Morgunn - 01.06.1970, Blaðsíða 7

Vor í borginni
☆
ÞaS liggur við að það lýsi
af öllu og öllum
af götum og bílum
af fólki og fjöllum.
Og þannig er út ó sundin að sjá,
nð sálin hún litast fagurblá.
Ég trúi þvi næstum að húsin hjali
og himininn andi,
að lífið sé lítill vandi
og létt um sporið.
Svo fangaður er ég af fuglanna tali
að þröstur, sem sat á sjónvarpsneti
hafði mig í það að leggjast i leli
og ljóða um vorið.
Þótt okkur sé jafnan vel til vina
var hann í rómnum stríðinn:
„Getirðu ekki ort fyrir lýðinn
ortu þá fyrir gangstéttina!
Gangstéttirnar skilja skáldamál
þótt vænglausir klunnar kalli það tál“.
Og nú vil ég fljúga til fjarlægra stranda
fara um loftin með vængi þanda.
— Nú er mér nautn að anda.
Á ilmbylgju vorsins svíf ég og svíf.
Svífandi vor verður allt mitt lif.