Blanda - 01.01.1932, Blaðsíða 123
fata úr henni um kveldið i Haga, en um morgun-
'nn lá hún dauð á básnum, helblá og óæt með öllu,
því reynt var að gefa af henni hundi, og drapst
bann; var svo skrokknum sökkt í dý. En kýr sú,
er leidd var að Grænhól, gerðist góður gripur. Lét
°g ekki Halldóra taka hana. Bar mörgum saman
mn sögu þessa, þó heldur megi kynleg þykja.
Maður hét Jón og var Eyjólfsson. Hann bjó í
hjáleigu einni í Tungu í Tálknafirði. Hann hafði
misst konu sína þá fyrir skömmu, en var þá í veri;
hann átti dóttur eina, og var hún heima; þau áttu
kú eina, bezta grip að kallað var. Það spurði Hall-
óóra í Haga, sendi menn og lét taka kúna, og bar
fyrir, að Jón hefði ei fulla eða rétta grein gert fyrir
dánarbúi konu sinnar. Dóttir Jóns varð að sleppa
kúnni; var hún leidd i Haga, en dóttir Jóns sendi
á fund föður sins þegar, og lét hann vita, hvar kom-
>8 var. Jón var maður gamall, en þó hraustur og
karlmenni mikið, spaklyndur mjög, en reiddist illa,
e>f út af því bar. Þá hann vissi kýrtökuna, bað hann
að flýta soðningu sinni, og mælti þá: „Fullir kunna
flest ráð“, tók breddu eina, eigi alllitla, stakk á hand-
legg sér, og gekk á stað, og létti ei fyr en hann kom
í Haga. Voru þá kýrnar niður á fitinni, sló þegar
handi við kú sína og leiddi á braut. Sá Halldóra
t'l ferða hans; stóð hún upp á Hólavelli, og hjá
henni Ástríður fósturdóttir hennar, er hún hafði
tekið af volæði og alið upp, og nálega voru þar all-
ar griðkonur hennar, því karlar voru ei heima. En
þótt henni gremdist, að Jón leiddi burt kúna, heimt-
aði hún þó ekki, að þær réðu til að ná henni; þótt:
hann ei dællegur á að lita. Með það fór Jón heim
í Tungu. Var hann þá spurður, hvað honum hefði