Morgunblaðið - 17.07.1997, Blaðsíða 46

46 FIMMTUDAGUR 17. JÚLÍ 1997
MINIMINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+
Ástkaer móðir okkar, tengdamóðir, dóttir, systir
og amma,
HALLDÓRA HALLDÓRSDÓTTIR,
Vesturbergi 28,
Reykjavík,
sem lést 10. júlí verður jarðsungin frá Háteigs-
kirkju föstudaginn 18. júlí kl. 13.30.
Þórunn Davíðsdóttir,
Sævar Davíðsson,
Ragnar Haraldsson,
Þórunn Sigurbergsdóttir,
Hreinn Halldórsson,
Bragi Halldórsson,
Jóhannes Steinsson,
Christine Beck,
Katrín Ólafsdóttir,
Anna Ingólfsdóttir
og barnabörn.
Elskuleg eiginkona mín, dóttir, móðir okkar,
tengdamóðir, systir og amma,
ODDNÝ HALLDÓRSDÓTTIR,
Hraunbæ 102A,
Reykjavík,
sem lést 10. júlí, verður jarðsungin frá
Háteigskirkju föstudaginn 18. júlí kl. 13.30.
Árni Kr. Aðalsteinsson,
Þórunn Sigurbergsdóttir,
Halldór Björn Baldursson,
Haraldur Baldursson,
Brynja Baldursdóttir,
Guðmundur Björgvin Baldursson,
Áslaug Baldursdóttir,
Hreinn Halldórsson,
Bragi Halldórsson,
Valgerður Hjartardóttir,
Jensína Edda Hermannsdóttir,
Arnþór Þórsson,
Anna Hildur Guðmundsdóttir,
Katrín Ólafsdóttir,
Anna Ingólfsdóttir
og barnabörn,
Aðalsteinn Árnason, Guðrún Friðjónsdóttir,
Rannveig Björg Árnadóttir, Ingvi R. Guðmundson
og börn.
+
Þökkum innilega samúð og hlýhug við andlát
og útför móður okkar, tengdamóður og
ömmu,
BERGLJÓTAR HÓLMFRÍÐAR
INGÓLFSDÓTTUR
frá Seyðisfirði.
Jóhannes Ágústsson,
Hrólfur Brynjar Ágústsson,
Guðrún Ágústsdóttir,
Dúa Berg, Ágúst Fannar og Bjarki Fannar Hrólfur.
Maria Ohlsson,
Anne-Lie Ardenheim,
+
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við
andlát og útför föður okkar, tengdaföður og
afa,
JÓNS HANSSONAR WÍUM,
Nóatúni 26,
Sérstakar þakkir til hjúkrunarfólks á
Landspítalanum.
Anna Jónsdóttir,
Einar Jónsson, Sveinhiidur Vilhjálmsdóttir,
Rósa S. Jónsdóttir, Guðni Guðnason
og barnabörn
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför móður okkar, tengda-
móður, ömmu og langömmu,
JÓNU ERLINGSDÓTTUR,
Skjóli við Kleppsveg.
Helga Stefánsdóttir,
Stella Stefánsdóttir,
Guðmundur Stefánsson,
Erlingur Stefánsson,
Albert Stefánsson,
Friðgeir Gunnarsson,
Aðalsteinn Þorbergsson,
Valborg Björgvinsdóttir,
Erla Ottósdóttir,
Vigdís Björnsdóttir,
JON HANSSON
WÍUM
+ Jón Hansson
Wíum stýrimað-
ur fæddist á Ask-
nesi í Mjóafirði í
S-Múlasýslu 3. mars
1938. Hann lést á
Landspítaianum 3.
júli síðastliðinn og
fór útför hans fram
frá Kristskirkju í
Landakoti 11. júlí.
Með þessum orðum
langar okkur að minn-
ast kærs vinar okkar,
Jóns Hanssonar Wíum
sem er látinn eftir margra mánaða
baráttu við krabbamein. Hér skal
hvorki rakin ætt né uppruni, það
fer öðrum betur úr hendi, þótt við
vissum að hann væri fæddur og
uppalinn í Mjóafirði og úr stórum
hópi systkina, þess vegna alinn upp
við svipaðar aðstæður og við hér í
Grímsey, enda talaði hann um að
melurinn hér væri svo líkur og
heima. í mörg ár kom Jón til okkar
eða leit inn eins og við sögðum
þegar hann var á skipunum hjá
Landhelgisgæslunni og þau skip
komku hér við af og til, en fyrir
um áratug kom hann hingað sem
erindreki Slysavarnafélags íslands
og kenndi björgunarsveitarmönnum
að nota slöngubát og þurrbúninga
við björgunarstörf. Þá daga sem
hann dvaldi hér bjó hann hjá okkur
og upp úr því varð vináttan ekki
rofin á milli okkar. Ef við vorum á
ferðinni í Reykjavík komum við í
heimsókn til þeirra hjóna Jóns og
Nannýjar, en kona Jóns var Jó-
hanna Einarsdóttir. Þau slitu sam-
vistum fyrir fáum árum. Þau áttu
tvö börn, Einar og Önnu, en áður
eignaðist Jón dótturina Rósu.
Mörg undanfarin ár hefur Jón
komið í nokkra daga að vori þegar
fulginn fór að verpa og fannst okk-
ur það fara vel saman koma Jóns
í eyjuna og eggjataka, hvort tveggja
ómissandi. Er heim kom hafði hann
gaman af að gleðja gömlu vinina
sína með því að gefa þeim að
smakka á eggjum. En í vor var Jón
. svo mikið veikur að þessi vorferð
var ekki farin, en þó gátum við
glatt hann með því að senda honum
nokkur stykki. I staðinn fyrir ferð
til okkar fór hann í annað og lengra
ferðalag sem við öll förum í að lok-
um. Við þökkum Jóni frábær kynni
og alúðarvináttu í gegnum árin.
Að lokum sendum við börnum Jóns,
systkinum og vinum innilegar sam-
úðarkveðjur.
Blessuð sé minning góðs vinar.
Vilborg og Bjarni, Grímsey.
Kæri Jón minn. Ég
vildi bara þakka þér
kærlega fyrir alla út-
reiðartúrana okkar
saman síðastliðna vet-
ur. Þú varst afskaplega
þægilegur „meðreiðar-
sveinn“ og ég saknaði
þín í vetur sem leið.
Þú skildir mig svo vel
í vandræðum mínum
með þann gráa þar sem
þú hafðir áður lent í
því sama. En þetta var
nú allt að koma hjá
okkur báðum aftur. Eg
vona bara að þú fáir
hann Óðin til þín fljótlega svo þið
getið ferðast saman um grænar
grundir, ijöll og dali þarna „hinum
megin“.
Eg kveð þig þá að sinni og við
sjáumst síðar á grænu grundunum.
Þín vinkona úr Faxaholtinu,
Steinunn.
Látinn er um aldur fram vinur
minn Jón Hansson Wíum. Það var
veturinn 1960-61 að ég kynntist
Jóni lítillega þá hann sat í far-
mannadeild Stýrimannaskólans í
Reykjavík og ég var á mínum fyrstu
árum við myndatöku þar. Þeir urðu
margir ágætis kunningjar mínir
strákarnir úr Stýrimannaskólanum
og svo urðu kynnin stundum meiri
þegar lengra leið og sumir lentu
aftur fyrir framan myndavélina hjá
mér sem kennarar og þannig gerð-
ist það með Jón þegar hann varð
seinna kennari við skólann m.a. við
varðskipadeildina.
En fyrst lágu leiðir okkar veru-
lega saman er hann gerðist félagi
í Oddfellowstúku, sem ég var fyrir
í st. nr. 10 Þorfinni karlsefni en
það var árið 1971. Jón stundaði
stúkustarfið af kostgæfni þá og
þegar hann var í landi en störf
hans til sjós voru á fiski-, frakt-
og varðskipum oft langtímum sam-
an. Væri Jóni falið eitthvert verk
gerði hann það svo nákvæmlega
að á engan er hallað þó sagt sé að
enginn hafi gert betur en ná-
kvæmnin var honum stundum
ástríða og mættu margir taka hann
sér til fyrirmyndar þó ekki fylgdi
með sú fullkomnunarárátta, sem
mér fannst Jón stundum haldinn.
Hann var kröfuharður við sjálfan
sig í þessum efnum og var það gjam-
an við aðra og var kannske ekki
alltaf vinsæll fyrir enda sigldi hann
ekki beinlínis neinn vinsældasjó og
hafði nokkuð sérstakt lundarfar.
Hann var ekki allra en því trygg-
ari þeim, sem honum líkaði við og
barnabörn og barnabarnabörn.
Skilafrestur
minningargreina
EIGI minningargrein að birtast á útfarardegi (eða í sunnudagsblaði
ef útför er á mánudegi), er skilafrestur sem hér segir: í sunnudags:
og þriðjudagsblað þarf grein að berast fyrir hádegi á föstudag. I
miðvikudags-, fimmtudags-, föstudags- og laugardagsblað þarf grein-
in að berast fyrir hádegi tveimur virkum dögum fyrir birtingardag.
Berist grein eftir að skilafrestur er útrunninn eða eftir að útför
hefur farið fram, er ekki unnt að lofa ákveðnum birtingardegi.
+
Útför eiginkonu minnar, móður okkar, tengda-
móður, ömmu og langömmu,
ÞÓRU JÓNSDÓTTUR,
Árskógum 6,
Reykjavík,
verður frá Fossvogskirkju föstudaginn 18. júlí
kl. 15.
Jón Steinsson,
Sigurður Steinn Jónsson, Yolande Jónsson,
Logi Þórir Jónsson, Helga L. Hólm,
Smári Jónsson, Vilma Radam Valeriano,
barnabörn og barnabarnabörn.
var sannur vinur vina sinna en m.a.
af þessu skaplyndi hans fannst hon-
um sem hann gæti ekki lengur ver-
ið félagi í stúkunni okkar og sagði
sig úr henni fyrir nokkrum árum.
Ég tel að þetta hafi verið honum
svolítið erfitt því hugur hans var
meðal margra félaga, sem hann
hafði eignast í Oddfellowreglunni
og hann hafi fundið sig dálítið ein-
angraðan og þegar stofnuð var ný
stúka í fyrra m.a. af mörgum þess-
um félögum hans þá hafði hann
sterka löngun til að koma inn aftur.
Það var því á fyrstu árshátíð
stúkunnar hinn 15. mars sl. að hann
var með sem gestur en nú var nokk-
uð séð að hveiju dró, hann var kom-
inn með krabbamein og hafði átt í
baráttu við þann vágest reyndar í
nokkur ár því morguninn eftir árs-
hátíðina var hann á leið til London
til eftirlits vegna aðgerða, sem hann
hafði farið í gegnum þar fyrir nokkr-
um árum vegna augnanna.
Nú var allt á alvarlegra stigi og
í vetur gekkst Jón undir aðgerð og
við það hafði hann að miklu leyti
misst röddina en ég veit að hann
Jón gerði sér alveg grein fyrir því
að hveiju dró og þess vegna held
ég að hann hafi komið til mín í vor
til að láta mig mynda sig áður en
útlitið versnaði og er sú mynd, sem
fylgir þessari grein frá þeim tíma,
en þegar ég tók fram filmumar
núna brá mér.
Myndimar voru teknar 29. apríl
eða rétt liðlega tveimur mánuðum
fyrir lát Jóns en þvílíkur skaðvaldur
er þessi sjúkdómur og þó svo að sjá
hafi mátt að hveiju stefndi þá sýnd-
ir þú, kæri vinur, fullkomið æðm-
leysi en endirinn varð þó sneggri
en margir bjuggust við.
Við Sonja eigum margra góðra
stunda að minnast frá liðnum árum
með ykkur, þér og þinni ágætu
konu, Jóhönnu, og urðu það því
vonbrigði þegar slitnaði upp úr sam-
vistum ykkar.
Þið vomð ætíð höfðingjar heim
að sækja og samhent í gestrisni og
munum við alltaf minnast þess með
þakklæti.
Fyrir aðeins mánuði skrifaði ég
um frænda minn Halldór Sigurðs-
son, sem mér var kunnugt um að
þú hafðir dálæti á bæði sem hag-
leiksmanni og sem kennara þínum
að Eiðum forðum daga og er það
einlæg ósk mín að þið megið mæt-
ast þar, sem við öll reiknum með
að finna hvert annað að Iokum.
Það var gott að eiga þig að vini
og maður vissi alltaf hvar maður
hafði þig, þú fórst ekki í grafgötur
með skoðanir þínar og þannig er
betra að hafa það þó svo að það sé
ekki alltaf það þægilegasta.
Hafðu þökk fyrir þessi kynni, ég
mun varðveita það besta í minning-
unni.
Að lokum sendum við Sonja öllum
aðstandendum innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Þórir H. Óskarsson.
í byijun árs 1990 var Innkaupa-
stofnun Reykjavíkurborgar falið að
taka við rekstri söludeildar fyrir
notaða muni, sem til féllu frá stofn-
unum og fyrirtækjum borgarinnar.
Var Jóni Hanssyni Wíum ætlað það
vandasama verk að móta og reka
þessa starfsemi. Heiðarleiki, sam-
viskusemi og sjálfstæð hugsun voru
þær kröfur sem gerðar voru til þess,
er þetta skyldi annast. Kom fljótlega
í Ijós að réttur maður hafði verið
valinn.
Hefur Jón síðan starfað hér þar
til í október sl., að hann kenndi sér
þess meins, sem nú hefur lagt hann
að velli, langt um aldur fram. Hann
kom reyndar aftur eftir uppskurð
og erfiða geislameðferð, en það
leyndi sér ekki að þar var fársjúkur
maður á ferð. En alltaf bar hann
höfuðið hátt, aldrei heyrðust kvört-
unarorð frá hans vörum. Hann tal-
aði alltaf eins og hann kæmi aftur,
allt þar til undir það síðasta.
Við viljum með þessum fátæklegu
orðum minnast Jóns og kveðja. Hér
er hans sárt saknað. Við þökkum
honum samfylgdina, vottum íjöl-
skyldu hans samúð og óskum honum
góðrar ferðar um aðra heima.
Samstarfsfólk.