Maigret leit á hana, andvarpaði,
tók glas sem stóð á einu borð-
anna, hvolfdi þvf f sig f einum
sopa og tautaði:
— Þér verðið að hafa mig afsak-
aðan frú, en ég verð að fara að
hvíla mig.
— Haldið þér að hann sé sekur
um eitthvaö ódæði?
— Ég held aidrei neitt... Farið
að mfnu dæmi, kæra frú og hvflið
yður... á morgun er nýr dagur...
Svo gekk hann þungstfgur upp
stigann og blaðamaðurinn sem
var enn að tala f sfmann, notaði
sfðustu orð hans og sagði:
— „Eftir sfðustu fregnum að
dæma reiknar Maigret Lögreglu-
foringi með þvf að leysa gátuna
endaniega á morgun...“
Svo bætti hann við f myndug-
legri tón:
— Þá er það komið fröken ...
Segið ritstjóranum að hánn megi
ekki breyta staf í greininni
minni... Það getur hann kannski
ekki skilið. Til að geta skilið það
verður fólk að vera hér...
Þegar hann hafði lagt tólið á og
stungið skriffærum sfnum f vas-
ann, pantaði hann sér toddf.
— Og mikið af rommi og fáeina
dropa af sjóðandi vatni...
A meðan hafði frú Servieres
þegið boð annars blaðamanns um
að láta aka sér heim. Og á leiðinni
hóf hún að segja honum i
trúnaðartóni:
— Ég segi ekki að hann hafi
ekki haft náttúru til kvenna...
En það hljótið þér nu að skilja...
Karlmenn eru nú einu sinni
svona gerðir...
IX. KAFLI.
Morguninn eftir lá svo vel á
Maigret, að Leroy vogaði sér að
ávarpa hann og iagði meira að
segja fyrir hann eina spurningu.
An þess að hægt væri, að út-
skýra það mjög rækilega eða skil-
greina það betur, rfkti annar og
léttari andi nú en kvöldíð áður.
Kannski stafaði það af þvf hve
veðrið var gott. Ifiminninn var
eins og hann hefði verið þveginn
hátt og lágt... Sjóndeildar-
hringurinn lengst f fjarska hafði
þanizt út sfðan f gær. Sjávarflöt-
urinn minnti á skyggðan spegil,
sem á var stráð fjölda af ofurlitl-
um bátum með hvftum seglum.
Blaðamennirnir niðri sem
höfðu verið fjarska þreytulegir
sfðustu þrjá dagana og verið á
stöðugum þreytingi fram og
aftur, sátu glaðir yfir morgun-
verði sfnum og sögðu hver öðrum
gamansögur og éinn þeirra hafði
mcira að segja komið niður f
slopp og inniskóm.
Maigret hafði farið inn f
herbergi Emmu„sem var undir
súð að nokkru leyti svo að það var