Kirkjuritið - 01.09.1948, Page 7

VIÐ VEGASKIPTI.
Þegar skáldið Stephan G. Stephansson lét í haf eftir
heimsókn sína hingað sumarið 1917, sendi hann okkur
kveðju sína, lítið ljóðkver, er hann nefndi Heimleiðis. I
því er vísa, sem heitir Við vegaskipti, og mælt er, að hann
hafi kveðið, er hann kvaddi Skagfirðinga á Vatnsskarði
þá um sumarið, en þessi vísa gæti fremur öðrum verið
kveðja hans til þjóðarinnar allrar og, þegar betur er að
gætt, kveðja hans til mannkynsins alls. 1 henni sameinast
óskir þær, sem hann ber fram með mörgum orðum og marg-
vislegum blæbrigðum í kvæðum sínum, lífsskoðun hins
djúpvitra skálds. Hann segir:
Þó við skiljum þetta ár,
þar er við að kætast:
I framtíð allar okkar þrár
einhvern tíma mætast. **
Ég skal játa það, að í fyrstu fannst mér eðlilegra, að
farið hefði verið fram á, að óskir okkar mættu rætast,
en við nánari athugun sá ég, að það var allt önnur beiðni
og bænin, að óskir fengju að mætast, miklu hærri og víð-
feðmari. Þegar óskir okkar mannanna mætast, munu þær
vissulega einnig rætast. Engin hætta var á því, að skáldið
hefði valið orð sín af handahófi eða út í bláinn. Mikill
atburður verður þann dag, er óskir mannanna mætast.
Hvar og hvenær verður það?
Stephan G. Stephansson hafði horft á kynslóðir mann-
anna, hugsað um mennina og kjör þeirra, séð „sundurlynd-
isfjandann,“ sem spillir sambúð þeirra, og fundið átak-
anlega til þess böls, sem tvídrægni þeirra og andúð valda.