Blanda - 01.01.1932, Blaðsíða 363
357
ir, sem annars viröast vitna um sumt, er fram fór
á Mööruvöllum, aö því er' virðist, sama sinni, skuli
ekki líka vitna um þetta undanfærsluboð biskups.
Þegar nú biskup hafSi aö því sinni séö fyrir
þvi, aö Bjarna yröi ekki undanfærslu auðiö, þá virð-
ist hann hafa haldið meö Bjarna til Hóla, seni
fanga sinn, og líklega hefur hann þá þegar verið
lagður í einhverja fjötra á leiðinni. Og þegar heim
til Hóla er komið, þá varpar biskup Bjarna i fang-
elsi. Eins og kunnugt er, var aöbúð fanga, þar á
meöal gæzlufanga, mjög léleg á þeim tímum og
mjög lengi siöan. Fangelsin voru þröng, rök, dimm
og köld, og aðbúðin oftast hin hraklegasta. Um
gæzlufangelsi biskupanna á íslandi eru víst ekki
miklar upplýsingar til, eða meðferð fanga hér yfir-
leitt. En líklega þarf ekki að gera ráð fyrir þvi,
að miklu betur hafi verið ástatt í þessum efnum
hér á landi en annarsstaöar. Menn lifðu hér þá eftir
erlendum fyrirmyndum, þar sem því varð viö kom-
ið, alveg eins og nú. Um fangavist Bjarna Óia-
sonar hjá Ólafi biskupi eru til upplýsingar í vott-
orði einu frá 22. júní 1481 (ísl. fbrs. VI. 373—374V
Þar votta fimm prestar biskups (Sveinbjörn Þórð-
arson, Barna-Sveinbjörn, langafi Guöbrands bisk-
ups, Ketill Grímúlfsson, Hólaráösmaður, Eiríkur
Einarsson, Þorleifur Magnússon og Guðmundur
Jónsson) það, að sunnudaginn næstan eftir geisla-
dag (13. janúar) árið 1481 hafi Bjarni Ólason Iýst
fyrir þeim, að hann hefði haft „nógan mat og klæði,
síðan hann kom undir kirkjunnar vald, nema um
jólaföstu sagðist hann hafa fastað annan hvern
dag, en annanhvern etið fisk, eftir því sem biskup-
inn hafði honum skipað fyrir sín brot“. Segja þeir,
að bæði þeir og allir, bæði lærðir og leikir heima á
staðnum, hafi vitaö, að það var satt, „að honum