Blanda - 01.01.1932, Blaðsíða 188
vísu, sem safnaÖ er. En að hinu leytinu er þaS opt til
leiSbeiningar, sé þess látiS getiS, hverjum einhver vafavísa
er eignuS. Og nú ætla eg til gamans — og þessu til sönn-
unar, aS taka eitt dæmi, sem sýnir ljóslega þær villugötur
og þá völundarkróka, sem stökurnar stundum fara.
Eg býst viö, aS flest gamalt fólk — og margt af því
yngra — kunni þessa kaffivisu:
Ketil velgja konurnar,
kaffiS svelgja forhertar;
ófriShelgar alstaSar,
og því félga skuldimar.
Eldri mun eg ekki hafa verið en io ára, þegar eg lærði
þessa stöku, og í æsku minni heyrÖi eg flesta þá, sem vita
þóttust uppruna hennar, eigna hana Jóni skáldi Árnasyni á
Víðimýri. Honum var aS vísu trúandi til þess, að hafa ort
þetta, því að hann var fljótur að kveða, orðheppinn og eklci
laus við skoplega hvefsni. í grein minni „AlþýSuvísur", sem
prentuS er í Óðni, 12. árgangi, 1. og 2. tölubl., lét eg þessa
getiS. En þrátt fyrir þessa almennu sögn, lét eg þaS álit
í ljósi, að hún mundi eigi rétt vera, og byggSi eg þá laus-
legu ágizkun rnína á því, að vísan virtist mér svo ólík vís-
um Jóns, og í öðru lagi hafði eg nokkurn pata af því, aS
öðrum tveim var eignuð vísan, og voru þeir báðir bráð-
snjallir hagyrðingar. Nú leið og beið. Þá berst mér i hend-
ur, undir árslok 1916, 5. tölubl. Óðins, — sama árgangs, sem
áður er um getið. Þar er birt stutt grein eptir B. B. (þ. e.
Björn Bjarnarson í Grafarholti). Nokkur liluti þeirrar grein-
ar snerti áðurgreinda visu, og þann kafla hennar tek eg upp
hér orÖréttan : „Fyrir rúmum 40 árum var eg í verstöð sam-
tíða manni hnappdælskum, er Guðmundur hét Gottskálks-
son. Hann var mesti vísnasjóSur, sí-kveðandi og kunni lausa-
vísur við hvert tækifæri. Festi eg lielzt í minni nokkrar dýr-
ar vísur, er eg heyrði fyrst hjá honum. Vísuna: „Ketil
velgja konurnar“, minnir mig að hann eignaði snæfellsku
skáldi. Var um eitt skeiS fjöldi hagyrðinga þar, og kunr.i
GuSmundur margt eptir þá. Man eg þessar: