Æskan - 01.09.1974, Side 30

CT* inhverju sinni datt Ijóninu í hug
að halda velzlu. Það sendi boðs-
seðla til tígrisdýrsins, jagúarsins, pard-
usdýrsins og úlfsins. Allir þessir boðs-
gestir urðu ákafiega glaðir, þegar þeim
barst boð, því að það var langt síðan
þeim hafði verið boðið í veizlu.
En þegar Ijónið fór að líta ofan í
peningabudduna sína, sá það, að hún
var galtóm. Þar var ekki svo mikið sem
fimmeyringur.
„Hvernig á ég nú að fara að því að
halda veizlu, þegar ég á enga peninga
til að kaupa mat fyrir?“ muldraði Ijón-
ið og hristi loðna makkann sinn.
En í sömu svifum datt því gott ráð f
hug. Það sendi nú einnig boðsseðla til
zebradýrsins, hjartarins, strútslns, ga-
zellunnar og hundsins og bað þau að
gera sér þann heiður að koma I veizl-
una.
Zebradýrið, hjörturinn, strúturinn og
gazellan svöruðu samstundis, að þeim
væri það mikil ánægja að koma og
heimsækja Ijónið. En þegar hundurinn
las boðsseðilinn, varð hann dálítið
hugsandl.
Hvernig stóð nú á þessu skyndllega
vinarboði? hugsaði hann. Svo gekk
hann um meðal nokkurra dýra og spurði
þau, hvort þau væru boðin til Ijónsins.
Og þegar hann fékk að vita, að auk vina
sinna, zebradýrsins og þeirra félaga,
hefði úlfinum, tígrisdýrinu, pardusdýrlnu
og jagúarnum verið boðið, varð hann
hugsi.
„Þetta er undarlegt," hugsaði hund-
urinn. Hann gekk nú heim að bæ úlfs-
ins, en úlfurinn var þá ekki heima, held-
ur einhvers staðar á veiðum. En unginn
hans var heima og opnaðl fyrlr honum.
„Ég mætti kannski koma Inn fyrir og
biða eftir föður þfnum?" spurði hund-
urinn.
„Já, gjörðu svo vel,“ sagði litli úlf-
urinn kurteislega. Hundurinn gekk nú
inn f bæinn og fékk sér sæti. En þegar
hann hafði setið litla stund kom hann
auga á boðsseðilinn frá Ijóninu, sem lá
á borðinu. Hann gægðist f hann f laumi
og tók þá eftir nokkru, sem vakti at-
hygli hans. En þegar hann hafði orðið
þessa var, fór hann að óróast, hann
stóð upp og sagði við litla úlfinn:
„Ég held, að það sé ekkert nauðsyn-
legt, að ég bíði eftir föður þfnum, og
svo kvaddi hann í skyndi og hljóp heim
iil sín.
En á heimleiðinni hugsaði hann fast.
Tíminn, sem stóð á boðsseðli úlfsins,
var ekki sá sami, sem stóð á seðlinum
hans. Á seðli úlfsins stóð, að hann
ætti að mæta klukkan hálf þrjú — ekkl
klukkan þrjú. Klukkan hálfþrjú áttu þau
að mæta tígrisdýrið, úlfurinn, jagúar-
inn og pardusdýrið, en allir hinir klukk-
an þrjú. Hvers vegna?
Hundurinn var ekki lengi að ráða
gátuna. Hann og félagar hans áttu
auðvitað að vera miðdagsmatur Ijóns-
ins og félaga þess.
Hannn kallaði nú á hin dýrin, sem
voru boðin, en þau hlógu bara að hon-
um.
„Nei, nei!“ sagði strúturinn, sem
hafði hlakkað afskaplega mikið til að
fara í veizluna. „Þú ert heimskur, þetta
myndi Ijónið aldrei gera.“
„Nei, kannske ekki, en ég ætla að
minnsta kosti að láta vinkonu mína,
kanínuna, grafa jarðgöng helm að bæ
Ijónsins," sagði hundurinn. „Og þegar
klukkan er hálf þrjú, ætla ég að gægjast
inn og vita, hvað hinir gestirnir eru að
tala um.“
„Við komum með þér,“ sagði zebra-
dýrið.
Hundurinn bað nú kanínuna að grafa
jarðgöngin, og það gerði hún fúslega.
Þau lágu beina leið heim að bæ Ijóns-
ins og enduðu þar með ofurlitlu gægju-
gati.
Á sunnudaginn, rétt fyrir hálf þrjú>
skriðu dýrin inn í jarðgöngln og laedd-
ust hljótt að gægjugatinu. Og þegar
þau voru þangað komin, sló klukkan
hálf þrjú.
Dyrnar opnuðust í sama bili og inn
komu pardusdýrið og jagúarinn og Htlu
slðar tígrisdýrið og úlfurlnn.
„Góðan daginn, góðan daginn,“ sögðu
þau og hristu hramm Ijónsins vlngjarn-
lega. „Jæja, þá erum vlð öll komin.“
„Gjörið þið svo vel og fáið ykkur
sæti, og látið svo sem þið séuð heima
hjá ykkur. Miðdegisverðurinn kemur nú
bráðum,“ sagði Ijónið glaðlega.
Ljónið og gestir þess röbbuðu nu
góða stund um daginn og veginn
en allt f einu sló klukkan þrjú.
„Nú geta þau komið á hverri stundu,
sagði Ijónið. „Og þá ráðumst við á ÞuU
á einu andartaki um leið og þau koma.
Tfminnn ieið. Úlfurinn var orðinn
nokkuð þungur á brúnina og leit oft til
dyra.
„Sagðir þú ekki, að þau ætluðu að
koma?“ spurði hann.
„Jú, jú,“ svaraði Ijónið. „En það er
furðulegt, hvað þau koma selnt.“
Klukkan var nú orðin hálf fjögur.