Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1882, Page 48

48
einum af skrifurum Atla, Constantiusi, sem heitið
hafði verið ríku og göfugu kvonfangi i Miklagarði,
brást ráðahagurinn, sökum þess að konan var nauð-
ug, eigur hennar höfðu verið gjörðar upptækar, og
hún hafði gipzt öðrum manni. Heimtaði Atli þá aðra
konu jafnríka og jafn eðalborna handa ritara sínum,
enda neyddist stólkonungur að endingu til þess að
gipta Constantiusi þessum ekkju Armatiusar, eins af
höfðingjum sínum. Ekki skorti Atla heldur stór-
mennsku, sem gekk hégómaskap næst. Fyrir allar
þær sendiferðir, er hann gjörði sjálfur út til Mikla-
garðs, heimtaði hann að stólkonungur skyldi senda
sér aptur göfga Rómverja af hæstu stigum, og þóttist
engum öðrum mundu sinna, en þess konar mönnum,
er haft hefðu á hendi æðstu tignarvöld hjá Róm-
verjum (viri consulares).
Var nú afráðið í Miklagarði, að fela tignum
manni, Maximinus, sendiför á hendur til Húnakonungs,
til þess að jafna úr öllum ágreiningi. Tók hann með
sér vin sinn Priscus sagnaskrifara, sem lýst hefir ferð-
inni, og er hún hér sögð, eins og þeir Gibbon og
Thierry hafa hana eptir Priscus. þ»eir Maximinus og
Priscus slógust í ferð með sendiherrum Húna, er síð-
ast höfðu verið gjörðir út til Miklagarðs, Edekoni
höfðingja Skyrraþjóðflokksins og lífvarðarforingja Atla,
og Orestesi, pannónskum höfðingja, og helzta skrifara
Húnakonungs. Er það ekki ómerkilegt, heldur ein-
kennilegt fyrir ástand Rómaveidis þá á dögum, að Ore-
stes þessi var faðir hins síðasta keisara Vestur-Róma-
veldis, Rómulusar Augustúlusar, en Edekon faðir hins
fyrsta útlenda konungs yfir Ítalíu, Odóakers.
Sendimenn riðu allir samt frá Miklagarði við
mikla sveit manna og marga hesta. 1 ferðinni var
túlkur, Vigilius eða Vigilas að nafni, er opt hafði sótt
Atla heim, sem túlkur sér meiri manna, og sem, eins