Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1882, Side 32

32
Antonínanna (annari öldinni e. Kr.) hafi þeir verið
búsettir við Weikselármynnið1, en á dögum Alexand-
ers keisara Severi, eða hér um 70 árum siðar, hafi
nýr straumur af Gautum runnið frá Eystrasalti til
Svartahafsins2; sé það á hinn bóginn áreiðanlegt, að
mótstraumur af Gautum hafi, eins og Snorra Edda
og Heimskringla hermir, flutzt hingað norður aptur
austan að úr löndunum í kring um Wolga, Svartahafið
og Vanakvísl (Don); — sé það loks að marka, sem
Geijer3 vill leiða út af orðum Strabo’s, að Asgarður
hafi verið þar um slóðir, og út af ummælum arabiskra
rithöfunda, að Alanir og Æsir séu sami þjóðflokkur-
inn, en um Alana vita menn, að þeir voru Gautum
náskyldir, og sameinuðust þeim við Svartahafið; —
sé alt þetta satt, eða að minnsta kosti mjög liklegt,
þá er ekki kyn, þótt margar sagnir mynduðust
snemma á Norðurlöndum, áður en sögur gjörðust, um
Gauta og viðureign þeirra við aðrar þjóðir, og það
þess heldur, sem meira kvað að þeim, og aðrir nafn-
kendir þjóðflokkar, t. d. Vandalir4, voru þeim ná-
skyldir. Með sögulegri vissu vita menn, bæði það, að
Gautar árið 251 e. Kr. unnu mikinn sigur yfir De-
ciusi Rómverjakeisara í Moesiu (núverandi Roumaníu),
og af samtíða vottorði Procopiusar (de bello Gothico),
að Herúlar, einnig gotneskur kynþáttur, héldu á 5.
öld e. Kr. frá Dóná til Norðurlanda, að í Hasslídaln-
um í Alpafjöllum, í Bernshéraði, lifir enn í dag þjóð-
flokkur, sem upphaflega telur sig kominn frá Norður-
löndum5, og má af því ráða, að Gautar hafa undir
1) Ptolomæus I, 2, 5.
2) Gibbon I, X, 6.
3) Aspurgiani. Geijer I, 32, 33.
4) Plinius, Hist. nat. IV, 14. og Procopius de bello Van-
dal. I, 1.
5) Geijer I, 32, 33.