Morgunn - 01.06.1970, Blaðsíða 10

4
MORGUNN
vizku Guðs, enda botnar Jóhannes trúarljóð sitt með því að
segja, að orðið, það er vizkan og kærleikurinn, hafi fæðzt á
jörðina í Jesú Kristi. Og síðan koma þessi yndislegu orð: Idann
bjó með oss fullur náðar og sannleika, og vér sáum dýrð hans.
En öllum, sem tóku við honum (þ. e. trúðu á hann), gaf hann
rétt til að verða guðs börn.
Kristur var að þessu leyti, eins og Páll komst að orði, frum-
burðurinn meðal margra bræðra, nýr Adam! Það er að segja:
hann bendir til þess þroska, sem mönnunum er ætlað að öðlast,
þegar þeir hafa náð vaxtarmarki Kristsfyllingarínnar (Ef. 4,
13) og hafa íklæðzt hinum nýja manni, sem skapaður er eftir
Guði i réttlæti og heilagleika sannleikans.
Andinn klæddur dufli.
Ef vér litum þannig á málið, þá er sál mannsins ekkert
dauðlegt eða hverfult fyrirbrigði, ekkert kynlegt eða tilviljun-
arkennt hliðarhopp efnisagnanna, eins og einhvern tíma var
að orði komizt á efnishyggjuöldinni. Maðurinn er þá ekki
aðeins skepna, sem af tilviljun hefur farið að hugsa. Hann
er fyrst og fremst andi klæddur dufti. Og fyrr en vér skiljum
]>etta, skiljum vér ekkert um manninn né hvað í honum býr.
Það er öldungis rétt, sem í Genesis stendur, að maðurinn
er skapaður í Guðs mynd. Þessu er kannske stundum erfitt
að trúa, en þó mun hann sverja sig því meir í ættina, sem
þroski hans verður meiri. í fræinu, sem fellur til jarðar, er
fátt sem bendir til að upp af því geti vaxið ilmandi skraut-
jurt eða voldugt tré. I>að getur fallið á berangur eða hrakföll
hamlað því frá að ná vaxtarmarki sínu. En samt geymir það
í sér möguleikann. Eins er um mennina.
Þannig kemst Longi'ellow að orði í þýðingu Matthíasar:
Allir miklir menn oss sýna:
Manndómstign er unnt að ná
og eiga, þegar árin dvína
eftir spor við timans sjá.