Eintak - 24.02.1994, Blaðsíða 24

Það er löngu vitað — og sumir hafa fengið að reyna það á sjálfum sér—að karlmenn hafa misgott lag á
konum. Þeir geta verið álappalegir, illa lundaðir, sjálfsuppteknir fram úr hófi, jafnvel illa þeljandi. Allt getur þetta
orðið til þess að þeir njóti minni kvenhylli en kynbræður þeirra. Svo eru þeir sem hafa lent upp á kant við
veikara kynið vegna skoðana sinna—stundum ekki annarra en að telja það veikara. Gerður Kristný
ræddi við sjö karimenn sem allir hafa af mismerkilegu tilefni fengið það orð á sig að vera karlrembur,
einskonar landslið í karlrembu.
i
Örn Clausen lögmaður lét
einhverju sinni hafa
eftir sér opinber-
lega, í umræðu
um nauðg-
anir, að
konur ættu
að passa sig á
að vera ekki
svona miklar
druslur.
Hann
reitti þar
'með
marga
konuna til
reiði.
„Það sem ég átti
yið var þegar konur
ætla sér að segja
„stop“ við karlmenn,“
segir Örn. „Sjáum fyrir
okkur par sem hittist á
skemmtistað, drekkur sam-
an, dansar, fer saman heim í
jk leigubíl og er svo kannski
Hk komið upp í rúm þegar
konan vill hætta. Þetta
■ kalla ég drusluskap og
það er kannski hægt að
WHtik skilja betur hvað gerist
j ef litið er á aðdrag-
kanda atburðarins.
Það er mikill
v""x munur á
- \ þessu og
■y þegar
$ J |
j, y 1
nauðgari
ir dregur konu inn
í húsasund. Það ein-
kennir íslenskar konur
hvað það tíðkast mikið
lauslæti og kæruleysi.
Þetta þykir allt í lagi og
bara sagt að það tilheyri
tíðarandanum. Hefði einhver
hagað sér svona fyrir 50 -60 ár-
um hefði meiripartur kvenna ver-
Sfc ið kallaður óalandi druslur.
Ég hef maldað í móinn
þegar mér finnst Stíga-
mótakonur ganga of langt í helvítis
vitleysunni. Ekki það að þær hafi
ekki gert góða hluti. Ég er mikið á
móti slæmum afbrotum en til
dæmis þegar verið er að rifja upp
mál sem hafa gerst fyrir 20-30 ár-
um innan fjölskyldunnar tel ég afar
misráðið. Það tekur því ekki.
Bandaríkjamenn hafa komist að
því að þetta getur bókstaflega verið
rangt.
Ég er mesti kvenréttindamaður
sem þú getur hitt fyrir. Ég var einu
sinni í selskap þar sem karlar sögðu
að konur ættu bara að vera heima-
vinnandi rúllupylsur. Ég mótmælti
því harðlega og sagði að þeir sem
höguðu sér eins og menn hvöttu
þær heldur til að vera sjálfstæðar
og frjálsar svo þær gætu til dæmis
séð fyrir sér ef þeir féllu frá. Þegar
ég lauk máli mínu klöppuðu kon-
urnar sem þar voru staddar fyrir
mér.
Ég studdi konuna mína í því að
fara út á vinnumarkaðinn og síðar
í háskólanám. Við réðum til okkar
stúlkur til að gæta barnanna til að
gera henni þetta kleift.
Mér finnst mikið hafa verið
níðst á konum í gegnum tíðina.
Það sorglegasta^r að það eru oft
konur sjálfar sem það gera. Ef þær
verða varar við að annarri konu
gengur vel, öfunda hinar hana af
eintómri minnimáttarkennd.
Ég verð oft var við það í skilnað-
armálum að konurnar hafa oft ekki
hugmynd um af hverju eiginmað-
urinn hefur fjarlægst þær. Það er
eins og þær hafi ekki uggað að sér
þegar þær voru skapvondar á
morgnanq og fettu fmgur út í smá-
atriði. Hjón verða að vera góðir fé-
lagar og taka tillit til hvors annars.
Segjum til dæmis að annað þeirra
komi heim í vondu skapi úr vinn-
unni. Hitt verður þá að gætá sig á
því að byrja ekki að nöldra á móti,
því þá springur allt í loft upp.
Konur verða þó að sjálfsögðu að
hafa sínar sjálfstæðu skoðanir i
friði og auðvitað er fullt af mönn-
um sem fellur það ekki í geð. Þeir
vilja þess í stað einhvers konar
geðlurður eins og Thor Vilhjálms-
son kallaði það í þýðingu sinni á
Horföu reiður um öxl. Það er fyrst
og fremst félagsskapurinn sem fólk
nýtur í hjónabandinu. Það er ef til
vill hægt að lifa á ástinni einni
saman fyrsta árið en svo taka við
áhyggjur af peningamálum og
streð vegna ungbarnagráts á næt-
urnar sem bitnar frekar á konunni.
Ef sambandið á að endast verður
fólk að geta talað saman og það má
ekki vera of mikill munur á þeim
andlega.“
„í hálsakoti kvenna“
Flosi Ólafsson leikari, reynir
ekki að bera af sér karlrembuna
heldur gengst fúslega við henni.
Hann þótti stundum skrifa fremur
andfemíniska pistla eins og þeir
birtust til dæmis í Þjóðviljanum.
„Þetta eru nú frekar stælar og
bara til þess gerðir að angra fólk.
Það fer svo í taugarnar á veikara
kyninu þegar ég er með karl-
rembutilburði,“ segir Flosi.
Nú heyrist Lilja kona hans
hrópa bak við hann í símanum að
það sé til þess að herða þær í bar-
áttunni. Flosi játar því.
„Mér hefur stundum fundist svo
mikið níðst á konum rétt eins og
níðst er á fátæklingum og verkalýð
að eina ráðið sem mér hefur dottið
í hug til að fá þær til að taka við sér
væri að það fyki í þær. Það ætti til
dæmis að láta æpa yfir verkalýð-
inn: Þið eigið ekki betra skilið,
aumingjarnir ykkar, fyrst þið látið
ganga svona yfir ykkur,“ segir
Flosi. „Sannleikurinn er sá að ég er
mun hændari að konum en körl-
um. Ég hef alltaf verið í hálsakot-
inu á konum. Ég ólst upp hjá
ömmu minni því mamma var úti-
vinnandi og mér þykir mun vænna
um konur en karla. Ég býst við að
ég sé gagnkynhneigður. Ég vil að
konur sé mjúkar og að þær séu
góðar við mig.
Við kona mín erum af gamla
skólanum og ég fæ ekki að koma
nálægt nokkrum hlut í eldhúsinu.
Hún segir að það séu tafir af minni
aðstoð. Frændi minn gaf mér gott
ráð á brúðkaupsdaginn. Hann tók
mig afsíðis og sagði mér að neita
aldrei neinu sem konan bæði mig
um að hjálpa sér við en aftur á
móti ætti ég að gera það svo illa að
ég yrði ekki beðinn um það aftur.
Ég fer ekki ofan af því að það sé
skemmtilegra að horfa á fallegar
konur en ljótar. Þetta er bara eins
og með hross. Það er meira gaman
að horfa á falleg hross. Maður talar
nú ekki um að fara á bak.“
„Konur eru oft meiri
menn en menn“
Margir héldu því fram að Hrafn
Gunnlaugsson framkvæmdastjóri
Ríkissjónvarpsins, hefði ráðið sjón-
varpsþulur eftir útlitinu einu sam-
an en látið aftur á móti eðlilega
framsögn liggja hjá garði. Hrafn
segist vera mikill aðdáandi kvenna.
„Ég á þrjár dætur og sá sem á
slíkar dætur getur ekki verið annað
en harðasti femínisti. Þetta eru þær
konur sem erfa eiga landið. Þær
heita: Tinna, Sól og Örk. Ég gaf
þeim hlutabréf í Hlaðvarpanum
síðast þegar þær áttu afmæli,“ segir
Hrafn.
„Það eru ekkert annað en rógur
og öfund þeirra sem ekki eru
ánægðir með eigið útlit sem beinist
að þuluráðningunni. Það er allt í
lagi að þulur séu það aðlaðandi að
fólk vilji fá þær inn á teppið hjá
sér. Ég yngdi aðeins upp í þulu-
hópnum enda var kominn tími til.
Unnur Steinsson og Margrét
Gunnlaugsdóttir hafa reynst mjög
vel. Brynja Vífilsdóttir er mun
yngri og þarf sinn tíma. Ég veit að
sumir horfa aðeins á sjónvarpið til
að berja hana augum. Það var
haldin sérstök Iistasýning í bænum
þar sem listamenn fjölluðu um
hana sérstaklega. Hún hefur því in-
spírað fleiri listamenn en mig.
Ef ég væri ekki Davíðsmaður í
stjórnmálum myndi ég styðja ein-
hvers konar kvennalista. Ég dáist af
þeim sóknarhug kvenna að útiloka
karla. Aftur á móti finnst mér sá
Kvennalisti sem við búum við í dag
hafa stundum frekar heimóttarleg-
ar skoðanir og asklok fyrir himinn.
Þær konur sem eru á listanum eru
24
FIMMTUDAGUR 24. FEBRÚAR 1994