Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1882, Síða 26

26
virkasti maðr. Um það bera öll verk hans vitni. Hann
ritaði ágæta hönd, og eins og hann var fljótr að rita,
eins var höndin skýr og greinileg. Prófarkir las hann
allra manna bezt, og eru því þær bœkr, sem hann
hefir lesið prófarkir á, sérlega vandaðar að því leyti.
Hann hafði óvenjulega skarpa sjón og las jafnvel máð-
ar skinnbœkr jafnfljótt sem aðrir lesa prent, og sjald-
an mun út af því bera, að hann hafi lesið þær rétt1.
Eg hefi hér að framan minzt á Jón Sigurðsson
sem útgefanda íslenzkra fornrita. Hér vil eg að eins
bœta því við, að hann var allra manna fróðastr um, í
hverjum söfnum handrit af því eða því væri að finna.
þessi handrit bar hann saman sín f milli, fann hið
elzta og upphaflegasta og lagði það til grundvallar
við útgáfu fomritsins, enn tók orðamun úr hinum
handritunum. pannig lagði hann konungsbók (codex
regius), sem án efa er hið elzta, og að öllu saman-
teknu hið bezta handrit Snorra Eddu, til grundvallar
við útgáfu hennar. Aðferð hans við útgáfu Snorra
Eddu hefir þvf að minni ætlun verið rétt að frumtak-
inu (princípinu); að eins það mætti að finna, að hann
hafi eigi nœgilega lagfœrt textann í konungsbók með
upptöku orða úr hinum handritunum. Hin víðtœka
og áreiðanlega bóksögulega kunnátta Jóns Sigurðs-
sonar kemr hvarvetna fram í formálum hans og inn-
göngum til íslenzkra fornrita, og lýsingar hans á
fornum íslenzkum handritum eru ómetanlegar, einkum
fyrir þá, er eigi hafa sjálfir aðgang að handritunum.
Aldr handritanna ákveðr hann venjulega og virðist
hafa farið furðanlega nærri um hann, og það þótt
1) Hér með er þó eigi sagt, að eigi geti fyrir komið, að
hann hafi leyst skakt upp band; slíkt getr öllum orðið ; og
eigi tek eg hann fram yfir alla aðra í þessu tilliti, t. d. eigi
fram yfir Dr. Konráð Gíslason, sem les allra manna bezt
skinnbœkr og prófarkir.