Réttur - 01.10.1987, Blaðsíða 31

Aldarafmæli
Rasks og kvæði
Þorsteins
Það var fyrir réttum 100 árum að íslendingafélagið í Höfn ákvað að minnast
íslandsvinarins mikla, Rasmus Kristjáns Rasks, en hann var fæddur 1787. Orti
Þorsteinn Erlingsson kvæði honum til heiðurs og varð af því árekstur mikill við
dönsk yfírvöld háskólans.
R. K. Rask kom ungur að árum til
íslands, sem hann hafði fengið mikla ást-
sæld á og lært til fulls íslenska tungu. Það
var ekki á að lítast að gista Island á fyrstu
þrem áratugum nítjándu aldarinnar, enda
varð Rask næstum því bölsýnn og efast
um það hvort takast myndi að endurreisa
íslenska tungu í öllum hennar mætti, en
hann var þó staðráöinn í að gera allt, sem
hann gæti svo það mætti takast. Rask var
málasnillingur hinn mesti og sérfræðingur
í tugum tungumála.
Heiðursljóð það, er Þorsteinn orti var í
senn ádeiluljóð á danska stjórn á íslandi
og lofgerð um hinn mæta Islandsvin
Rasmus Kristján Rask.
Skal það prentað hér enn einu sinni:
Rask
A hundrað ára afmæli hans 1887.
„Þú komst þegar Fróni reið allra mest á,
og aflvana synir þess stóðu
og myrkviðin umliðnu öldunum frá
þar eldgömul skýjunum hlóðu,
en hamingju Islands þá eygði þig hjá
þeim árstjörnum fyrstar sem glóðu,
og þaðan við áttum þann fögnuð að fá,
sem fæst hefur komið af góðu.
Því tátt er frá Dönum, sem gæfan oss gaf,
°g glögt er það enn hvað þeir vilja.
Þorsleinn Erlingsson
207