Morgunblaðið - 12.05.2000, Blaðsíða 50

50 FÖSTUDAGUR 12. MAÍ 2000
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
REYNIR
SIG URÞÓRSSON
+ Reynir Sigur-
þórsson fæddist í
Reyly'avík 28. febr-
úar 1930. Hann lést á
heimili sínu í Kópa-
vogi 27. aprfl síðast-
liðinn og fór útför
hans fram frá Foss-
vogskirkju 5. maí.
Ég man það enn
þegar mamma kom til
mín og sagðist vera að
flytja til Egilsstaða og
ætla að fara að búa
með þér. Eigingirnin
sagði nei, en skynsem-
in sagði auðvitað: Af hverju ætti
mamma ekki líka að fá að vera ham-
ingjusöm?
Við systkinin hlógum oft að eilíf-
um ferðalögum ykkar upp á hálend-
ið. Var einhver kimi látinn ósnort-
inn? Tommi bróðir sagði einhvern
tíma að það væri ekki hægt að ná
sambandi við mömmu því fugla-
söngurinn og lækjarniðurinn í eyr-
unum á henni hefði tekið öll völd.
Það leið ekki langur tími þar til
ég heimsótti ykkur í
fyrsta skiptið. Viðtök-
urnar og notalegheit-
in, sem alltaf ein-
kenndi heimili ykkar,
voru með þeim hætti
að ég og ört stækkandi
fjölskylda mín urðum
tíðir gestir hjá ykkur.
Það skipti engu máli
hvenær við tilkynntum
komu okkar, þú varst
alltaf boðinn og búinn,
lána bílinn, skipu-
leggja ferðir, sinna
barnabörnunum, allt
var sjálfsagt og ekkert
eftir sér talið. Hver heimsókn var
ævintýri og tilhlökkunin til næstu
alltaf sú sama.
Sem betur fór gafst okkur líka
tækifæri til þess að hitta ykkur
mömmu í hinum ýmsu heimshorn-
um. Ég kynntist ekki Jórdaníu fyrr
en þú komst í heimsókn, þó svo að
ég hafi verið búsett þar í þrjú ár
þegar þið komuð í fyrstu heimsókn-
ina. Þú varst sko búinn að skipu-
leggja allt í þaula og kynna þér
staðhætti. Þetta var yndislegur
tími sem mun lifa í minningunni.
Þú varst umfram allt hjálpsamur,
traustur, ákveðinn en viðkvæmur.
Hið hrjúfa viðmót og harkan sem
birtist annað slagið var bara til
þess að fyrirbyggja það að við héld-
um að þú værir einhver kerling.
Nei ekki þú. Ekkert fjall, engir
vegir voru þér ófærir og flesta
fórstu óstuddur. Við sem þótti vænt
um þig stóðum oft neðst í brekk-
unni og hneyksluðumst á upp-
átækjunum í þér, hjartveikum
manninum, en fylgdum síðan í fót-
spor þín.
Kallið kom snöggt. Minningar og
handtökin þín í kringum okkur
munu hlýja okkur um hjartaræt-
urnar í framtíðinni og vonandi
minnkar söknuðurinn.
Elsku mamma, þú ert aftur orðin
ein. Ekki gleyma því að þú átt
marga að í kringum þig sem munu
létta þér sporin og hjálpa þér við að
draga úr sársaukanum.
Far í friði, hafðu þökk fyrir allt
og allt.
Þín
Birna.
Kæri afi, nú ert þú búinn að
kveðja okkur og kominn á hinn
óþekkta stað þar sem við öll förum
einhvern tíma. Ég vona að þér líði
vel þar og ég veit að vel verður tek-
ið á móti þér.
Þú fluttir í bæinn til okkar fyrir
tveimur árum, því að þú varst veik-
ur. Okkur fannst huggun að hafa
þig og ömmu nálægt, svo að við
gætum hjálpað ykkur ef með þyrfti.
Þó að þú hafir verið með veikt
hjarta þá hægðirðu aldrei á þér, þú
varst alltaf á fullu og vildir aldrei að
neinn hjálpaði þér.
Ég á í engum erfiðleikum með að
minnast þín en hvar á að byrja?
Manstu þegar ég mamma, pabbi og
systur mínar komum til þín og
ömmu í sumarbústað rétt hjá Höfn
í Hornafirði? Daginn sem við kom-
um beiðst þú eftir okkur úti og
tókst á móti okkur með bros á vör
þótt veðrið hafi verið leiðinlegt. Þið
höfðuð komið með Lady og nýfædd-
an hvolpinn hennar hann Prince.
Seinna fórum við öll upp á Vatna-
jökul. Þar leigðum við okkur vél-
sleða og ég var með þér á sleða.
Eftir að við vorum búin að fara
nokkra túra á sleðunum fórum við
inn í skálann og fegum okkur heitt
kakó og vöfflur.
Að dvöl lokinni átti ég að fá að
fara með ykkur heim til Egilsstaða.
