Skírnir - 01.01.1929, Blaðsíða 87
Skirnir] Daði Halldórsson og Ragnheiður Brynjólfsdóttir. 81
um orðum í riti sínu »Gandreið« (Ny kgl. saml. 76 fol.),
þá mjög víðlesnu, að galdrastafir, aðal-sakargögn aldarinn-
ar, sé ekki annað en helber hégómi.
Þjóðsagan um Daða kennir honum um ráðspjöll við
stúlku, en til þess að missa ekki prestinn, varð hann að
koma henni fyrir. Hann breytti sér þá í tófulíki og sat um
að láta stúlkuna elta sig. Þegar stúlkan sá tófuna, gekk
hún frá öðru fólki, fór með tófunni og mælti: „Þessum
augum verð ég að fylgja“.
Svona er Daði Halldórsson. Hann er gleðimaðurinn,
le charmeur, sem ungar stúlkur eru reiðubúnar að fylgja
í dauðann fyrir augun ein. Með persónulegum töfrum sín-
um gengur hann líkt og inn um opnar dyr, skotheldur við
allri öfund, beint inn að hjarta hins stranga biskups, sem
sjálfan vantar þetta, vantar húmorinn, og stendur þar, —
þangað til hann mætir öðrum töfrandi augum, öflugri en
hans sjálfs. Fram undan honum er opið töfraríki ástarinn-
ar, — bak við skyldan, kalt hugtak á þeirri stund. Hve
margir snúa við? Enginn úr hans hóp. Daði snýr ekki við.
Eftir það eru örlög hans nístandi ömurleg. Hann situr á
bekk með þeim gleðimönnum, sem steypt er úr völdum.
Hann situr á bekk með Beau Brummel — sem eitt sinn
var hrókur alls fagnaðar við hirðina í Lundúnum. Það má
segja, að afstaða þeirra sé plastísk. Annar stendur á hafn-
arsporðinum i Calais og horfir í áttina til Lundúna. Hinn
stendur á Hrunakarlinum og horfir í áttina til Skálholts.
Öðrum er bannað Ermasund, hinum er bönnuð Hvítá.
Og þó endar líf hans á því, að hann sigrast á örlög-
um sínum. Hann lætur ekki svifta sig gleði sinni, af því
að hann á alvöruna líka. Daði Halldórsson var skáld.
Með fullri vissu verða honum ekki eignuð nema tvö
kvæði sem til eru. Elzta afrit þeirra beggja er i Árnasafni
(AM 723b, 4to.). Framan við þau er ritað með samtíðar-
hönd: »Author er Sra Daði Halldórsson í Steinsholti, kom
frá ráðsmanninum [í Skálholti] Þórði Þórðarsyni 1727«.
Hvortveggja kvæðið er lofgerð til Maríu meyjar. Hið
fyrra (Jómfrú Maríu Dans) er 18 vers, hið síðara (Jómfrú
6