Blanda - 01.01.1932, Blaðsíða 224
2l8
á garörækt, og minnist séra Jón (í bréfum til amt-
manns) allrækilega á garðrækartilraunir sínar, sér-
staklega matjurtarækt. Hafði amtmaður fengið hjá
honum til útsæöis ýmsar frætegundir, einkum kál-
fræ, og kveðst séra Jón hafa margar tegundir af
því, einnig spinat, salat, rófur og hreðkur, er allt
saman spretti hjá sér „dæilega", þótt byljaveðrin
af suðri geri stundum nokkurn skaða. Hefur séra
Jón skarað fram úr öðrum hér á landi í þann tíð
i þessari starfsemi, samtímis séra Birni í Sauðlauks-
dal, góðkunningja sínum.1) Þau 22 ár (1746—1768)
sem séra Jón bjó á Ballará, er hann kallar „veðra-,
dýja- og flæðihættu, en heyskaparjörð“, kveðst hann
þrisvar sinnum hafa misst allt sauðfé sitt í sjávar-
flæöi. Virðist hann hafa verið nokkuö stirölyndur og
möglunarsamur út af högum sínum. Finnur biskup seg-
ir um hann(ívisitazíuskýrslutilstjórnarinnar 17582),
að hann sé vel að sér og lesinn, en jafnframt dá-
lítið undarlegur og sérsinna, svo að það hafi áhrif
á embættisverk hans. Séra Gunnar Pálsson segir, í
meðmælum sínum til biskups, er séra Jón sótti um
Holt 1761, að hann hafi ekki rétta heilsu þann dag,
sem hann fari árla á fætur, og eigi þó langt á all-
ar kirkjur sínar, geti einhverra hluta vegna ekki
riðið nema fót fyrir fót.3) Af þessu virðist mega
ráða, að hann hafi ekki verið hraustur til heilsu,
líklega eitthvað veiklaður, bæði á sál og líkama.
Getur hann þess í bréfum sínum til Magnúsar amt-
manns, að því kaldara sem loptslagið sé, því betur
eigi það við sig, og getur þessi ímyndun hans með-
1) í Minningu séra Björns í Skírni 1924, bls. 104, hef eg
getið um garSrækt séra Jóns.
2) Danska brbók biskups 1754—1761, bls. 241.
3) Sbr. bréf í Þjskjs. til Skálholtsbiskupa 1707—1763-