Þú keyrðir Fjallabaksleið því hún
var næstum því ófær. Það sem mér
fannst skemmtilegast við að vera
með þér í bíl var að þú varst alltaf
svo fjörugur og hættir aldrei að tala
um allt á milli himins og jarðar. Þú
vissir svo margt um landið en gerð-
ir líka grín að næstum því öllu. Ég
mun aldrei gleyma litlu jólastjörn-
unni í herberginu okkar sem logaði
eftir að ljósin höfðu verið slökkt og
þú og amma kysst okkur góða nótt.
Afi, það var alltaf svo æðislegt að
vera nálægt þér, þú farst fullur
fjöri og gleði. Það er varla hægt að
segja annað en að þú hafir lifað líf-
inu út í ystu æsar, þú varst engum
líkur. Mig langar að kveðja þig með
orðum skáldsins:
Hvað eru tár?
Innra manns talandi tunga
Tæmandi hjartnanna þunga,
Það eru tár.
Saknaðartár,
afleiðslulind vorra harma,
logandi falla um hvarma,
saknaðartár.
Elsku amma, ég veit að þetta eru
erfiðir tímar fyrir þig en ég vil að
þú vitir að þú átt svo marga að sem
vilja hugga þig og hjálpa á þessum
tíma. Megi guð veita okkur styrk á
þessum erfiðu tímum.
Þinn,
Ægir Amin.
GRÉTAR DALHOFF
MAGNÚSSON
+ Grétar Dalhoff
Magnússon
fæddist _ í Vetleifs-
holti, Ásahreppi í
Rangárvallasýslu 1.
núvember 1930.
Hann lést á hjúkrun-
N arheimilinu Eir í
Grafarvogi 26. aprfl
síðastliðinn og fér
útför hans fram frá
Dómkirkjunni 4.
maí.
Grétar Dalhoff
Magnússon var tíður
gestur í félagsmiðstöð Blindrafé-
lagsins í Hamrahlíð 17 frá því að
hann gerðist félagsmaður á fyrri-
hluta áttunda áratugarins. Hann
missti ungur sjónina, en lét það
ekki aftra sér frá því að ferðast um
og bjarga sér í daglegu lífi. Hann
ferðaðist um með hvíta stafinn og
notaði strætisvagnana talsvert.
J Sjálfsbjargarviðleitni hans var ein-
stök og menn furðuðu sig oft á því
hversu djarfur hann var á ferðum
sínum í hraðri umferð borgarinnar.
Hann fékk ekki hvíta stafinn í
hendur fyrr en hann gerðist félags-
maður Blindrafélagsins en áður en
það varð hafði hann verið blindur í
tæp níu ár og þau ár ferðaðist
hann um borgina staflaus. Hann
lifði alltaf samkvæmt orðunum
„Kemst þótt hægt
fari“ og það voru lika
orð að sönnu.
Grétari fylgdi ávallt
góður andi og menn
vissu ætíð ef hann var
á ferð, því þá spilaði
hann nær undantekn-
ingalaust á gamla
stofuorgelið, sem stað-
sett er miðsvæðis í
húsi Blindrafélagsins.
Tónlistin átti stóran
sess í lífi hans. Hann
fékk undirstöðutilsögn
í orgelleik sem ungl-
ingur, en að öðru leyti
var hann sjálfmenntaður í þeim
fræðum. Þau eru fá kirkjuorgel
landsins, sem hann hefur ekki leik-
ið á. Hann fór gjarnan í ferðalög á
vegum Blindrafélagsins og þegar
stoppað var til að skoða kirkjur
notaði hann ætíð tækifærið og lék
fyrir ferðafólkið á orgelið.
Hann gekk til liðs við Góðtempl-
araregluna á sjötta áratugnum og
var virkur félagsmaður innan
hennar í rúm 40 ár. I mörg ár stóð
hann fyrir því að góðtemplarar
buðu félagsmönnum Blindrafélags-
ins í heimsókn einu sinni á ári. Þá
var gjarnan sungið, flutt erindi,
ýmis skemmtiatriði voru í boði og
að lokum voru kaffiveitingar.
Grétar var félagslyndur, sér-
staklega hin síðari ár. Hann tók
virkan þátt í öllu félagslífi Blindra-
félagsins og til margra ára var það
fastur liður að hann léki á orgel fé-
lagsins á jólatrésskemmtunum.
Grétar var fróður vel um hin
fjölbreyttustu málefni og miðlaði
gjarnan af þeim brunni. Hann
hafði BA-próf í þýsku og ensku og
sú menntun kom honum að góðu
gagni við störf hjá Seðlabanka Is-
lands. Hann var í góðu sambandi
við marga félagsmenn Blindrafé-
lagsins og ræddi þá oft um málefni
blindra og sjónskertra, sem voru
honum afar hugleikin. Hann fylgd-
ist vel með málefnum hópsins og
hafði góðar hugmyndir þar um.
Hann sýndi Blindrafélaginu ávallt
mikinn hlýhug og velvilja í hví-
vetna.
Grétar sótti sumarbúðir
þjóðkirkjunnar að Vestmannsvatni
í Aðaldal í hópi félagsmanna
Blindrafélagsins. Þar nutu tónlist-
arhæfileikar hans sín vel á kvöld-
vökum. Hann var sæmdur viður-
kenningu fyrir tveggja áratuga
þátttöku í sumarbúðunum fyrir
nokkrum árum.
Grétars verður sárt saknað og
skarð er höggvið í vinahópinn. Eft-
ir að heilsu hans fór að hraka
fækkaði ferðum hans í Hamrahlíð-
ina og um leið þeim stundum sem
menn heyrðu leikið á gamla orgel-
ið.
Guð blessi minningu Grétars
Dalhoff.
Við vottum aðstandendum hans
okkar dýpstu samúð.
Ragnar R. Magnússon
og Halldór Sævar
Guðbergsson.
OLIJOHANN
KRISTINN
MAGNÚSSON
+ Óli Jóhann Krist-
inn Magnússon
fæddist í Reykjavík
16. febrúar 1948.
Hann lést á Land-
spítalanum í Foss-
vogi 3. maí síðastiið-
inn og fór útför hans
fram frá Háteigs-
kirkju 11. maí.
Óli J. K. Magnús-
son kom til starfa sem
vagnstjóri hjá Stræt-
isvögnum Reykjavík-
ur hinn 1. júní 1973. Hann hafði
^ví um það bil 27 ára starfsaldur
að baki hjá fyrirtækinu þegar
hann lést langt um
aldur fram nú í byrj-
un maí.
Óli var góður
starfsmaður og ákaf-
lega áhugasamur um
starf sitt. Hann var
óþreytandi við að
koma á framfæri
ábendingum og at-
hugasemdum um hvað
eina sem laut að starfi
hans og hann hafði
skoðanir á leiðakerfi
og þjónustu sem hann
miðlaði fúslega til mín
og annarra stjórn-
enda. Hann var glaðlegur í fasi og
það gustaði um hann þar sem hann
fór.
Það er venja hjá SVR að þeir
starfsmenn sem hafa starfað hjá
fyrirtækinu í aldarfjórðung eru
heiðraðir fyrir þá hollustu. ðli var
einn þeirra sem áttu 25 ára starfs-
afmæli hjá SVR árið 1998. Þegar
við komum saman, í byrjun árs
1999, til að fagna með þeim sem
náð höfðu þessum áfanga á nýliðnu
ári, duldist það ekki að Óli gekk
ekki heill til skógar. Hann hafði þó
ekki sérstakar áhyggjur og fullyrti
að hann yrði fljótur að ná sér. Og
þótt skömmu síðar kæmi i ljós að
sjúkdómurinn væri alvarlegs eðlis
tókst Óli á við hann af einurð og
kom aftur til vinnu fullur þess
sama hressileika, sem ávallt eink-
enndi hann. Það voru döpur tíðindi
þegar aftur hallaði undan fæti.
Samstarfsmenn kveðja nú kær-
an vinnufélaga og fyrirtækið sér á
bak dyggum starfsmanni. Fjöl-
skyldu Öla er vottuð dýpsta sam-
úð.
Guð blessi minningu hans.
Lilja Ólafsdóttir,
forstjóri SVR.
t
Ástkær móðir okkar,
SNJÓLAUG BALDVINSDÓTTIR
frá Akureyri,
sem andaðist í Hraunbúðum í Vestmanna-
eyjum miðvikudaginn 3. maí sl., verður
jarðsungin frá Landakirkju laugardaginn
13. maí kl. 11.00.
Erla Baldvinsdóttir,
Unnur Gígja Baldvinsdóttir,
Baldvin S. Baldvinsson.
t
Ástkær systir okkar og mágkona,
PURÍÐUR HUGBORG HJARTARDÓTTIR,
Hrafnistu, Hafnarfirði,
áðurtil heimilis
í Skaftahlíð 4,
lést miðvikudaginn 10. maí.
Fyrir hönd aðstandenda,
Anna Pálmey Hjartardóttir,
Guðmundur Hjartarson,
Emil Hjartarson, Elín Guðjónsdóttir.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem auðsýndu
samúð og hlýhug við andlát og útför
GRÉTARS DALHOFF MAGNÚSSONAR.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á hjúkrunar-
heimilinu Eir fyrir góða umönnun og til vina hans
í Góðtemplarareglunni, Blindrafélaginu og
Seðlabanka íslands.
Björg Bjarnadóttir, Álfþór Br.
og fjölskylda.
t
Alúðar þakkir til allra þeirra, sem auðsýndu
okkur samúð og vináttu við andlát og útför
ástkærs eiginmanns míns og föður okkar,
SVERRIS BJÖRNSSONAR
frá Viðvík.
Sérstakar þakkir sendum við starfsfólki deildar
I og deildar II á Sjúkrahúsi Skagfirðinga og
séra Guðbjörgu Jóhannesdóttur.
Sigríður Hjálmarsdóttir,
Björn Sverrisson,
Svavar Sverrisson,
Torfi Sverrisson,
Sigríður Sigurlína Sverrisdóttir,
Erlingur Viðar Sverrisson,
Hilmar Sverrisson,
og fjölskyldur.