Morgunn - 01.06.1970, Blaðsíða 63

MORGUNN
57
læknir, að þctla séu berklar? Svarið var slutt: — Skynsamlega
gelur maður búizt við þvi. Mér fannst allar vonir mínar
úrynja. Ég staulaðist út, haltari en nokkru sinni áður, því nú
var ég líka andlega hölt.
Uaginn eftir fór ég til Hansens og sagði honum orð Guð-
oiundar. Hann skoðaði mig og sagði, að ég yrði að vera dugleg
°g hafa gipsið áfram, ganga við hækju og koma til sín viku-
'ega- Svo sagðist hann ætla að láta taka aðra röntgenmynd
seinna.
hegar heim kom, sagði ég við mömmu, að það stæði ekki
lengur á mér að taka þátt í miðilsfundi, en tók það fram um
lei<\ að ég hefði ekki trú á þessu. Eitthvað töluðum við meira
Uln þetta. Samtal okkar endaði á því, að fundurinn var ákveð-
inn kvöldið eftir. Mér leið liálf illa andlega, kveið fyrir. Það
óihiði á von, von, sem ég vildi ekki láta hafa áhrif á mig, þvi
lner fannst ég vera húin að fá nóg af vonbrigðum.
Næsta kvöld, um kl. 8, kornu þau Andrés Andrésson klæð-
skeri og Vilborg Einarsdóttir heirn. Ég þekkti bæði og vissi,
c'ð Andrés myndi vera miðillinn. Við settumst öll inn í lítið
kerbergi í íbúð foreldra minna. Aðrir voru ekki i íbúðinni. I
herberginu var borð, þrír stólar og legubekkur. Andrés bað
n"8 að leggjast á bekkinn og losa gipsið af fætinum, og gerði
ems og mér var sagt. Lá ég í bekknum, en hin þrjú sátu
%’ð borðið, en á því var pappir og rilföng. Þau sungu einhvern
salm. Mér fannst þau öll verða eitthvað skrýtin og torkenni-
eg meðan á söngnum stóð. Ég vil taka það fram, að ég var
ghiðvakandi og jiau blöstu við sjónum mínum. Ég var ákveðin
' , l)vi að láta enga hreyfingu þeirra fara fram hjá mér. Að
songnum loknum fór Andrés að skrifa eitthvað, en svo hristist
I dnn aiit í einu allur til, stóð upp, kom til min og strauk með
’aðuni lófum upp með hnénu. Hendurnar á honum voru hálf-
ar’ en mer fannst eins og eitthvað fara upp um hnéskelina
Vl hverja stroku. Mér fannst maðurinn, sem yfir mér stóð,
d s ekki vera Andrés, svo ólíkur var hann sjálfum sér. Á
oieðan hann var að þessu, hef ég vist sofnað, því næst þegar
( g vissi af mér, sátu þau öll við borðið og voru að tala eitthvað