Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1882, Qupperneq 117

merkingu gagnstæðlegt nú í 7. vo.; slíkt orð væri áðr,
og yrðu þá sex samstöfur í vísuorðinu. þá er gefur
enga fullnægjandi hugsun. Jeg fellst á fleymærar í
staðinn fyrir fieymarar; svo fellst jeg og á, að breyta
mógrennir í mórennir (eigi mórennis), af því að þá
fæst ijett kenning, enn hitt verður eigi skilið. Orðið
mógrennir kynni þó að vera rjett, og jeg leiðist til að
ætla, að það sje upphaflegt í vísunni, og hafi notið
þess, að ritarar hafi eigi skilið það, og látið það því
standa óbreytt. Enn þá þyrfti að breyta fleymarar,
er sjálfsagt er rangt, í eitthvert það orð, er væritröll-
konuheiti, t. d. fjölvarar. J>að orð er í Sn. E.1 talið
með tröllkvennaheitum. Fjölvarar mór=tröllkomi hest-
ur=-úlfur; úlfgrennir=mannkenning. Enn jeg held
mjer þó við tilgátúr dr. J. J>. (fleymœrar og mórennir).
Hins vegar ætla jeg, að mitt eigi ekki að vera met,
og ætla enn fremur, að sex sje eigi rjett. Ef sex væri
rjett, þá ætti að líkindum svo saman að taka: (áðr)
sátum fullkátir sex tigu vetra, og hugsunin að vera
sú, að metorð Glúms hefði staðið um „sex tigu
vetra“, eða að svo langur timi hefði liðið frá
því, er hann kom að J>verá, og til þess, er hann
fór úr Myrkárdal og flutti að þverbrekku. Enn sá
tími er alls eigi „sex tigir vetra“. Sagan segir sjálf á
þessa leið: „J>at er mál manna, at Glúmr hafi verit
XX vetr mestr höfðingi i Eyjafirði, en aðra XX vetr
engvir meiri en til jafns við hann“ (87. bls.), og segir
hún því skýrt, að metorð hans í hjeraði hafi staðið um
fjóra tigu vetra. Metorð Glúms og virðing hófst, er
hann kom að þverá, og ef visan er kveðin við þann
atburð, er sagan segir, þá er hann flutti úr Myrkár-
1) Snorra-Edda: útg. Sveinbj. Egilssonar, Evík. 1848,
112. bls,