Blanda - 01.01.1932, Page 275
2Ó9
kirkjuvist og hótaði honum bannfæringu og segja
sumir, aíS hann hafi sett hann út af sakramenti, en
svo var það nefnt, er prestur neitaði að veita mönn-
um altarissakramentiö. — Ekki gaf Hans sig aö því,
þótt prestur bannaöi honum kirkjugöngu, og sótti
^irkju, er honum sýndist, en passaöi sig aö koma
ekki í kirkjuna fyr en prestur var að stíga í stól,
sitja í kórbekk, rétt við dyrastaf kirkjunnar, og
fara úr kirkju strax og prestur fór ofan úr stólnum,
því annars þóttist hann eiga víst, aö prestur mundi
taka sig, jafnvel í sjálfri kirkjunni, og mátti hann
þá búast við þungum búsifjum af honum, en utan
kirkju haföi prestur opt reynt til að taka Hans, en
hann ávallt sloppiö undan, þvi hann var frár á fæti.
Eitt sinn var þaö, er Hans sat í krókbekk, aö
prestur mitt í ræöu sinni sneri sér að honum eptir
aö hafa tekið í nefið, því það gerði Páll prestur
ótæpt í stólnum, og ávarpaði hann þannig: „Ó, þú
Hans, ó, þú óguðlegi Hans, sem yztur situr í drott-
ins húsi, með saurugt hjarta og skítuga skó. Rétt-
ast væri, að eg tæki pontuna mína og senti henni í
helv. hausinn á þér.“ Ber sögnum saman um
það, að prestur hafi miðað pontunni á Hans, en
aðrir segja, að hann hafi hent henni í hann, Hans
gripið pontuna og skotizt út. — Prestur vildi nú
taka með öllu fyrir kirkjugöngur Hans, og fann nú
það ráð, að loka kirkjunni, þegar messa byrjaði,
og stakk lyklinum í hempuvasa sinn. Kirkjuhurð-
in opnaðist út en ekki inn. Komst Hans strax að
þessu, og í næsta skipti, þegar messa var byrjuð, tók
hann stóran sá, er prestur átti, setti hann fyrir hurð-
ina og fyllti með grjóti. Þegar messu var lokið og
prestur ætlaði að opna kirkjuna, gekk hurðin ekki
upp. Gengu margir menn á hana, en fengu henni
hvergi bifað. Gekk svo alllengi, þar til það ráð