Réttur - 01.10.1987, Blaðsíða 33

Friðsamleg
kristnitaka árið 1000
Eitt mesta stjórnmálaafrek
íslenskrar sögu.
Nú eru þrettán ár þar til ýmsir munu minnast þess að 1000 ár eru þá liðin frá
kristnitökunni á íslandi á Alþingi árið 1000. Það er nauðsynlegt að vér íslending-
ar gerum oss ljósa grein fyrir því hvernig sá atburður gerðist, — því einstakur má
hann heita í sögu kristninnar, — og hvílík stórmenni voru þar að verki og hver
afleiðingin var, ágæt fyrst um sinn.
Skal nú reynt að draga upp raunhæfa mynd af þróun þeirri, er kristnin varð
fyrir erlendis og hve sérstæð kristnitakan á Islandi var.
I.
Þróun kristninnar erlendis
Boðskapur Jesú frá Nasaret var fagn-
aðarboðskapur til hinna fátæku og kúg-
uðu og þessar fjölmennu stéttir tóku brátt
að aðhyllast þessa stefnu bróðurkærleik-
ans, samhjálpar og sameignar og þola of-
sóknir fyrir. Postulasagan er ekkert að
breiða yfir hvernig samfélag kristinna
manna var. „En í hinum fjölmenna hópi
þeirra, sem trú höfðu tekið, var eitt
hjarta og ein sál, og enginn þeirra taldi
neitt vera sitt, er hann átti, heldur var
þeim allt sameiginlegt. Og með miklum
krafti báru postularnir vitni um upprisu
Drottins Jesú og ntikil náö var yfir þeim
öllum, því að eigi var heldur neinn þurf-
andi meðal þcirra, því allir landeigendur
og húseigendur seldu og komu með and-
virði hins selda og lögðu fyrir fætur post-
ulanna og sérhverjum var úthlutað eftir
því sem hann hafði þörf til.“ (Postulasag-
an, 4. kafli 32-35.)
Og þeir ríku fengu brátt að finna fyrir
því hvað það kostaði að verða kristinn,
sbr. svar Jesú frá Nasaret til unga manns-
ins ríka er vildi verða kristinn, er hljóðaði
svo: „Ef þú vilt verða algjör þá fer, sel
eigur þínar og gef fátækum og muntu þá
eiga fjársjóð á himni, og kom síðan og
fylg mér.“ En er hinn ungi maður heyrði
þau orð, fór hann burt hryggur; því að
hann átti miklar eignir. (Matt. 19. k. 21-
22.)
Pað var Páll postuli, sem byrjaði að
brjóta niður jafnaðarkenningar Krists, er
hann bannaði konum að tala á safnaðar-
fundum og hóf þarmeð þá útskúfun
kvenna, sem enn er barist fyrir að út-
rýma, sbr. rétt kvenna til að verða prestar.
209