Blanda - 01.01.1932, Blaðsíða 60
54
fáránlegasta skammabréf, er byrjaÖi svo: „Bölvaður
hundurinn Skrattans“ o. s. frv. í sama tón, sam-
bland af viti og vitleysu með hinum gífurlegustu
illmælum og óbótaskömmum.1) Reiddist þá biskup
þessari ósvífni, sem von var, og bar sig upp undan
þessu í bréfi til kirkjustjórnarrá'ðsins n. apríl 1749.
Lýsir biskup þar Agli nokkuð og hegðun hans, segir
að hann hafi erlendis lent í drykkjuskap og sóað
eignum sínum og móður sinnar, getur einnig um kæru
sóknarprests hans (séra Stefáns Pálssonar), þættist
hafa tekiÖ Kalvínstrú fyrir 14 árum, og þættist sjálf-
um sér nógur, væri fullur hroka og ofmetnaðar, og
ritað sér bréf (skammabréfið), er væri þess efnis, að
fólk gæti ætlað, að hann væri vitstola maður, en sér
hefði alls ekki virzt hann geðveikur, er hann talaði
við hann, en vilji láta líta svo út, eins og hann væri
brjálaður, en það kvaðst biskup hafa fundið, að hann
skorti hvorki frekju né ofmetnað, og svo segi þeir,
sem þekki hann, að hann hafi ávallt verið, þ. e. mikill
á lopti og ósvífinn. Spyrst biskup fyrir um, hvað gera
eigi við hann, þangað til hann verði bannfærður.
Kirkjustjórnarráðið svarar biskupi 2. maí 1750, og
tekur fremur vægt á sökinni, kveðst eigna þessa
breytni geðbilun hans og að nokkru leyti ótta við
hegningu; þess vegna muni ekki ráðlegt, að beita
strangleika laganna við hann, heldur fara vel að hon-
um, og skuli því biskup enn á ný áminna hann vin-
samlega að skipta um skoðun og lifa eptirleiðis kyr-
látlega, og fá hann til að senda konungi bænarskrá
um uppgjöf saka. í öðru bréfi til kirkjustjórnar-
1) Bréf þetta er í nokkrum handritum, þar á meðal í
Lbs. 422 8vo, ÍBFél. 310 8vo, 578 8vo og J. S. 396 8vo.
Kafli úr því er prentaður í Huld IV, 76.