Blanda - 01.01.1932, Blaðsíða 229
223
astkærri konu minni, börnum og vinnuhjúum trú
um, aS fyrirtæki þetta væri aSeins sprottiS af hatri
°g landráÖum gegn ættjöröinni, og þunglyndis heila-
örotum (sem konungur og yfirvöld mundu aldrei
íallast á), til að steypa mér og mínum í bersýni-
lega hættu. Þeir lýstu hættunum af hafísnum, ófrjó-
semi landsins, grimmd, villimennsku og þjófgefni
Skrælingja á óttalegasta hátt, sem varÖ þess vald-
andi, aÖ konan mín í einfeldni sinni gekk á geng-
iÖ loforÖ og tók aÖ veita mér mótspyrnu, og allir
uröu mér nálega fráhverfir. En þá er heimurinn leit-
ast viö aö spyrna og virina gegn vilja guös
°g gerÖum, þá er hellt olíu á eldinn, og svo varÖ
einnig hér. En eins og máltækið segir: Þvi meiri
erfiöleikar, því meiri sigurlaun, eins fer mér, aö
þá er einn yfirgefur mig, koma 2 eöa 3, sem óska
að fylgja mér vestur þangað, svo að eg er öld-
ungis viss um, ef flutningsskipið kemur að ári, þá
gefa sig margir fram, góðir menn og bændur, er
þeir sjá konunglegt leyfi eða skipun og álit-
lega skilmála eða loforð frá verzlunarfélaginu,
staðfestu mína og óbifanlegu löngun til Græn-
lands og Grænlendinga." Kafli þessi lýsir vel
bjartsýni séra Jóns á framkvæmd þessa máls, og
hversu einbeittur hann hefur verið að ráðast í för
þessa, segist samt halda þessu sem mest leyndu,
en að ári verði Grænlandsförin að staðreynd, þrátt
íyrir mótspyrnuna, en hinn langi dráttur málsins
sé hættulegur, maður eldist og verði þá óhæfari til
uð skilja málið og vinna að nýjum og mikilvæg-
um störfum í óræktuðu landi, en þeir, sem illvilj-
aðir séu útflutningnum, fái allt of mikinn tíma til
að spilla bændum og telja þeim hughvarf; en hann
kveðst vera bundinn við tilboð sitt og ekki geta
sott um betra prestakall hér i landi, meðan þessu