Æskan - 01.09.1974, Page 66

Skrýtlur.
Nýtízku
dansmúsík
Einkasonurinn var að koma
heim af skátadansleik. Foreldr-
arnir vöktu eftir honum og
spurðu, hvernig hann hefði
skemmt sér.“
„Ágætiega," svaraði piltur-
inn. „En það vildi að vísu dá-
lltið óhapp ti!.“
„Og hvað var það?“
„Hann Hákon hlammaði sér
bara niður á plötustaflann og
mölbraut allar dansplöturnar
fyrir okkur."
„Urðuð þið þá ekki að hætta
að dansa?"
„Sei-sei, nei. Við dönsuðum
bara eftir segulbandinu með
framburðarkennslunni í bréfa-
skólanum."
Móðirin: „Almáttugur, læknir,
hvað á ég að gera? Barnið mitt
hefur bara gleypt pennann
minnl”
Læknirinn: „Nú, hvað er
þetta, manneskja! Getið þér
ekki skrifað með blýanti?"
Stlna litla (við ókunnuga
konu): „Hvað ertu gömul?“
Mamma hennar: „Uss, svona
áttu aldrei að spyrja kvenfólk,
krakki."
Stína: „Hvað hefurðu lifað
mörg ár?“
Móðirin: „Hvar hefurðu lært
þennan voðalega munnsöfnuð,
drengur?"
Drengurinn: „Af heimsfræga
höfundinum, sem við erum að
lesa bók eftir f skólanum."
Móðirin: „En ég vil bara ekki
hafa, að þú sért f þess háttar
félagsskapl"
Móðirin: „Eruð þér maðurinn,
sem bjargaði iitla drengnum
mfnum frá drukknun?"
„Já.“
„Hvar er þá húfan hans?“
;
:
:
:
:
V
JÖSSI BOLLA
Texli: Johannes Farestvelt
Teikn.: Solveig M. Sanden
1. Það er kviknað í kofaþakinu, en Bjössi leggur ekki árar i bát, þótt á inóti
bLási. „Komdu Þrándur," skipar hann. „Við skerum okkur birkihrislur hér ár
runnunum og bleytum þaer i læknum." — 2. Þetta virðist ætla að duga. Með blaut-
um greinunum tekst þeim að slökkva logana. En eftir er aðeins smáglóð i viðnu®
yfir dyrunum. „Þá er það eftirleikurinn,“ segir Bjössi um leið og hann þrífur
fötu, sem er þarna, og skundar niður að ánni. — 3. Hann fyllir fötuna og hendist
að kofanum. Þar stendur Þrándur enn og slær með hríslunni á glóðina, sem eftir
er, og tekur ekkert eftir því, hvað Bjössi hefur fyrir stafni — og þið sjáið af-
leiðingarnar. — 4. Þrándur bölvar hressilega, og fokvondur þrifur hann fötuna
af Bjössa. „Þurftir þú endilega að hella yfir mig, asninn þinn. Geturðu ekki lit>
i kringum þig?“ „Littu bara sjálfur i kringum þigl Er það nú slökkviliðsmaður>
sem ekki þolir vatnsskvettu 1“ — 5. Þrándur er svo reiður, að hann svarar ekk>
en þýtur með fötuna niður að á. „Það skulu fleiri blotna,“ tautar hann uro lel
og hann fyllir fötuna. Bjössi sér, hvað verða vill, æðir inn i kofann og hendir
sér upp í púm. Þegar Þrándur kemur með vatnsfötuna og ætlar að demba
Bjössa, öskrar Bjössi: „Ef þú vogar þér að hella yfir rúmfötin, skal ég klaga P
fyrir pabba.“ Þrándi lizt ekki á það, lætur fötuna síga og mesti móðurinn rcn®1
af honum. — 6. „Jæja, jæja, en hegning þín skal vera þessi: Þú sækir eldlV* ’
kveikir upp i eldstæðinu, þurrkar fötin af mér og hitar kaffi, vatn hefurðu ])ar^
i fötunni.“ Bjössi er feginn að sleppa svona vel, og ekki líður á löngu þar
Þrándur situr makindalega við eldinn og þurrkar föt sín.